Главная страница | Современные любовные романы | Günahsız günahkar. Roman. Hissə – 3

Günahsız günahkar. Roman. Hissə – 3
Fatma Axmed kızı Nabieva
Сам роман сосредотачивается на одной девушке, которая на протяжении всей своей жизни сталкивается с различными неприятными ситуациями, основанными на реальных событиях. Сюжет повествует о нелёгкой судьбе девушки, которая теряет своих родителей из-за автокатастрофы. На протяжении всего романа она превозмогает боль, помогает таким же беззащитным и беспомощным людям, как она. Несмотря на все унижения и оскорбления со стороны общества, она сохраняет стойкость. Её сила это вера в добро.

Günahsız günahkar
Roman. Hissə – 3

Fatma Axmed kızı Nabieva

© Fatma Axmed kızı Nabieva, 2021

ISBN 978-5-0055-1734-0 (т. 3)
ISBN 978-5-0055-1727-2
Создано в интеллектуальной издательской системе Ridero


Fatma Əhməd qızı, Balakən rayonunun Püştətala sovetliyində anadan olmuşam. Qamış tala kəndində böyümüşəm. Atam göndolov Əhməd, Balakən rayonunda dağ kəşviyyatı idarəsində, uzun müddət can həkimi olaraq çalışıb. Anam Alqayeva Şahizər, oxuduğum Qaravəli orta kənd məktəbində, iftidayi sinif Müəlliməsi olaraq, 30 ildən çox çalışıb. Ailəmiz 5 bacı, 2 qardaşdan ibarətdir, mən evimizin ən kiçik evladıyam. Balakən rayonunun Katex kəndində, ailə qurmuşam. Bir evladım var, uzun illərdir Russiyanın Tomsk şəhərində yaşayıram. Harda yaşadığımdan asılı olmayaraq, yaşadığım yerə və İnsanlarına sayğı duyuram. Hər zaman sadəliyə və düzgünlüyə üstünlük verməyi xoşlayıram. Fəvvarit sözüm, İNSAN OL.
Fatma Nabieva
Aylını dəmir barmaqlıqlara salmışdılar, ancaq orda tək deyildi, bir qadında vardı. Dayanmadan qapıda dayanan polisi acılayırdı, – qapıçıya: eyy yaraşıqlı, su gətir su istəyirəm. Qapıda dayanan məhəl qoymurdu qadına. Verməsən vermə insafsızlar, Allahın suyunuda əsirgiyillər, polisə tərəf tüpürüb geri gəlib əyləşdi. Qollarını bir – birinə keçirib Aylına baxdı, fit çalaraq səslədi – Aylına: sən nədən burdasan? Aylın divara söykənib dayanmışdı qadına baxdı. Aylın – qadına: dışarda canım sıxıldı gəldim biraz dinlənim burda, qadın Aylının sözünə yüksəkdən güldü. Qadın – Aylına: canım səninlə burda adam darıxmaz desənə. Mən çalışdığım yerdə birinin başına şüşəni vurdum leş düşdü alçaq. O ölsə cəzam uzun olacaq, səninlə bir yerdə cəzamızı cəkərik nə deyirsən? Aylın dərindən nəfəs alıb baxdı qadına. Görünür həyat o yazığında üzünə gülməmişdi. Aylın – qadına: inşallah bir şey olmamışdır şərəfsizə, cəzan yüngül olar ödəyərsən xəstəxana pulunu çıxarsan. Qadın güldü – Aylına: ey canım məndə pul hardandır? özümü zorla dolayıram, son dəfə dünən yedim yemək. Görürsəndə həyat belə … … dir, kimi aç, kimiləri isə tox, bizimdə küçə itinin qədər nə hörmətimiz var, nədə yeməyimiz. Aylın artıq bir söz demədi, çox üzüldü qadının belə olmasına.
Aylını gətirən polis gəldi, – Aylına: xanım gəl qapıya. Aylın yaxınlaşdı dəmir qapıya, polis – Aylına: bir istəyiniz varmı? Aylın ətrafa baxıb – polisə: su gətirə bilərsinizmi? – Aylına: əlbətdə. Aylın təşəkkür etdi – polisə: imkan varsa yeməyədə bir şey bax, mən sənə ödəyərəm pulunu. Polis – Aylına: yaxşı gətirərəm getdi, Aylın qayıdıb əyləşdi. Qadın – Aylına: sənin dışarıda darıxma halların tez – tezmi olur? – qadına: bu şəhərdə birincidir, qadın gülərək Aylının çiyninə vurdu əlini. Demək sən bir yerdə dincəlməyi xoşlamırsan gözəlim, Aylın qadının xətrinə dəymirdi. Aylın – qadına: ee nə edək? bir şəhərdə elədə maraqlı olmur o dediyin həyətda, qadın əlini uzadıb – Aylına: yaxşı qıza oxşayırsan. Mənə tanıyanlar qıçıq deyirlər, əsil adım Vəfadır. Aylın əlini sıxıb zarafatla – Vəfaya: hələki mənim ləqəbim yoxdur, Aylın mən. Vəfa əlini sıxaraq – Aylına: gözəl adın var qızım, mənasını bilirsəndə? parlaqlıq deməkdir. Aylın gülümsəyib, zarafatla – Vəfaya: çox parıldadığımçün hər dəfə məni bura salırlar, gözlərini qamaşdırıram bəzilirənin.
Vəfa qəh – qəhə çəkib güldü, – Aylına: sən var ya, bu zarafatlarınla hər dərdini atladarsan. Aylın öz – özünə: təssüflər olsun bacarmıram. Polis gəldi əlində yeməklə, su şüşəsi ilə. Aylın qalxıb götürdü gətirdiklərini – polisə: çox sağol, qayıdıb Vəfanın yanına gəlib, əlindəkiləri uzatdı. Vəfa Aylına baxdı oturdüğü yerdən təcüblə, – Aylına: mənədimi bunlar? Aylın yavaş səslə, sizədir Vəfa xanım alın nuş olsun. Vəfa biraz pis oldu suyu yeməyi götürüb, baxdı Aylına çarəsiz baxışlarla. Gözləri yaşardı, qoluyla gözlərini silib suyu açıb icdi. Vəfa sudan içib – Aylına: qızım mənə birincidir mərhəmət göstərən tək insan sən oldun. Mən ömrümdə xanım adını belə duymadım, söyüşdən pisliklərdən başqa heçnə görmədim. Çox sağ ol Allah razı olsun səndən, Aylın gülümsəyib, – Vəfaya: nuş olsun ye sən narahat olma.
Dönüb kənara getdi ki, Vəfa rahat yesin yeməyini, gəlib kənarda əyləşdi. Polisin qapıda hələdə özünə baxdığını görüb, baxışları ilə polisə işarə etdi ki, səndə sağol yemək gətirdiyinçün. Polis anladı, gülümsəyib getdi. Aylın baxdı Vəfa çox aç idi, gerçəkdəndə onun yemək yeməsi ürək acıtırdı. Vəfa birdən dayanıb Aylına baxdı, əlində yediyini uzadıb – Aylına: gəl səndə ye. Aylın – Vəfaya: sən ye Vəfa xanım nuş olsun, aclığım yoxdur mənim. Vəfa razı baxışlarla baxıb yeməyinə davam etdi. Aylın dərindən nəfəs alıb, kənara baxdı üzgün baxışlarla.

Axşam olmuşdu Aylına hələdə bir söz deməmişdilər cəzası haqda, rəyis gəldi yanında axşam Aylının barmağını sındırdığı oğluda var idı. Aylınla Vəfa oturmuşdular, rəyis Aylını səslədi bura yaxınlaş. Aylın ayağa qalxdı, oğlanın əli sarıqlı idi. Aylın yaxınlaşıb baxdı oğlana, oğlan əsəbi baxışlarla süzdü Aylını. Rəyis – Aylına: çox düşündüm mən, cavan qızsan istəmirəm buralarda sürünəsən. Zərər çəkmişdən üzür istə, o səni bağışlasa səni buraxacam söz. Aylın Rəyisə oğluna baxdı, – rəyisə: qanun deyirdiniz yoldaş rəyis, nə oldu? mənə düşən cəzamı versinlər çəkim. Bunun kimi ətəkdən tutuanlardan üzür istəmərəm mən. Oğlanın üzünün ifadəsi dəyişdi, Aylın – rəyisə: belə oğul olunca daş parcası olsa yaxşıdı, bəlkə tikinti yerində işlətməyə gərək olar. Oğlan Aylına tətəf dartındı, – Aylına: mən sənin. Atası qoymadı danışsın oğlu, əli ilə işarə etdi ki sussun, oğlan məcbur mumladı. Aylın – rəyisə: çox sağolun təklifinizə görə yoldaş rəyis, ancaq mən oğlunuzdan fərqli olaraq istəmirəm sizi çıxılmaz vəziyyətdə qoyum.
Gedib yerinə əyləşdi, oğlu gərçəkdən alçalmışdı qarşısında – atasına: ata bax, atası qoymadı bir söz desin. Əsəblə – oğluna: düş qabağıma, getdilər. Vəfa eşitmişdi Aylının dediklərini rəyisə, – Aylına: halaldır sənə qızım. Vallahidə görmədim sənin kimisini mən bu günə kimi, səni dünyaya gətirən anaya halal olsun, sənin kimi mərd qızı var. Bax mənim evladım yoxdur, ancaq çox istəyərdim sənin kimi qızım olsun, qismətim olmadı nə edək, Aylın susdu danışmadı.

Səhər açılmışdı polis gəlidi qapıya mehribanlıqla, – Aylına: Aylın xanım gəlin. Aylın qalxıb qapıya getmək istəyirdi, gördü Vəfa divara söykənib yatıb, polisə işarə etdi ki bir dəqiqə gözləsin. Aylın əynindəki pencəyini çıxarıb ehtiyatla Vəfanın üstünü örtdü. Vəfa heç qapını açan səsədə oyanmadı, Aylını çıxıb polislə getdi.
Polislə Aylın gəldilər rəyisin otağının qarşısına, polis qapını döyüb içəri baxdı, rəyisin səsi eşidildi, buyursun gəlsin. Aylın içəri geçdi, arxası qapı tətrəfə bir nəfərdə oturmuşdu, Aylın fikir vermədi oturana. Rəyis – Aylına: necə keçdi gecəniz Aylın xanım? – rəyisə: şikayətçi deyiləm yoldaş rəyis pis kecmədi. Arxası qapıya oturan dönüb özünə baxdığında, Aylın pərt oldu, Sərdarı görüb. Sərdar – rəyisə: Aylın xanım alışıqdı buralara. Aylın – Sərdar: sənn? Sərdar ayağa qalxıb – Aylına: hə mən, təcübləndinmi? Aylın öz – özünə: bu rəyis uşaqları başımın bəlalarıdırlarmı nədirlər ya? anlamıram gərçəkdən. Tam olaraq birindən qurtuldum rahat nəfəs alım dediyimdə, al sənə yenə o birinə ilişirəm.
Aylının sözünə rəyis güldü, Sərdar rəyisə danışmışdı Aylın haqda hər şeyi. Rəyis gülümsəyərək, – Aylına: qızım özünü təqdim etsəydin əvəldən, bizdə Sərdar bəyi buralara qədər yormazdıq. Aylın – rəyisə: inanın ki bilsəydim bu gələcək bura, vallahidə təqdim edərdim özümü heç şüphəniz olmasın. Rəyis anladı Sərdarla Aylının bir – biriylə anlaşa bilmədiklərini. Sərdar – Aylına: çox deyirdin mənim şəhərim, mənim şəhərim, ee nə oldu? sonunda burda da içəri düşdün Aylın xanım. Aylın – Sərdara: Sərdar bəy cəzalı olmasaydım sənə göstərərdim şəhərimin necə xoş gözəl olduğunu. Ama çox şükür ki cəzalıyam xöşbəxtlikdən, gəzdirə bilməyəcəm səni. Rəyis – Aylına: artıq deyilsən cəzalı, buyur tanış et şəhərimizlə Sərdar bəyi. Aylın – rəyisə: yoldaş rəyis siz yaxşı bilirsiniz bizim şəhərimiz həm gözəldir, həmdə qonaq pərvər bir yerdir. Sərdar bəy uşaq deyil özü gəzər istəsə, nə olur mənə cəza kəsin burda çəkim cəzamı bu gedincə.
Rəyis narazılıqla başını sirkələyərək güldü, – Aylına: qızım ağzında qonaq pərvərik deyirsən, ayıb olur ama qonağın qarşısında. Bax həmdə səni qurtarmağa gəlmiş ordan bura, bir təşəkkür et. Rəyis -Sərdara: Sərdar bəy bizim uşaqlar səni tanış edərlər şəhərimizlə. Sərdar – rəyisə: mən üzərimə düşən borcumdan çıxdım, burda qalmaq fikrində deyiləm işlərim var yoldaş rəyis. Çox sağolunun, başqa vaxt bəlkədə qalaram. Rəyis razı olmadı – Sərdara: oğlum xətrimə dəymiş olarsan qalmasan, bizə gedirik narazılıq istəmirəm.
Qapı döyüldü, içəri Dilqəm girdi. Aylını görüb pərt oldu, – Aylına: sənə zəng etməkdən səhəri açdıq, sən nə edirsən burda? anamın ürəyi üzüldü. Aylın – Dilqəmə: sənin dostunun uçbatından burdayam. Atasına şikayət etmiş məni, nədi – nədi makarona bənzər barmağını qırmışam. Dilqəm keçib rəyislə görüşdü, rəyis – Aylına: bax Aylın xanım məni məcbur etməyin sizi cəzalandırım. Aylın – rəyisə: mən dedim yoldaş rəyis cəzamı çəkməyə hazıram. Bunu Sərdar bəydə yaxşı bilir, inanmasanız soruşun özündən. Hər verilən cəzamı qollarımda – ayaqlarımda, zəncirli kələbcələrdə olsa cəkməyə hazıram. Nahaq yerə gəlmiş sizi narahat etmişdir, Sərdar bilirdi Aylının xasiyyətini. Sərdar – rəyisə: icazənizlə biz biraz danışsaq yoldaş rəyis Aylın xanımla. Rəyis – Sərdara: buyur icazə sizindir. Sərdar diqqətlə Dilqəmə baxdı, bilmirdi Aylının qonşusu olandugunu.
Sərdar Aylının qolundan tutub otağın qapısını açıb, – Aylına: sən gəlsənə mənimlə, qapıdan çıxardılar. Aylını özüylə karidora gətirib, bir tərəfdə dayandılar. Aylın Sərdarın əlindən qolunu çəkib – Sərdara: niyə gəldin bura? Sərdar ətrafa baxıb yavaş səslə, – Aylına: susarsanmı? söz verdim Tahirə davasız yardım edib qayıdacağam. Dostumun yanında məni üzü qara etmə tərsliyinə salıb, rəyislədə normal danış bəsdir tərsliyin. Vallahi atıb gedəcəm çək cəzanı burda, – Sərdara: şüphəm belə yoxdur Sərdar bəy atıb gedəcəyinə. Səndə bilirsən hər cəzamı çəkməyə hazıram minnətsiz. Sərdar dərindən nəfəs alıb baxdı – Aylına: bir dəfədə dediyimi et, bircə dəfə çox demirəm. Sənə düşmanmı kəsildim mən? nə etdim sənə bu qədər mənimlə düz davranmısan. Aylın Sərdara nə isə demək istəyirdi, qapıdan Dilqəm çıxdı. Aylına yaxınlaşıb baxdı Sərdara. Dilqəm – Aylına: gedək buraxmış rəyis səni, anamda çox narahatdır. Sərdar sevmədi heç Dilqəmin Aylına yaxın dayanmasını. Aylın əsəbi idi – Sərdara: bura döndüyümdə gəlmədin mənimlə salamatlaşmağa, indi özünü qəhrəman göstərək gəlmənə heç ehtiyac yox idi. Aylın – Dilqəmə: gedək burdan yazıq Bahar xalada narahat oldu. Aylın əsəblə – Dilqəmə: o dostununda 10 barmağından biri sınıb deyə, o dəqiqə şikayətçi olub məndən. Dilqəm – Aylına: çox tərsən vallahi, – Dilqəmə: bu söz mənə tanışdı. Sərdara tərs – tərs baxıb getdi Dilqəmlə.
Sərdar Aylının ardınca baxdı əsəblə qollarını bir – birinə dolayıb. Qapıdan rəyis çıxdı – Sərdara: gedək oğlum bizə, Sərdar Dilqəmin kim olduğunu düşünürdü. Rəyisində xətrinə dəyə bilmədi, rəyis Sərdarın qolundan mehribanlıqla tutub apardı. Rəyis – Sərdara: gəl yoldaşım bizi gözləyir, dedim qonaq gəldiyini.

Aylın Sərdarın gəlməsinə əsəbləşmişdi, bir tərəfdəndə ona kobut davrandığına üzülürdü. Dilqəm maşının qapısını açıb – Aylına: buyurun Aylın xanım əyləşin. Aylın maşına əyləşdi, Dilqəm qapını örtüb, maşının qabağından gəldi sükan arxasına. Aylını gördü Sərdar rəyislə şövbədən çıxarkən Dilqəmin maşında. Sərdar əsəblə Diqləmə baxdı sükan arxasında əyləşən. Dilqəm qapını örtüb maşını işə saldı, Sərdarın özünə baxdığını gördü. Aylında gördü Sərdarın özlərinə baxdığını, Dilqəm qaza basaraq yanlarından keçib getdi maşınla. Rəyis – Sərdara: otursana oğlum maşına, Sərdar qapını açıb əyləşdi rəyisin yanında, olarda getdilər ordan.

Aylını evə gətirdi Dilqəm, – Dilqəmə: mən paltarımı dəyişim gəlirəm, anana demə nə olduğunu tamammı? – Aylına: anam artıq bilir harda idin. Aylın bir söz demədi getdi evinə, Dilqəmdə getdi evinə. Aylın gəlib düşa girdi, az vaxtdan çıxdı yuyunub, saçlarını qurulaya – qurulaya mətbəxtdə getdi.

Rəyisdə Sərdarı evinə qonaq gətirmişdi, arvadı – oğlu ilə tanış etdi, əl verib salamlaşdılar. Sərdarı masaya dəvət etdilə, hamı keçib əyləşdilər. Sərdar oğlanın əlini sarıqlı görüb – oğlana: əlinə nə olub? rəyis öskürdü. Oğlan – Sərdara: burda bir nəfər var, onun ucabatından sarıqda gəzirəm axşamdan. Eybi yoxdur az vaxtda odan çıxacam etdiyinin heyifimi. Sərdar – oğlana: dava yoluyla özün həll etmə təslim et polisə, bu nə insafsızlıqdır, əlini sındırmışlar keçmiş olsun. Oğlan təşəkkür etdi – Sərdara: çox sağolun, artıq içərdədir. Ancaq içəridən çıxsın, mütləq ödəyəcək mənə etdiyinin qarşılığını, əsəblə baxdı. Atası – oğluna: bəsdir oğlum sən sataşmısan qıza, birdəki unutma o qız sən dediyin qızlardan deyil, bir daha ona yaxınlaşdığını eşitməyim. Sərdar – rəyisə: nə qız imiş, yoldaş rəyis oğlanın əlini sındırmış idmançıdır yəqin. Sərdarın hələdə axlına gəlmədi ki, Aylından gedirdii söhbət, rəyis ona dedməmişdi oğlunun şikayətçi olduğunu.
Sərdar zarafatla – olara: sizində şəhərinizin qızlarından qorxulasıymış ki, rəyis güldü. Oğlu – atasına: mən onda heyifimi qoymayacam, mənə atamın yanında ətəkdən tutub gəzən dedi. Sərdar güldü, oğlanın əsəbnə toxunduğunu görüb üzür istədi. Sərdar – oğlana: yadıma bir nəfər tanıdığım düşdü, onun bacısı filan olmasın səninlə qarşılaşan. Rəyis – Sərdara: bacısını bilmirəm Sərdar bəy, düşündüyün o bir nəfər özüdür oğlumun barmağını qıran. Sərdar ösgürdü boğazı qovuşdu, xadimə qəhvələr gətirdi, birinci Sərdarın qəhvəsini qoydu önünə, Sərdar təşəkkür etdi xadiməyə. Sərdar rəyisə baxdı təcüblə, rəyis başıyla işarə etdi ki, Aylın oğluna görə içəridə idi. İndi naladı Aylının rəyisin oğlunun barmağını qırdığını, xoşlanmadı heç, oğlan çox pis qanmaz tipə bənzəyirdi.
Sərdar – oğlana: sənin günahın vardımı, o qız nədən belə etdi? oğlan qəhvəsini götürüb içdi – Sərdara: yox idi günahım,. Mən sadəcə salam verdim, yol soruşdum. O tərəfləri yaxşı tanımaram, Sərdar anladı oğlan yalan danışırdı. Aylınla nəqədər davalaşsalarda, Aylının ürəyinin nəqədər mərhəmətli olduğunu bilirdi. Xadimə qalan qəhvələri paylayıb getdi, rəyisin arvadı – Sərdara: bizim şəhərdə elə qızlar çox az olur oğlum. B u qızda mənim oğlumunda qarşısına çıxıb mərəfətsiz, yol soruşanda barmaqmı qırıllar? Sərdarın Aylının ünvanına deyilən bu sözlər xoşuna gəlmədi. Sərdar – arvada: xanım səbəsiz yerdə heç kim elə etməz. Məncədə olmuş bilmədiyimiz başqa şeylərdə, Sərdar əsəblə oğlana baxdı. Rəyisdə təsdiqlədi Sərdarın sözünü, – arvadına: sizin düşündüyünüz qızdan deyil Aylın. Oğlan – atasına: Aylınmı? sən artıq tanış olmusan onunla baravo, necə rahat danışa bilirsən onun haqqında? mən sənin doğma oğlunam, o isə yad birisidir.
Sərdar dözmədi – oğlana: baxın səhv anlaşılma olmuşdur, Aylın həqiqətəndə sizin düşündüyünüz kimi deyil, o çox mərd və hörmətçildir. Oğlan – Sərdara: hə ona görə əlim bu gündədir. Sərdar tərs – tərs baxdıb – oğlana: evinizdə olmasaydım, atanıda tanımasaydım, inan sənin dərsini verərdim indi. Anası oğlu pərt baxdılar Sərdara. Rəyis – olara: Aylın Sərdar bəylə çalışmış, haqqında qazetlərdə belə yazılmış. Polis işçilərinin həyatları təhlükədə olduğunu anladığında, öz canına qıymış qorxamadan. Sərdar rəyisin sözünün davamını gətirdi – oğlana: sən Aylından normal soruşsaydın ünvanı deyərdi. Deməli əl – qolla danışmısan ki bu gündəsən, onu mənim qədər kimsə tanımaz. Bir daha ona çalış ilişmə, danışdıqmı? oğlan tərsliyinə saldı – Sərdara: ilişərsəm nə olacaq? atası oğluna acıqlandı, tərbiyəsiz kəs səsini mərəfətli danış.
Oğlan əsəbləşib ayağa qalxdı – olara: mənə dəxli yoxdur kimdi o, əlini göstərib – Sərdara: bunun heyifini ondan çıxacam mütləq, getdi əsəbləşib. Sərdar özünü zor tutdu ki, durub qalan barmaqlarınıda özü sındırmasın şərəfsizin. Rəyis – Sərdara: siz fikir verməyin ona, danışacam mən onunla sonra. Arvadı qalxıb getdi oğlunun ardınca, görünür oğlan çox tik baş bir tip idi. Rəyis oğlunun davranışından xəcalət çəkdi, baxdı Sərdara üzgün baxışlarla.
Az vaxtdan rəyisin qızı gəldi, görüb sevincək baxdı – qızına: qızım xoş gəldin, necəsən? qızı gəlib atasını öpüb, qucaqlayıb görüşdü. Qızı – atasına: yaxşıyam canım atam, qız Sərdara baxdı tanımadı kimdir. Sərdarın qalan kefidə qaçmışdı olanlardan, rəyis qızını Sərdarla tanışdırdı – qızına: qızım bu Sərdar bəydir, başqa şəhərdən gəlmiş bizə. Qız mehribanlıqla Sərdara əlini uzatdı, xoş gəlmisiniz. Sərdar ayağa qalxıb qızın əlini sıxdı, – qıza: çox sağolun. Qız ətrafa baxıb – atasına: anam gil yoxmu? – qızına: şımarıq qardaşını tumatlamağa getdi həmişəki kimi.
Sərdar anladı evndəkilərdən rəyis narazı idi. Qız keçib əyləşdi gülümsəyərək, – atasına: artıq qardaşımında axıllanası vaxtıdır, duydum qıza ilişib qızda barmağını sındırıb, güldü ürəkdən qəh – qəhə çəkib. Allahım sən köməyimiz ol, daha nələr eşidəcəyik biz? atası – qızına: sənin işlərin necədir? qızı razı halada – atasına: sayəndə yaxşıdır ata çox sağol. Atası qızından razı idi, üzündən bilinirdi. Xadimə yeməkləri gətirdi masaya düzdü.
Sərdar artıq nə fikirləşəcəyini bilmirdi, Aylını qorumalı idi bu tipdən fikirli idi, duymadı rəyisin özünü səslədiyini. Qız gülərək – Sərdara: Sərdar bəy burdasınızmı? Sərdar fikirdən ayıldı, – qıza: bağışlayın fikirə dalmışam bir anlıq. Qız gülümsəyərək, – Sərdara: atam sizinlədir, Sərdar rəyisə baxdı üzgün – yorgun baxışlarla. Rəyis anlayırdı Sərdar Aylına görə narahat idi, – Sərdara: deyirəm gecədə burda qal getmə otelə filan. Sərdar rəyisə təşəkkür etdi, çox sağolun yoldaş rəyis, otelə dönəcəm mən. Qız Sərdara yemək çəkdi, zarafatla – Sərdara: deyəsən aşiq olmusunuz kiməsə. Sərdar anlamadı qızı, deyillər aşiq olanda belə fikirə dalmalar filan olur, gülümsədi. Sərdar qıza təşəkkür etdi yemək çəkdiyiçün. Rəyis əsəbləşdi, arvadı oğlunun yanından geri dönmədi deyə. Xadiməni səslədi, çağır xanımı artıq bura bəsdir onun nazını çəkdik, xadimə tez getdi. Sərdar anlamışdı rəyisin ailəsində oğluna görə problemi vardırdı. Az vaxtdan arvadı gəlib əyləşdi, – arvadına: bəsdir onu qız kimi əzizlədin. Sən bu günə qoymysan onu yetər, – rəyisə: bəlkə qonağın qarşısında bu haqda danışmayaq? rəyis Sərdarı göstərib – arvadına: Sərdarında atası mənim kimi başqa şəhərdə rəyisdir. Onun oğlunada bax bir, mənimkinədə, fərq görürsənmi xanım? arvadı susdu. Qızı olara baxıb başını narazılıqla sirkıləyib, gülümsədi. Sərdarın heç iştahıda qalmamışdı yeməyə, zorla bir çəngəl yeməkdən yedi. Qız – Sərdara: Sərdar bəy siz yeməyinizi yeyin, bizim ailənin abu – havasına baxıb iştahdan kəsilən acından ölər, gülümsəyib yeməyindən yedi.

Aylın Bahar xalasının yanına gəlmişdi, artıq gercəkləri danışmağa məcbur qalmışdı. Bahar əlini sinəsinə tutaraq baxdı, – Dilqəmə: oğlum o necə dosdur elə? sən görmədinmi onu Aylına sataşdığında? Dilqəm – anasına: ana birinci qaranlıqda seçmədim Aylını. Mən telefonla danışırdım gec gördüm, anası həyəcanla – oğluna: lazım deyil eləsiylə dostluq etmək. Dilqəm dərindən nəfəs alıb – anasına: mənim təqsirim nədir ana? o içkili idi, dedim axı görmədim. Aylın – Dilqəmə: şərt deyil mənim olub – olmadığım. Yerimdə başqa qız və ya qadın olsada qoymamlısınız elələrinə sataşmağa. Dilqəm – Aylına: sən özünü qoruya bilirsən əmin oldum artıq, barmağını sındırdın adamın. O qoyacaqmı düşünürsən səndən heyif çıxmadan? mən biləni çox cətin birisidir o. Aylın – Dilqəmə: inan onadan cətinlərini gördüm, işdir birdə rastlaşsa, baxmaram rəyisin oğludur kimdir, ona elə bir dərs verərəm ki, unutmaz qalan ömrü boyunca. Aylın – Bahara: Bahar xala təssüf ki zaman keçdikcə hər yerin xarabı çıxır, məndə bu gün xəcalət çəkdim şəhərimlə qürür duya bilmədim başqasının qarşısında. Artıq parazitlər gözəl şəhərimin adını ləkələməyə başlayıblar, sən heç narahat olma mənə görə, mən elələrinin qarşısında açiz qalmaram. Bəzilərinin telefonla danışmağa başları qarışıq olsada, mən cavablarını verərəm. Məni o gördüyün Sərdar bəy hazırladı təlim keçərək. Dilqəm bildi söz özünə deyilir. Ayın ayağa qalxdı – olara: mən gedim yorğunam sabah danışarıq. Anası oğlunun bu hərəkətindən çox narazı qalmışdı, Dilqəmdə anladı bunu, anası Aylını ötürdü.

Aylın evinə gəlib divana uzandı, düşündü Sərdar getdimi? telefonunu götürüb Tahirə mesaj yazdı. (dostum Sərdar bu gün qayıdacaqmı?) az vaxtdan geri mesaj gəldi Tahirdən. (yox rəyisin evindən çoxdan çıxıb otele gedib). Aylın cavab yazdı – Tahrə: (qırdım onu üzgünəm bağışla) cavab gəldi. (bildim dostum, qardaşım dedi mənə xəbərdaram, onun ora gəlməsini istəmirdim, sənə görə çox narahat oldu qoymadı məni gəlim). Aylın -Tahirə: hansı oteldədir o bilirsənmi? Tahir yazdı otelin adını Aylına). Aylın dərindən nəfəs alıb qalxdı ayağa, Tahirə yazdı (çox sağol dostum günah məndə oldu, çalışaçam üzür istəyim ondan, Tahir yazdı: sevinərdim elə olsaydı, həmdə qonaq sayılır orda.) Aylın telefonunu cibinə qoyub, pencəyini geyinib çıxdı evdən.

Sərdar oteldə idi, düş alıb gəlib əyəşdi divanda, qapı döyüldü, qalxıb qapıya getdi qapını açdı. Gördü bir qız yemək və şərab gətirmişdi balaca təkərli masada. Sərdar qızın üzünə diqqət etmədən – qıza: mən heçnə sifariş etmədim. Səhvmi salmısınız nömrəni? qız danışmadan içəri sürdü masanı. Başında kepka olduğundan, həmdə üzünə baxmadığından tanımadı Sərdar Aylını. Sərdar biraz təcüblə baxdı arxasınca, – qıza: siz danışa bilmirsnizmi? Aylın başını qaldırıb baxdı Sərdara.
Aylının olduğunu görüb gözlərinə inanmadı, sən? sən nə edirsən burda? bu halın nədir? demə bircə burda çalışırsan. Aylın sakitcə baxırdı, – Aylına: yox artıq, qənim kəsilmə mənə, qoy rahat dincəlim nömrəmdə. Aylın biraz Sərdara yaxınlaşdı, yavaş sələ üzünə baxmadan – Sərdara: bağışla üzür istəyirəm, səni kobutladığımçün. Əgər mümkünsə sən gedincə davalaşmayaq, bu dəfə günüh məndə oldu bilirəm. Bax o üzdən günahımı bağışlatmaqçün, çox çətinliklə müvəqqəti qarson cildinə girdim burda. Sərdar Aylına baxa qalmışdı, öz – özünə: Allahım sən mənə səbir ver, keçib divanda əyləşdi.
Aylın baxırdı onun nə deyəcəyini gözləyirdi. Üzündən bəlli idi Sərdar incik idi özündən, – Sərdara: bax üzür istəyirəm dedim, duymadınmı? ordan bura gəlmisən məni qurtarmağa. Sənə çox sağol deməliydim, oldumu? bağışlayacaqsanmı? Sərdar dinmədi. Aylın dərindən nəfəs alıb öz -özünə: anladım bağışlamayacaqsan. Aylın – Sərdara: təkrar üzür istəyirəm bağışlamasanda, masadakıları məndən sənə kiçik qonaqlıq kimi qəbul et. Siz kişilər demişgən, içki bəzən adama dərdini unutdurur. Səndə biraz iç dincəl, elə bil olmayıb aramızda dava, getmək istəyirdi Sərdar səslədi – Aylına: dayan, Aylın dayanıb baxdı. Sərdar qollarını bir – birinə dolayıb – Aylına: mənə görə qarson cildinə girmisən əziyyət çəkib o üzdən qulluq et mənə, bəlkə bağışlayaram sonra səni.
Aylın sevindi, gəlb şərab şüşəsini götürüb açmağa çalışdı, nə etdisə aça bilmədi. Aylın – Sərdara: bir dəqiqə Sərdar bəy indi çıxaracam, dartdı çıxmadı propkası şüşənin boğazından. Aylın əsəbləşirdi aça bilmədiyiçün, şüşəyə baxıb bunu kleyləyiblərmi bura? yenidən çalışdı alınmırdı. Sərdar ayağa qalxıb əlindən götürdü şüşəni, və rahatlıqla açdı şərabı. Sərdar – Aylına: buyurun, yəqinki bakala süzməkdə çətinlik çəkməsən, keçib əyləşdi. Aylın şüşəni götürüb bakala şərab süzdü, gətirib Sərdara verərəkən üstünə dağıtdı. Sərdar tez ayağa qalxsada köynəyi şalvarı batdı, tərs – tərs Aylına baxdı. Aylın başını qaşıyıb – Sərdara: dagıldı üstünə. Sərdar – Aylına: görürəm dağıldı, deyib özünüzə zəhmət niyə etdin? vallahi bir gün çalışdırmazdar səni burda, qovarlar. Aylın – Sərdara: mən yuyaram paltarını narahat olma. Sərdar əllərini qaldırıb geri çəkildi – Aylına: amandı istəmirəm dəymə mənə. Aylın – Sərdara: dəymirəm sənə, get dəyiş əynini batmısan. Sərdar nə isə demək istəyirdi Aylına, özünü zor tutdu əsəblə getdi əynini dəyişməyə.
Aylın bakala tezdən şərab süzüb gözlədi Sərdarı, az vaxtdan paltarını dəyişib gəldi. Aylın şərab bakalı əlində gözləyirdi, – Sərdara: buyurun bu dəfə ehtiyatlı olacam söz. Sərdar ehtiyatla bakalı götürüb, dərindən nəfəs alıb baxdı Aylına. Aylın Sərdarın özünə baxdığını görüb – Sərdara: içsənə, dedilər ən dadlı şərablardan biridir. İç baxım bəyənəcəksənmi, dedikləri kimidirmi gərçəkdən, – Aylına: sən başımın üstünü kəsdirib durmayacaqsan hər halda. Aylın – Sərdara: məni bağışladınsa gedirəm sən rahat iç dincəl. Sərdar istəmrdi Aylın yanından getsin, ancaq özünü kobutladığına görə Aylına olan əsəbi senməmişdi. Sərdar – Aylına: qal qulluq et, Aylın biraz kənarda dayandıb – Sərdara: sən dinlən elə bil yoxam. Sərdar şərabın hamısını içdi bakaldan bir dəfəyə. Aylın öz – özünə: imkan ver dincələk bizdə. Sərdar bakalı uzatdı – Aylına: yenə süz, Aylın yaxınlaşıb bakala şərab süzdü. Sərdar onuda iç ib dodaqlrını yaladı, – Aylına: gözəl şərabdır bəyəndim. Aylın yavaş səslə öz – özünə: gözəldə qiyməti var yavaş iç biraz. Sərdar – Aylına: təkrarla, Aylın şərabın axırını bakala süzdü, Sərdar onuda içib – Aylına: davamı olacaq elə deyilmi? Aylın yalandan gülümsədi. Aylın – Sərdara: əlbətdə Sərdar bəy, siz bizim qonağımızsınız. Mən indi gəlirəm, çıxdı nömrədən.
Sərdar Aylının ardınca gülümsədi, öz – özünə: sənin başına bir oyun açım ki mən, dur hələ. Qarson cildinə girməkçün verdiyinin 10 qatınıda şəraba ödəyəcəksən. Çox çəkmədi Aylın qayıtdı az vaxtdandan, bu şüşənidə bitirdi Sərdar tezliklə. Aylın gedib yenə gətirdi, saatda artıq 1: 00 – olurdu, yorulmuşdu ayaq üstə dayanmaqdan, get – gəldən. Sərdarın şərabı bitirdiyini görüb yenə gətirməyə getdi, bu dəfə qucağında 5 şüşəylə gəldi. Artıq bezmişdi Sərdara qulluq etməkdən və çıxıb düşməkdən mərtəbələri.
Gətirdiyi şərabdan özünədə süzüb yerdən əyləşib içdi Sərdara baxmadan. Sərdar Aylının hərəkətnə gülümsədi, bəzən bu cürə hərəkətləri ona ləzzət verirdi. Sərdar biraz sərxoş olmuşdu şərabdan, – Aylına: bu gün burda qızla tanış oldum, məni otelimə kimi gətirdi maşınıyla. Aylın şərabdan icərək – Sərdara: sevindim. Sərdar – Aylına: bilirsənmi kimin qızı idi? Aylın çiyinlərini çəkib bilmirəm deyə işarəsi etdi. Sərdar gülümsəyərək, – Aylına: rəyisin qızı idi. Aylın şərabdan içib – Sərdara: oha desənə tayını tapdın sonunda. Sərdarın özünə acıqlı baxdığını görüb tez səhvini düzəltdi, yəni oda sizin kimi polis ailəsindəndir, yaxşı anlayarsınız bir – birinizi mənasında dedim. Sərdar özü süzdü özünə şərab, Aylının bakalınada əlavə etdi.
Sərdar – Aylına: çox şirin qız idi, onun gülümsəməsi mülayimliyi məni məsti xumar etdi. Aylın əlinin üstüylə burnunu silib öz – özünə: səni məsti xumar edən mənim cibimdir. Sərdar duyurdu Aylın deyənləri gülümsəyib, baxdı Aylına. Aylın – Sərdara: o qız səbəb olub buralarda qalmayacaqsan, elə deyilmi? Sərdar divana söykənib rahat əyləşib – Aylına: niyədə yox? gözəl fikirdi, bunu heç düşünməmişdim. Aylın – Sərdara: sən ən yaxşısı qızı dəvət et öz şəhərinə, Sərdar ayaqlarını bir – birinin üstünə aşırıb, dərindən nəfəs aldı. Sərdar – Aylına: aşiq oldum mən, Aylın şərabını içib bitirdi, şüşədən yenə süzüb əyləşdi yerdən divana söykənib. Sərdar – Aylına: gəl burda əyləş yanımda, Aylın əli ilə işarə edərək – Sərdara: yox burda yaxşıdı mənə. Sənin yanında otursam aşiq olma xəstəliyin mənədə keçər, bələ başım daha dincdir. Sərdar güldü, – Aylına: gəl dedim oturma orda, Aylın qalxıb əyləşdi Sərdardan biraz kənar divanın o başında.
Sərdar Aylına baxdı, – Sərdara: çox gec oldu, mənidə bağışladın sayılır mən gedim evə. Sərdar – Aylına: bağışlamadım gedə bilmssən, Aylın yorğun idi şərabda təsir etmişdi, əlindəki bakala baxdığında birdən Vəfanı xatırladı. İçəridə olarkən yazıq su istəmişdi verməmişdilər, Sərdar Aylının nə isə düşündüyünü anladı üzünü ifadəsindən. Aylın fikirə daldı, – Aylına: nə fikirləşirsən? Aylın gözünü bir nöqtəyə zilləyib – Sərdara: mənim ona yardım etməyim lazımdır. Sərdar – Aylına: kimə yardım etməyin lazımdır? Aylın unutmuşdu bir anlıq, – Sərdara: mənimlə içəridə olan Vəfa xanıma.
Sərdar anladı Aylının kimə isə yardım etmək istədiyini. Off Allahım off, canını dərt bürüdü, – Aylına: sən dinc dura bilmirsənmi? Vəfada kimdir? nəyinə lazımdır sənin tanımadığın insanlar. Aylın dərindən nəfəs alıb -Sərdara: o da insandır, yazıqdır. Sərdar başını narazılıqla sirələyib, bakaldakı şərabın hammısını içdi. Sərdar – Aylına: sən hələ özünü qurtar rəyisin o tipindən, sonra baxarsan başqalarının carələrinə. Aylın – Sərdara: hansı rəyisin tipindən? Aylın Sərdarın özünə acıqlı baxdığını görüb, – Sərdara: zarafat etdim tamam. Dilqəm dedi o çox alçaq biridir, Sərdar Dilqəm dediyində xoşuna gəlmədi, – Aylına: Dilqəmdə kimidir? -Sərdara: qonşumdur, Bahar xalanın oğludur. Sərdar boş bakalı əlində oyndaraq öz – özünə: deməli qonşundur, o da xoş tipə bənzəmir heç. Aylın şərabın təsirindən yatmaq istəyirdi, -Sərdara: bilmirəm necə tip olduğunu, şükür edirəm qonşum rəyisin oğlu deyil.
Aylın ayağa qalxdı – Sərdara: mən gedim Sərdar bəy artıq gecdir. Sərdar – Aylına: burda qal getmə darıxıram, – Sərdara: darıxırsan zəng et rəyisin aşiq olduğun qızına gəlsin səninlə otursun. Sərdar gülümsədi, – Aylına: sən mənimi qısqandın? Aylın əlindəki bakalı masaya qoydu, – Sərdara: Allah etməsin səni qısqanım. Sərdar ayağa qalxdı – Aylına: o zaman gedək ötürüm səni. Ayın – Sərdara: burası mənim şəhərimdir, narahat olma mənə heçnə olmaz. Sərdar – Aylına: burda olmağımın səbəbi nədir görəsən? Aylın Sərdara yenə kobut söz deyəcəkdi özünü zor tutdu, demədi. Sərdar pencəyini geyindi, Aylın Sərdarında xasiyyətini bilirdi, ən azından özü qədər tərs idi. Aylın – Sərdara: tamam gedək ötür, çıxdılar nömrədən qağını bağlayıb.

Otelin qarşısında taxsıyə əyləşdilər getdilər, Aylınla Sərdar arxada oturmuşdular, yol gedirdilər evə doğru. Az vaxt keçmədi Sərdar başını Aylının çiyninə qoyub yuxuladı. Aylın Sərdarın yatdığını anladı, öz – özünə: məni ötürürənə bax sən, taxsi gəlib evin qabağında saxladı.
Aylın yatan Sərdara baxdı, bu halda onu geri otele göndərə bilməzdi, şoferə pulu verib eytiyatla Sərdarı oyatdı. Çatdıq oyan en maşından, Sərdar oyanıb baxdı hara gəldiklərini anlamadı. Aylın maşından enib gedib qapını açdı, Sərdar zorala endi maşın getdi. Sərdar ayaq üstə zorla dayanırdı, həm yol yorgunu idi, həmdə şərabın təsirindən sərxoş olmuşdu. Aylın gəlib qolundan tutub, – Sərdara: gəl yat özünə gəl, – Aylına: biz hardayıq? -Sərdara: mənim evimin önündə Sərdar bəy. Səni bu halında geri göndərə bilməzdim, gəl gedək evə. Sərdar Aylını özünə tətrəf çəkib çiynindən qucaqlayıb sıxdı, – Aylına: gedək deyirsən gedək. Aylın xanım, sənin yaşadığın böyüdüyün evi görmək istəyirəm, getilər evə.
Aylın Sərdarı otağa gətirib yatağa uzandırdı, yat biraz özünə gəl yol yorğunusan, bilirəm şərabdan sərxoş olmadın, zarafata salıb Sərdara çox içdiyinə işarə edirdi. Sərdar – Aylına: getmə nə olar qal yanımda, Aylın dəymədi xətrinə əyləşdi yanında. Sərdar Ayının əllini tutub öpərək ürəyinin üstünə qoydu, az vaxtda yuxuya düşdü. Aylın Sərdarın üstünü örtüb, otaqdan çıxıb getdi öz otağına.

Səhər açılmışdı, Aylın səhər yeməyi hazırayırdı mətbəxtdə. Sərdar oyandı yuxudan harda olduğunu xatırladı, yataqdan qalxıb çıxdı otaqdan. Gəlib mətbəxtin qapısının yanında söykənib baxdı, Aylının başı qarışıq idi, görmürdü Sərdarı ardında dayanmışdı. Sərdar qollarını bir – birinə dolayıb baxırdı sakitcə. Aylın döndüyündə gördü, – Sərdara: Sərdar bəy oyandınnmı? sabahın xeyir, – Aylına: sabahın xeyir Aylın xanım. Aylın – Sərdara: necə yatdın soruşmayacam, çünki yatağa daş kimi düşdüyünün şahidi oldum. Sərdar gülümsəyib, – Aylına: zorla şərab içirtdin mənə sərxoş oldum. Ayın ç ay süzürdü – Sərdara: mənmi etdim səni sərxoş? bax sən bax, mən bir şüşə gətirdim ki barışaq. Sən ardı gəlsin deyincə heç axlıma gəlmədi ki, otelin bütün şərabıyla sülh əldə edəcəyimiz. Get əl – üzünü yu yemək çay hazırdır, vanna bu tərəfdəndir, işarə etdi. Sərdar gülümsəyib, – Aylına: taparam Aylın xanım evin o qədərdə böyük deyil, ancaq mən rahat yatdığımçün demək sevməli və rahat evin var, çox bəyəndim.
Aylın çaylarıda siniyə qoyub gəldib yanından keçərkən, – Sərdara: tacmahalda yaşasam belə, bura mənim hüzür tapdığım yeganə evdir. Sərdar gülümsəyib getdi əl – üzünü yumağa, Aylın gətirdiklərini masaya düzdü, az vaxtdan Sərdar gəldi əyləşdi. Aylın Sərdarın çayını qoydu qarşısına, Sərdar təşəkkür etdi. Aylın sinini götürüb – Sərdara: indi gəlirəm mətbəxtdə getdi.
Sərdar evə nəzər salırdı çox səliqəli idi ev, az vxtda Aylın iki fincan qəhvədə gətirib əyləşdi, -Sərdara: buranında qəvəsindən dad bax xoşun gəlirmi. Sərdara verdi qəhvəsini, ğötürüb içdi, biraz dadı anlamaqçün dayanıb dodaqlarını yaladı, – Aylına: mmm cox dadlıymış qəhvənizdə, əllərinə sağlıq. Aylında öz qəhvəsindən içərək – Sərdara: nuş olsun Sərdar bəy. Sərdar qəhvədən içərək Aylına baxırdı, Aylın pasta sürtüb çörək verdi, Sərdar götürüb yedi. Aylın – Sərdara: Tahir mesaj atmışdı, dedi mənə syurprizi var. Sərdar çörəkdən yeyərək – Aylına: nəymiş syurprizi? Aylın çiyinlərini çəkib – Sərdara: desə syurpriz olmaz ki? – Aylına: buda düz fikirdi. Aylın – Sərdara: sən hələ ayılmamısan deyəsən, gülümsədi. Sərdar qəhvədən içdi – Aylına: yenə yatmaq istəyirəm doymadım yuxudan, mən belə olmadım heç doğurdanda bu evdə adam çox rahat olurmuş. Aylın – Sərdara: bu gün görüşəcəksinizmi? Srərdar anlamadı heçnə – Aylına: kiminlə gözüşəcəm?
Aylın başını narazılıqla sirkələyib gülümsədi, – Sərdara: çox vəfasızsan Sərdar bəy. Nə tez unutdun rəyisin qızını? Sərdar xatırladı dediyini, Aylını qısqandırmaqçün, bu gün özü zəng edəcək mənə. Gözləyim biraz, özü zəng etməsə özüm zəng edərəm. Çoxda gözləyə bilmərəm darıxaram onunçün, Aylın qəhvəsin içərək – Sərdara: sevindim sonunda özünçün vaxt ayıra bildiyinə görə. Başqa vaxtları ancaq, iş – iş – iş, Sərdar yeməyini bitirib təşəkkür etdi. Aylın – Sərdara: nuş olsun, istəyirsən burda qal evin açarlarını qoyuram sənə öz evin bil, mən çıxacam birazdan işim var günortaya qayıdaram.
Sərdar xatırladı Aylın qadına yardım etmək fikrində idi. Sərdar – Aylına: sən sirr deyilsə xeyir ola gedəcəksən? Aylın unutdu axşam Sərdara bu haqda dediyini. Aylın – Sərdara: bir tanışım var, ona çatıb gələcəm. Sərdar – Aylına: heç yerə getməyəcəksən, başına bəla etmə yenədə kimisə, tamammı? bax məni bəla etdin başına hələdə qurtula bilmirsən məndən, bilirəm fikrindəkini. Aylın – Sərdara: yenə fikrimi oxumağamı başladın sən? Sərdar dərindən nəfəs alıb – Aylına: axşam sən dedin Vəfa adlı bir qadına yardım edəcəksən. Aylın bilmədən Sərdara dediyiçün üzünü turşüdüb baxdı kənara, qapının zəngi basıldı.
Aylın qalxıb qapıya getdi, az vaxtda qayıtdı Bahar xalası idi gələn. Bahar Sərdarı görüb baxdı, – Bahara: Bahar xala tanış ol, Sərdar haqqında danışmışdım sizə. Bahar – Sərdara: xoş gəlmisən oğlum, Sərdar ayağa qaxlıb Baharla görüşdü əl verib. Aylın – Sərdara: ən yaxın qonşumuz Bahar xalam, Sərdar Baharın əlini sıxıb, tanışdığımıza sevindim Bahar xala. Baharda mehribanlıqla Sərdarın əlinin üstündən o bir əlini qoyub, – Sərdara: məndə şad oldum tanışdığımıza. Buralar xoşuna gəldimi oğlum? Sərdar nə isə demək istəyirdi Aylın imkan vermədi. Aylın – Bahara: gəlməzmi xoşuna, hint oğlanları kimi bir baxışdan rəyisin qızına aşiq olub, axşamdan səhərə kimi yuxuda onun adını sayaqlayıb durdu. Bahar Aylının sözünə gülümsədi, keçib əyləşdilər. Sərdar – Aylına: zarafat edirdim ciddiliyə alma, – Sərdara: bizim şəhərin qızları çox şirindilər. Bax yaxşı ki bura gəldin, əks halda öz şəhərində 100 yaşın bitdikdə tənha – subay ölmə qarantin vardı. Bahar səsli güldü Aylının sözünə. Sərdar – Aylına: hamısı dediyin kimi olsaydılar şəhərin cənnət olardı, elə deyilmi? Aylın bildi Sərdarın özünə ilişdiyini. Aylın – Bahara: mən sənə çay süzüm Bahar xala, ayağa qalxıb gedərkən Sərdara tərs – tərs baxdı. Sərdar acıq verən baxışlarla göz vurub gülümsədi.
Bahar – Sərdara: oğlum biz elə qonşu olmuşuq ki, Sərdarla söhbət etməyə başladı.
Aylın mətbəxtdə gəlib öz – özünə: mənə ilişməsən dünyan dağılar elə bil cığal. Bahar xalasına çay süzdü, birdən nə isə xatırladısa ikki fincanda qoydu siniyə, çay süzdü. Stiotu götürdü, Sərdar verəcək çayın içinə tökdü qarışdırdı ehtiyatla, sinini götürüb getirdi.
Çayları bölüşdürdü əyləşdi, Sərdarla Bahar söhbət edirdilər. Bahar – Aylına: qızım deyirdin çok kobut oğlandı Sərdar, mənim xoşum gəldi çoxda mədəni – mərəfətli oğlana bənzəyir. Sərdar Aylına baxdı, Bahar çayını götürüb içdi bir qurtum, Sərdar Aylına nə isə demək istəyirdi, Bahar ağzını tutub yandım ay Allah.
Sərdarla Aylın Bahara baxdılar, Aylın çayı səhv salmışdı, Aylın tez gedib su gətirdi, al iç Bahar xala. Suyu içib zorla udqundu arvad, Aylın dodağını dişləyib baxdı Sərdara. Bahar – Aylına: bu nəydi belə qızım? sanki stiot sözü yarımçıq qaldı ağzında, – Aylına: qızım düşündüyüm deyil, elə deyilmi? Aylın utanıb kənara baxdı. Sərdar güldü, Aylının çayı səhv salaraq qonşusunu yandırdığına. Bahar – Aylına: qızım Sərdara verəcəkdin, elə deyilmi? Aylın tez çayı götürüb, yox – yox Bahar xala mən şəkər tozuyla qarışdırmışam yəqinki. Bahar – Aylına: belə hallar tez – tezmi olur qızım? Sərdar – Bahara: mən alışdım Bahar xala artıq qonşunun şəkər tozuyla stiotu qarışdırmasına. Aylın Baharın özünə baxdığını görüb, tez çayı götürüb getdi mətbəxdə. Sərdar qəh – qəhə çəkərək elə güldü ki, Aylına. Aylın Sərdarın gülüşünə əsəbləşdi, ama tezdə üzünün ifadəsi dəyişdi. Sərdarı belə gülən çox az görmüşdü, başını narazılıqla sirkılıyırək çay süzdü başqa fincana.

Tahirlə Nərgiz söhbət edirdilər maşınında oturub, Tahir danışmışdı Nərgizə olanları. Nərgiz dərindən nəfəs alaraq Tahirə baxdı üzgün baxışlarla. Tahir heç istəmirdi Nərgiz üzülsün, ancaq ondan Aylın haqda heçnəyi gizlətmirdi. Nərgiz – Tahirə: orda tək başına nə olacaq onun günü? – Nərgizə: məndə düşünürəm canım bilmirəm. Aylını bura gətirməkçün ciddi bir səbəb olmalır. Bilirsən mən dostuma yalanda danışmaq istəmirəm, ancaq ordada tək başına qalmasından narahatam çox. Nərgiz – Tahirə: bizmi getsək yanına? elə darıxmışam ki onunçün, Tahir Nərgizin əlini tutub öpüb üzünə tutudu. Canım mənim hər şeyimm, Allah qorusun hamımızı, vardır bir çıxış yolu hər şeyin. Ümid edirəm bizədə bir yol göstərəcək Allahım sonunda, məndə istəyirəm düzü ona getmək. Sərdarsız işlərim biraz qarışıqdır burda, düşünürəm Sərdar gəlsin məsləhətləşək biz gedərik, nə deyirsən? Nərgiz sevindi uşaq kimi. Nərgiz – Tahirə: kiçik dostumuda apararıqmı? Tahir Nərgizin uşaq kimi xasiyyətlərinə vurulurdu hər dəfə, apararıq ömrüm.
Tahirə zəng gəldi, telefonuna baxdı Sərdar idi vidyo zəng edirdi – Nərgizə: Sərdardı, açdı əlaqəni. Sərdar – Tahirə: salam necəsən, maşındasan xeyir ola gedirsən? Tahir Nərgizə yaxın durdu. Sərdar görüb anladı – Nərgizə: canım bacım salam necəsən? – Sərdara: yaxşıyıq biz qardaşım, sən necəsən? Aylın yaxşıdırmı? çox darıxmışıq onunçün. Sərdar zarafatla – Nərgizə: nəyinə darıxırsınız onun? tərsin biridir. Tahir – Sərdara: dostumla işin yoxdur qardaşım, biz bu haqda danışdıq səninlə, hər şey yaxşıdımı orda? nə vaxt qayıdırsan. Sərdar dərindən nəfəs alıb – Tahirə: sənin bu dostun dinc dayanmır, yenə kiməsə yardım etməkçün şövbəyə getdi. Mən rəyisə zəng edib dedim Aylın gəlir bacaran köməkliyi etsin ona. Tahir – Sərdara: sən niyə getmədin Aylınla? – Tahirə: məni qonşusu qadınla söhbət edərkən qoyub xəbərsiz getmiş. Nərgiz narahat oldu – Sərdara: qardaşım nə olar səndə get tək qoyma onu. Sərdar – Nərgizə: taxsi gələcək indi gedirəm bacım narahat olma. Nərgiz Tahirə baxdı üzgün baxışlarla. Sərdar – Tahirə: rəyisin oğlunun barmağını qırmış Aylın. Tahirlə Nərgiz ikisidə eyni vaxtda, nəə? yox artıq. Nərgiz – Sərdara: rəyisin oğluyla nə işi Aylının? Tahirdə düşünmədən – Sərdara: ya bu rəyislərin oğlanları dostumumu tapırlar gedib, bu nədi belə? – Tahirə: çox sağ ol qardaşım. Tahir anladı dediyi söz Sərdarada çatdı, – Sərdara: bağışla qardaşım dostumun problemi olunca, düşünmədim dedim. Sərdar – olara: bu Aylındı nəyə təcüb edirsiniz ki? harda problem var ilişir özü problemə, yada problem buna. O tipdən onu qorumağım lazımdır, dedi ki Aylından heyif çıxacaq, xoşum gəlmir ondan. Tahir nə deyəcəyini bilmədi. Nərgizin gözləri yaşardı, – Sərdara: Aylına bir şey etməz elə deyilmi? – Nərgizə: etməməsiçün qalmağa məcburam burda biraz vaxlıq. Mənim taxsim gəldi öpürəm sona görüşürək, sağolun bağladı əlaqəni.
Nərgiz maşının yan şüşəsindən baxıb göz yaşlarını sildi. Tahir dərindən nəfəs alıb öz – özünə: bu tiplər hardan tapır bur qızı? – Tahirə: Sərdar gələndən sonra nə olacaq? yox bu belə olmayacaq bir şey düşünməmiz lazımdır. Tahir – Nərgizə: sənə baxanda hər şeyi unuduram canım bir anlıq. Nərgiz utandı baxmadı Tahirin üzünə. Tahir gülümsəyərək, – Nərgizə: gedək mən səni rəfiqənə çatdırım canım. Axşam danışarıq bu haqda, üzülmək – ağlamaq yox, danışdıqmı ürəyim? Nərgiz yavaş səslə -Tahirə: danışdıq canım. Tahir maşını işə salıb, qaza basdı getdilər.

Sərdar şövbəyə gəlmişdi, rəyisin otağında söhbət edirdilər. Sərdar dərindən nəfəs alıb – rəyisə: demək zərər çəkmiş şikayətci olmasa qadını buraxa bilirsiniz. Rəyis – Sərdara: elədir, razılığa gəlsələr biz buraxa bilərik. Aylın getdi zərər çəkmişin yanına xəstəxanaya, danışsın onunla görək nə razılığa gəlirlər. Pulmu təklif edəcək şikayətini geri çəkməsiçün, orasını bilmirəm, Sərdar başını narazılıqla sirkələdi. Rəyis – Sərdara: bu qız həmişəmi belədirmi? başqalarına mərhəmət göstərən, bəzəndə haq yerdə barmaq filan qıran. Sərdar – rəyisə: tanıdığımdan elədir, rəyis gülümsəyib baxdı. Sərdar rəyisdən xəstəxananın ünvanını alıb ayağa qalxdı, – rəyisə: çox sağolun yardımınıza görə. Artıq sizdə bizim kimi alışın, Aylının varlığına şəhərinizdə, rəyisdə ayağa qalxdı. Sərdarla əl verib sağollaşdı, – Sərdara: sizin şəhərdən sonra növbə bizim şəhərimizdir Sərdar bəy, Sərdar sağollaşıb çıxdı otaqdan, ürəyi sıxılırdı nədənsə. Aylına yetişmək istəyirdi, tez şövbənin qarşısında dayanan taxsiyə əyləşdi getdi Aylının dalınca xəstəxanaya.

Aylın xəstəxanada zərər çəkmiş kişiylə danışırdı, – kişiyə: baxın həyatda hər şey ola bilir. Bir insanın başına hər iş gəlir bu həyatd, a şikayətinizi geri götürün anlaşaq sizinlə. Kişi çox tərs biri idi, üzündən – danşığından bilinirdi pisliyidə. Kişi – Aylına: götürmürəm cəzasını çəkəcək, yaralanmış başını göstərdi. Kişi – Aylına: az qala ölürdüm mən o … … səbəb olub, Aylın sakit danışmağa çalışırdı. Çox çətinliklə özünü zor tuturdu ki, heyvanın başından birdə özü vurmamaqçün. Aylın – kişiyə: mən sənin bütün xərcini çəkəcəm söz verirəm artıqlamasıyla. Kişi tərsliyinə saldı, – Aylına: yox o cəzasını çəkəcək vəssəlam, Aylın əllərini açıb yumdu tez – tez əsəbindən.
Aylına verilən ardıcıl narkozların təsirindən son zamanlar çox əsəbi olmuşdu. Kişi – Aylına: mən ona görə işləyədə bilməyəcəm bir il, – kişiyə: mən ödəyəcəm sizin bir ildə qazandığınız o pulu.
Qapı açıldı içəri Sərdar girdi, Aylın Sərdarı görüb baxdı təcüblə. Sərdar yaxınlaşıb – kişiyə: sənin Vəfa xanıma qarşı ədəbsiz hərəkətlər etdiyin anlar kameraya qeyd olunmuş. Kişi – Sərdara: səndə kimsən? Sərdar cibindən kimliyini çıxarıb göstərdi. Deməli belə, sizin haqqınızdada iş açılacaq afisanta qarşı etdiyiniz ədəbsiz hərəkətlərə görə. Kişi biraz tutuldu baxdı, – Aylına: sən nəqədər ödəyəcəkdin mənə? Aylın ayağa qalxdı – kişiyə: alçaq sənin qalan quş başınıda mən sındırmayım, sus şərəfsiz. Utanmaz əxlaqsız heyvan. Sərdar – kişiyə: sındırar, inan tək başını deyil, barmaqlarının onundanda olarsan uzun zamanlıq. Aylın əsəbləşdi – kişiyə: sənə pul yox … … … lazımdır. Sərdar – Aylına: o artıq anladı, şikayətini geri almasa özüdə cəza çəkəcək, həmdə burdan aparılacaq cəza çəkmə yerinə.
Həkim gəldi, Sərdar – həkimə: doktor xəstəmiz haqda məlumat ver mənə. Həkim kişiyə baxıb – Sərdara: xəstəmiz yaxşıdır, artıq qorxulu bir şeyi qalmamışdır. Biz evə icazə vermişik dünəndən, özü birazda qalıb müalicəsini burda davam etməyə istədi. Sərdar kişinin fikrini anladı, Sərdar – həkimə: çox sağol doktor, xəstəniz birazdan aparılacaq lazım olan yerinə. Kişi qorxdu! Sərdar elə dedikdə tez – olara: mən şikayətçi deyiləm artıq. Bu xanım demişkən, insanlıq var elə deyilmi? Aylın kişiyə pis söz dedi, sənin insalığına. … …olsun. Sərdar – kişiyə: o zaman ərizənizi götürməyə qalxın gedirik, sonrada Vəfa xanımın haqsız şərlədiyinizçün ona siz pul ödəyəcəksiniz. Kişi bəhanələr edərək özünü yazıq göstərməkçün zarıdı qalxarkən. Aylın dözmədi – kişiyə: kəs səsini moşennik tülkü cəld ol, kişi tez qalxdı ayağa qapıya tərəf getdi normal yeriyərək. Sərdar başını narazılıqla sirkələdi gülümsədi, kişinin yalancı və həyasız olmağına baxdı ardınca, çıxdılar ardınça otaqdan.

Axşam olurdu Sərdar Aylınla gəldi evə, – Sərdara: çox sağol yardım etdin. Sərdar – Aylıan: bir şey deyil Aylın xanım, bacardığımı etdim. Sərdara zəng gəldi tanımadığı nömrədən, telefonu açmaq istəmədi. Aylın – Sərdara: açsana zır – zır zırıldadırsan telefonu, Sərdar telefona cavab verdi alo, biraz qulaq asıb tanıdım salam yaxşıyam, yox hələ burdayam getməmişəm. Aylına baxdı altdan – altda danışarkən, nədən olmasın sizinlə axşam yeməyinə çıxmaq mənə çox xoş olar. Mən gələrəm zəhmət çəkməyin, saatına baxdı, 9: 00 tamamda danışdıq orda olacam, görüşərik sağolun. Telefonu söndürüb dərindən nəfəs aldı. Aylın – Sərdara: rəyisin qızıydımı? Sərdar Aylına diqqətlə baxdı, özünü qısaqnmasını çox istəyirdi. Sərdar – Aylına: hə o idi, axşam restoranda görüşəcəyik, Aylının heç vecinədə deyildi, – Sərdara: çox gözəl sevindim. Uşaq deyilsiniz artıq böyük insanlarsınız, çıxın gəzin əylənin, həmişə iş olmaz ki? ayağa qalxıb Sərdara evin açarını verdi. Al mən olmasam aÇarsan qapını, dediyim kimi öz evin bil. Sərdar – Aylına: bəlkə otelə getdik qızla, – Sərdara: hara istəsəniz gedin Sərdar bəy. Mən açarı verdim ki öz evin bil çəkinmə, – Aylına: o zaman qızı evədə gətirə bilərəmmi? Aylın ayağa qalxdı – Sərdara: əlbətdə bilərsən, dedim axı öz evin bil. Aylın mətbəxtdə gedib iki qəhvə hazırlayıb gətirdi, Sərdar əsəbləşirdi Aylının özünə qarşı soyuq olmasına. Aylın Sərdarın qəhvəsini verdi, Sərdar istəmirdi qızla çıxsın. Aylını qısqandırmaq məqsədi ilə razılaşmışdı, Sərdar Aylından gözünü çəkmirdi. Sərdarın özünə baxdığını görüb – Sərdara: bir şeymi oldu? Sərdar qəhvəsini götürüb – Aylına: yox olmadı heçnə, icdi əsəblə qəhvəsini.

Sərdar dedikləri vaxtda qızla restoranda görüşdülər, qız gülər üzlə qarşıladı. Sərdarla əl verib görüşdülər, geçib əyləşdilər, qız hər şey qoydurmuşdu masaya. Sərdar – qıza: masanı hazırlatmısan, qız gülümsəyərək, – Sərdara: siz bizim qonağımız sayılırsınız Sərdar, borcumuzdur qonağa hörmət etmək. Sərdar gülümsəyib, baxdı qıza. Afisant gəlib şərabı açıb bakallara süzdü, Sərdar qızın sadə və birazda dünya görmüş olduğunu anladı. Qız bakalı götürüb – Sərdara: xoş gəldin Sərdar, sənin şərəfinə. Sərdar bakalı götürüb qızın bakalına yavaşdan toqquşdurub, – qıza: hər şey üçün təşəkkür edirəm. Bağışlayın adınız nə idi? qız güldü, – Sərdara: unutdunmu? demişdim. Sərdar – qıza: bağışlayın yaddaşım zəyifdir biraz, incimədiniz ki? qız gülərək, yox incimədim adım Aylındır. Sərdar pərt oldu, qızın zarafat etdiyini düşündü, təkrar sorudu – qıza: bağışlayın Aylındırmı? qız hə Aylındır. Sərdar bakaldakı şərabın hammısını içdi bir dəfəyə, qız Sərdara baxıb gülümsədi. Qız – Sərdara: məndə sənin kimi bir dəfəyə içmək istəyərdim, deyillər içki bəzi dərtləri unutdurur müvəqqətidə olsa.
Bu Ramizin sözü idi, Sərdar xatırladı, bu nə idi qarşılaşırdı? öz – özünə şüphəli qaldı. Qızın Ramizin dediyi sözü təkrarlaması və adının Aylın olmasıda təsadüf idimi? Sərdarda qəribə hiss yaratdı duyduqları. Boğazı qovuşdu, meyvə şirəsindən içib baxdı, – Sərdara: biraz özün haqda danışarsanmı? mənım anladığım, özünə qapalı birinə bənzəyirsən. Çox danışmayan, çoxluğu sevməyən və işində atam kimi ciddi olduğun üzündən bəllidir. Sərdar gülümsəyərək, – qıza: mənim danışmağıma gərək qalmadı, artıq siz bildiniz necə olduğumu. Sərdar – qıza: bəs siz? – Sərdara: mən sevirəm insanlarla deyib gülməyi. Atam özümü bildiyimdən şövbədə işliyib, evimizdə məndən başqa hər kəs qaş qabaqdır. Həmişə anamadan soruşardım atam niyə belə ciddi və gülər üz deyil? anam atamın işinin ciddi olmasındandır qızım deyərdi. Atamı heç gülən görmədim ürəkdən, anam qardaşımla hər zaman vaxt keçirir, onu uşaq kimi bəsləyir hələdə. Mən evə döndüyümdə çox darıxıram, hər kəs soyuq və dinməz danışmazdırlar. Mən öz otağıma keçib biraz musiqi dinləyb yatıram, hər gün eyni şeylər təkrarlanır, mənasız həyatdır başqa heçnə. Sərdar anlayırdı qızı danışığından, – qıza: ama siz başqasınız Aylın xanım. Aylın deməyidə qıza biraz çətin oldu, qız gülümsəyərək, – Sərdara: mən öz psixaloqiyamı normal saxlamağa çalışıram. Əkis halda dəli olub xəstəxanalıq olaram, işdə orasıdır xəstəxananıda sevmirəm nədənsə. Sərdara tanış sözlər idi, bir qəribə hisslər yaşayırdı ürəyində, qızın Aylınla xasiyyətdən oxşarlığı var idi. Sərdar köynəyinin boynunu dartıb baxdı qıza, ürəyi sıxıldı bir anlıq.
Aylında kafelərin birində Vəfayala görüşmüşdü, Vəfa biraz kişi xasyətində idi. Aylın – Vəfaya: bax həyatını dəyişəcəksən bundan sonra, – Aylıana: necə qızım? Aylın dərindən nəfəs alıb – Vəfaya: bu qızımla danışmağı qoy kənara. Vəfa – Aylına: tamam Aylın anladım, necə dəyişəcəm həyatımı? mənim kimsəm yoxdur. Bu yaşıma qədərdə mərhəmət deyilən bir şeyin adını belə duymadım, əlbətddə səninlə tanışınca duydum. Hər kəs məndən birşeylər istədi, bilirsən bu… həyatda təmannasız heçnə yoxdur. Anada evladını dünyaya gətirəndə təmənna güdür, öz gələcəyiçün gün ağlayır. Düşünür evladı böyüyəcək və özünə dəstək olacaq yaşlandığında, bu… dünyanın qanunu belədir. Baxsana kiminə var dövlət verir, kiminə… da vermir, əli ilə kənarda oturan ailəni göstərdi. Vəfa – Aylına: bax kənardan olara, necə xöşbəxt görsənirlər, elə deyilmi? sən inanırsanmı olar xöşbəxt bir ailədilər deyə? İnanama, bilirsənmi niyə? mən o gördüyün tipi yaxşı tanıyıram. Gecə barlarından çıxmır,
Aylın əli ilə başını tutub baxırdı – Vəfaya: bəzi şeyləri düz demiş ola bilərsən, dünya dediyini bizdən öncə belə qurmuşlar, biz qurluşunu və ya insanlarını dəyişə bilmərik. Dediyin o adamların çiyinləri üstə baş əvəzi Allah balqabaq vermiş. Olarda insanlardan boş balqabaq başları ilə seçilirlər, nə edək deyirsən? bizə olar gərək deyillər. Vəfa əlini – əlinə vurub güldü dediyi sözünə, – Aylına: çox yaraşdı bal qabaq sözü olara. Hansısa balqabaq başlı tiplə ailə qurub üz – üzə əyləşib yalandan dişimi ağardınca, belə yaşamağı üstün tuturam. Aylın – Vəfaya: ciddi olsana bir dəqiqədə olsa. Vəfa gülürdü hələdə, Aylının əsəbləşdiyini görüb dayandı, az vaxtdan yenə güldü, özünü saxlaya bilmədi baqabaq dediyi sözə. Aylın dərindən nəfəs alaraq öz – özünə: Allahım sən mənə kömək ol, – Aylına: tamam gülmürəm daha, bax ciddi oldum. Sakit dayandı üzünün ifadəsini dəyişib. Aylın – Vəfaya: şükür Allaha, Vəfa yenədə başladı gülməyə. Aylın əsəbləşib ayağa qalxdı – Vəfaya: səninlə ciddi danışmaq mümkün deyil. Vəfa – Aylına: hara gedirsən? Aylın Vəfanın qolundan tutub, qalx gedirik. Vəfa masadakı yeməklərə baxaraq, – Aylına: mən heçnə yemədim. Aylın onu dartardaq apardı, -Vəfaya: gülüncə yeyərdin, kafedən çıxarıb apardı.

Aylın Vəfanı başqa evə gətirdi, Vəfa baxdıb evə – Aylına: sən burdamı yaşayırsan? gözəlmiş. Aylın – Vəfaya: yox burda sən yaşayacaqsan, ançaq axıllı başla yaşayacaqsan sənə kirayə tutdum buranı, bir illik ev haqqı ödənilib. Bax deyirəm özünü yaxşı aparmasan vallahi, Vəfa sözünü kəsdi, Aylının təcüblə – Aylına: mənəmi dedin? – Vəfaya: hə sənə kirayələdim Vəfa xanım. Vəfa ətrafa baxıb sevindi, gözləri doldu yaşla – Aylına: nədən sən mənə kömək edirsən? Aylına baxdı yaşarmış üzgün gözləriylə. Vəfa Aylını yormuşdu boş – boş danışıb, – Vəfaya: insanlıq deyilən bir şey var. Bayaq kafedə dedin yoxdur insanlıq deyilən bir şey və artıq heç kimə inanmırsan. O yoxdur dediyin insanlıq hissindən qalmış məndə, yəqin ki mən bu dünyada sonuncu insanlıq hissiylə yaşayan biriyəm. Aylın dərindən nəfəs alıb baxdı, Vəfa Aylının boynunu qucaqlayıb ağladı. Vəfa – Aylına: mən sənin borcunu ödəyə bilmərəm, sən mələksən mələk. Aylında qucaqlayıb – Vəfaya: inanıram səndə məni üzü qara etməyəcəksən, sözümü dinləyəcəksən və dəyişəcəksən hər şeyini. Bu həyata qarşı olan səhv baxışını, sözlərini və hər şeyini bu dəqiqədən dəyişəcəksən Vəfa xanım. Göz yaşlarını silib baxdı Aylının üzünə, danışa bilmədi elə kövrəlmişdi ki, sadəçə başıyla tamam deyə işarə etdi.
Aylın – Vəfaya: çox gözəl sevindim, mətbəxtdə hər şey var səninçün, cibindən cıxarıb pulda verdi – Vəfaya: buda sənə xərclik sabah get özünə paltar al. Güzgüyə bax içindəki qadın gözəlliyini oyat və güclü ol mənim xətrimə, o zaman hər şey dəyişəcək sənin xeyrinə. Vəfa gərçəkdəndə gözəl qadın idı, sadəcə özünə baxmırdı. Vəfa diqqətlə baxdı, – Aylına: mən sənə söz vermirəm təkcə, sənin o gözəl ürəyinin xətrinə çalışacam inan. Aylın – Vəfaya: mən səni gördüyüm andan sənin güclü qadın olduğuna inandım. Deyillər həyatda insana güc- qüvvət verən inamdır, mən sənin ürəyinin dərinliklərində gördüm gücü və inamı, sənə güvənirəm. Mən gedim evə səndə dincəl, yaxında işdə taparıq çalışarsan. Az qala unudurdum, cibindən telefonda çıxarıb verdi, burda mənim nömrəm yazılıb lazım olsa zəng et. Vəfa telefonu götürüb Aylına baxdı, yenidən boynuna sarıldı – Aylına: səni tanıdığımçün çox xöşbəxtəm inan. Aylın – Vəfaya: mənədə yaşat eyni xöşbəxtliyi, qırma mənim dediklərimi et. Vəfa boynunu buraxıb – Aylına: sənin o gözəl ürəyinin qarşılığını Allah verəcək hər zaman. Aylın – Vəfaya: birinci sən ver qarşılığını, Allahdan başqa istədiyim yoxdur. Gecən xeyirə getdi, Vəfa telefonu əlləri ilə sinəsinə sıxıb tutudu, ağladı hönkürüb Aylının ardınca baxaraq. Aylın duydu Vəfanın ağladığını geri dönmədi, onun indi təkliyə ehtiyacı olduğunu yaxşı anlayırdı.

Aylın evə gəldi, qapıdan girib işığı yandırmağa istəyirdi, kim isə əlindən tutub qoymadı. Sərdar – Aylına: suss mənəm qorxma, Aylın səsindən tanıdı – Sərdara: niyə susum ki? əlini atdı işığı yandırsın Sərdar qoymadI. Aylını özünə çəkib elə sıxıb qucaqladı ki, canını – canına qatmaq itəyirdi, çox darıxmışdı. Sərdar – Aylına: darıxmışam sənin üçün, Aylın içki iyini hiss etdi – Sərdara: sən sərxoşsanmı? əlbətdə sərxoşsan. Sərdar üzünü Aylını üzünə sürtüb saçlarını qoxladı, off bu qoxuya heçnəyi dəyişmərəm. Aylın Sərdarı özündən qırağa itələməyə çalışdı, bacarmadı. Sərdar Aylını elə qucaqlayıb tutumuşdu ki, qollarından çıxması mümkün deyildi. Sərdar Aylını sevirdi, ancaq nədən isə özüdə bilmədən bəzən səhvlər edib incidirdi onu.
Aylın – Sərdara: ürəyim darıxdı yandır işiğı, – Aylına: danışma biraz suss səni hiss edim, qoxunu alım ciyərlərimə. Aylın dərindən nəfəs alıb az vaxlıq dayandı, – Sərdara: bəs oldumu? hiss etdinmi? etdiysən yandır işığı. Sərdar bərk – bərk Aylını qucaqlayıb, boynundan öpdü – Aylına: sən başqasan canım, səni kimsə əvəz edə bilməz mənimçün. Aylın – Sərdara: əlbətddə başqayam Sərdar bəy, bu dəqiqə əvəzimdə başqası olsaydı, çoxdan başını yarmışdı vurub. Sərdar – Aylına: sən vur canım, sənin ixtiyarın var mənə hər şey etməyə, toxunmağa belə ixtiyarın var. Sənin vurduğun yerdə güllər açar, Aylının dodaqlarından öpdü.
Aylın bir təhər Sərdarı özündən qıraq edib işığı yandırdı, – Sərdara: sən sərxoşsan elə deyilmi? Sərdarın gözləri süzülürdü. Sərdar – Aylına: yox canım deyiləm, nə sərxoşu? Aylın əsəbi baxışlarla baxıb – Sərdara: get sevgilini öp. Məni öpməyə bir daha hünər etmə, bax deyirəm sonra bütün bədənində güllər açar bil. Sərdar Aylının sözünə gülümsədi, Aylın əynindəki pençəyi çıxarıb atdı divanın üstünə.
Mətbəxtdə gəldi qəhvə süzməkçün fincanları götürdü, Sərdar gəlib arxadan tutub qucaqladı özünə sıxdı. Aylın əsəblə baxdı, gözlərini yumub sakitləşməyə çalışdı ki, Sərdarı vurmasın. Sərdar arxadan boynundan öpdü, – Aylına: sən niyə məni sevmirsən? yoxsa sevirsən gizlədirsən mənim kimi? deməyə cürəət etmirsən. Aylın gözlərini açıb baxdı, öz – özünə: Allahım sən mənə səbir ver.
Sərdar Aylını özünə tərəf çevirdi, – Aylına: söz soruşdum cavab ver, sən məni sevirsənmi? – Sərdara: yox sevmirəm. Sərdar gözlərinə baxıb – Aylına: bu sözü gözlərimin içinə baxaraq de. Aylın Sərdarı özündən kənara çəkmək istədi bacarmadı, – Aylına: dinc dur sualıma cavab ver. Aylın baxmadı gözlərinə – Sərdara: sənin nəyini sevəcəm? kobut hərəkətlərinimi? Sərdar Aylının üzündən tutub əlləri ilə, gözlərimə bax de sevmədiyini. Aylın əsəbləşdi, gözlərinə baxaraq – Sərdara: sevmirəm, sevmirəm, oldumu? Sərdarın üzünün ifadəsi dəyişdi. Dərindən nəfəs alıb əsəbi baxaraq – Aylına: necə bacardın? necə dedin bu sözü gözlərimə baxaraq insafsız. Səndə insaf yoxmu heç? niyə qırırsan məni bu qədər? niyə bu qədər zalımsan, niyə – niyə – niyə bağırdı!.
Əsəbindən əlini masaya vurarkən əli fincana dəydi qırıldı, qırılmış fincanın üstündən təkrar – təkrar vurdu əlini, əli qana bulandı. Aylın gördü Sərdar özündən çıxır, tez əlini tutdu öz əllərinin içində sıxdı ki, qanı axmasın. Sərdar əsəblə – Aylına: burax axsın tutma, sənə xoşdur məni belə görmək. Aylın üzüldü Sərdarın halına, – Sərdara: dəli mən sənə layiq deyilm, məni düzgün anla. Mənim artıq əlim qana bulandı, sənə layiq deyiləm anlayırsanmı məni? Aylının gözləri yaşardı. Aylın – Sərdara: sən pis deyilsən yaxşısan, Sərdarın əlini öpüb ağladı. Sərdar Aylının bu halına yandı alışdı, naladı Aylının özünə qapandığını. Sərdar – Aylına: canım sənin əlin qana bulanmadı, əksinə sən necə nəfərin həyatını qutardın, bilirsənmi? sən neçə ananın gözünü yaşlı qalmaqdan qurtardın. Sən məni atama bağışladın, sən anmın ruhunu şad etdin, Aylın səsini içinə salıb göz yaşında böğulurdu. Sərdar Aylını sinəsinə sıxıb, saçlarından öpüb qucaqlayıb kövrəldi. Sərdar – Aylına: sən bir mələksən canım, əksinə sən yaxşısan, əksinə mən deyiləm yaşı. Mən səni bütün bu olanlardan qoruya bilmədim bağışla məni, ürəyi göynədi Aylının özünü günühlandırmasına.
Aylın Sərdarın sinəsinə yavaşdan vuraraq ağladı, – Sərdara: mən hələdə yuxumu qarışdırıram, anlayırsanmı? mən hələdə öldüyüm o anı xatırlayıb yuxudan oyanıram gecə dəfərlə. Sərdar pis oldu – Aylına: anlayıram canım, unut oldu keçdi. Allah bilir nəqədər insanın həyatını qurtardın etdiyin çəsurluğunla – mərdliyin ilə. Nə olar icazə ver yanında olum, bütün olanları sənə unutdurum.
Sərdarın əlindən qan axırdı damcı – damcı axı, Aylını sakitləşdirməyə çalışırdı. Aylın Sərdarın üzünə baxdı yaşlı gözləriylə – Sərdara: sən həyatda ən gözəlinə layiqsən, mənə deyil. Sərdar Aylının saçlarını, üzünü, sığallayıb – Aylına: mənim gözəlim və masumum sənsən. Təmiz saf ürəkli canım sevdiyim tək qadınım oldun, sonuna qədərdə olacaqsan. Mən səni sevirəm canım, sevirəm səni, sevirəm duydunmu? sevirəm. Aylın göz yaşlarını silib əlinə baxdı, – Sərdara: qanın axır, – Aylına: axsın canım, sənə qurban olsun qanım – canım hər şeyim.
Aylın gedib ilac qutusunu gətirdi, Sərdarı otuzdurdu əlini sarımaqçün bint götürdü, kəsiyinə ilac tökdü qanını silib, sarıdı əlini. Sərdar heç hiss etmirdi əlinin ağrısını, Aylına baxırdı. Aylın Sərdarın əlini sarıyıb binti kəsib, düyünləyib bağladı, – Sərdara: Sərdar bir daha qanını tökməyə cürət etmə, Sərdar Aylına baxdı. Aylın – Sərdara: əğər gərçəkdəndə mənə ayitsənsə, hünər etmə duydunmu? İlac qutusunu götürüb çıxdı mətbəxtdən. Sərdara elə bil dünyanı verdilər, Aylının özünə ayitsən sözünə çox sevindi, öz – özünə: səninəm canım, hər şeyim sənindir. Aratıq Sərdar bəydə demədin, adımı çəkdi canım mənim. Sərdar gözlərini yumub dərindən nəfəs aldı, elə rahat oldu ki Aylının o sözündən sonra, öz – özünə: Allahım bu günüdə görərəmmiş. Aylın Sərdarı səslədi, orda öz – özünə danışma gəl, Sərdar Aylının bir dəqiqədə olsa zarafatsız qala bilmədiyinə gülümsədi. Ayağa qalxıb getdi yanına.

Beləcə Aylınla Sərdar bir – birinə olan sevgilərini artıq gizlətmədən gözəl günlər keçirirdilər birlikdə. Aylın Sərdarla şəhərə çıxıb gözəl yerlərdə gəzirdilər, özünün kiçikliyindən danışırdı Sərdara. Sərdar çox xöşbəxt idi, sonunda özündə Aylına sevgisini etiraf etdiyiçün sanki üstündən dağları qaldırmışdılar. Aylınında üzündə sevinc – təbəssüm yaranmışdı. Gərcəkdən sevdiyini etiraf etdiyindən sonra Sərdar dəyişmişdi. Sərdar Aylınla gözəl vaxt keçirirdi, zarafatları ilə Sərdarı ürəkdən gülüdürürdü. Kafelərin birinə gəlib əyləşdilər, afisant yaxınlaşdı, qəhvə sifariş etdilər, afisant getdi. Sərdar əlini tutub, – Aylına: səninlə ömrümün ən gözəl günlərini yaşayıram canım, inşallah son nəfəsimizə qəzdər birlikdə olaçağıq. Nə olur olsun söz verək bir – birimizdən küsməyək inciməyək, – Sərdara: insan sevdiyindən küsərmi heç? Sərdar gülümsəyib, – Aylına: qurban olaram mən sənə, afisant qəhvələini gətirib qoyub getdi. Sərdara zəng gəldi, telefonu çıxarıb baxdı Tahir idi zəng edən, – Aylına: Tahirdi. Telefonu qulağına tutub alo Tahir, alo duymuram səni, alo eşidirsənmi məni? telefonunun set yerinə baxıb öz – özünə: setmi yoxdur nədir? – Sərdara: dışarı çıx bəlkə burda yaxşı tutumur. Sərdar ayağa qalxıb – Aylına: indi gəlirəm canım, getdi dışarı.
Aylın öz qəhvəsindən götürüb içdi bir qurtum, kənar masada oturmuş oğlanı gördü tanıdı, rəyisin oğlu idi barmağını qırdığı. Aylın ona tərs – tərs baxıb öz – özünə düşündü, bu mənimi izləyir? yoxsa təsdüfdürmü? oğlan kinli baxışlarla baxırdı. Aylın fikir verməməyə çalışdı, afisant gəldi əlində kağızla – Aylına: bu sizədir xanım, masaya qoyub getdi. Aylın baxdı iki qat bükülmüş kağızı götürüb açıb oxudu (sən məndən qorxub rəyisin oğlunu özünə sevgili etməklə deyil, mən sənin kölgən olacam harada getsəndə, bu artıq səninlə mənim aramda olan prinsipli davadır, hazır ol hər şeyə, sənə bu şəhəri dar edəçəm).
Aylın kağızı qatlayıb qoydu kənara, Sərdar gəldi əyləşdi. Aylının bir təhər olduğunu görüb – Aylına: nə oldu canım? – Sərdara: nə deyirdi Tahir? hər şey yaxşıdırmı? – Aylına: iş haqda danışdıq canım. Yaxşıdır hər şey narahat olma, qəhəvəsini götürüb içdi. Tahir sənə ürəyimi açdığıma hələdə inanmır, Aylın oğlanın yazdığına əsəbi idi, gülümsəməyə çalışdı. Oğlanın oturduğu masaya baxdı yox idi, Aylının kimisə axtardığı Sərdarın gözündən qaçmadı. Sərdar – Aylına: canım birinimi axtarırsan, tanış filan? Aylın dərindən nəfəs alıb – Sərdara: mənə silah lazımdır. Sərdar qəhvə içdiyi yerdə az qaldı boğulsun – Aylına: nə lazımdır? zarafatmı edirsən canım. Silah nəyinə lazımdır sənin? Aylın kağızı Sərdara tərəf itələdi əli ilə. Sərdar şüphəylə baxaraq, kağızı açıb oxudu öz – özünə: çaqqal mən sənin bunu yazan barmaqlarını qırmarammı. Sərdar əsəbləşdi – Aylına: o tip burdaydı eləmi? necə görmədik o şərəfsizi? Sərdar ətrafa nəzər salıb baxdı, görmədi. Aylın – Sərdara: mənə mütləq lazımdır silah. Sərdarın kefi qaçdı tamam, – Aylına: canım sən narahat olma, mən həll edəcəm onun işini qısa zamanda. Bu təhtid kağızınıda onun, pis söz demək istəyirdi demədi. Aylın – Sərdara: görünür mənim əlim artıq qana bulaşmağa davam edəcək. Sərdar Aylına nə isə demək istəyirdi, imkan vermədi. Aylın – Sərdara: Sərdar bax iki dəqiqə yanımdan çıxdın dışarı, heç xəbərin olmadı peyda oldu tip burnumun uçunda, mənim özümü qorumağımçün silaha ehtiyacım var. Hər halda buralarda vardır silah satılan mağazalar.
Sərdar alnını əli ilə sürtərək – Aylına: silah elə bir şeydir canım gərək ona səbirlə davaranasan, yoxsa əlindən bir xəta çıxar mütləq. Aylın kefinidə pozmadı, – Sərdara: o zaman silahım olmasa şərəfsiz mənə nələr etməz ki? barmağını qırsamda, bilirsən mənim onunla qol gücüm bərabər deyil ki? bu şərəfsizlə yaxında üzləşəcəyim ürəyimə damıb. Sərdar əsəbləşdi, bu nədir belə? bizim rahat problemsiz günümüz olmayacaqmı? elə bil qara pişik keçib yolumuzdan. Aylın – Sərdara: mənim yolumdan çoxdan keçib canım qara pişik, səndə artıq sevgilim olduğuna görə, pişiyimə öyrənsən yaxşı olar. Sərdar çox əsəbi id, i o tipin kağız yazaraq Aylını təhtit etməsini qəbul edə bilmrdi. Aylın qəhvəsini götürüb içdi, Sərdarın əsəbləşməsinə gülümsədi.

Sərdar əvvəl razı olmasada, sonradan Aylının təhlükəsizliyiçün silah almağa qərara gəlmişdi. Aylın evdə divanda eyləşmişdi, Sərdar gəldi əyləşdi yanında, üzündən öpdü. Aylın – Sərdara: hardaydın? Aylına baxdı, belinə taxmış tapancanı çıxarıb göstərdi, al canım bu artıq sənindir. Aylın silaha Sərdara baxdı təcüblə – Sərdara: bu hardan oldu sənə? – Aylına: hardan olduğunu soruşma canım, silahla o qədərdə düzgün atəş aça bilmirsən yadımdadı. Aylına baxdı Sərdar gülümsəyib, canım dəymirdi atdığın mərmilər, baxma mənə elə. Aylın silahı götürüb baxdı, birdən Sərdarın alnına dayadı, – Sərdara: səncə indi atəş açsam düz dəyərmi?
Sərdar tapancanı ürəyinə tutub – Aylına: canım qurbandı sənə vur ürəyimdən. Aylın tapancanın mərmi olan yerinə baxdığnda, içinin dolu olduğunu görüb həyəcanlandı. Aylın – Sərdara: mərmi var içində? – Aylına: canım silahda mərmi olarda. Aylın acıladı – Sərdara: dəlisənmi? niyə demirsən, məndə boş olan bilib zarafat edirdim, Aylın həqiqətən qorxdu! Sərdar güldü qucaqladı boynunu, – Sərdara: manyaksanmı sən? hələ bir ürəyinədə dayadı silahı vur deyə. Oğlum tətiyi çəksəm nə olacaqdı? Sərdür gülümsəyərək, – Aylına: vurulacaqdım canım, sevgilimin əlindən olsun ölümüm mən razıyam. Aylın silahı divanın üstünə atıb qalxıb getdi. Sərdar Aylının qorxduğuna güldü, – Aylına: canım mənim necədə qorxdu məni vuracağından. Demək sevirsən məni, gülümsəyib baxdı Aylının ardınca.

Səhər açılmışdı, Aylın qapının zənginə oyandı yuxudan, Sərdar başqa otaqda yatırdı. Aylın saata baxdı hələ səhər 5:00 idi, qalxıb gəlib qapını açdığnda Aylının üzünün ifadəsi dəyişdi. Əlləri ilə üzünü tutub baxdı, sən? birdənəm deyib qapıda dayanan Ramizin boynuna sarıldı. Ramiz Aylını qucaqlayıb öpüb bağrına basdı, – Aylına: canım sabahın xeyir darıxdım sənsiz, o şəhər mənə dar gəldi. Aylın boynunu buraxmadan – Ramizə: niyə xəbər etmədin gələcəyini? qarşılayardım səni. Ramiz Aylını özünə sıxaraq, sənə syurpriz etdim canım, bir dəfəlik gəldim, sənə artıq sən harda məndə orda. Aylın Ramizin yanındakı çantasını götürdü, – Ramizə: gəl birdənəm, çox sevindim gəldiyinə. Ramizdə başqa çantasını götürüb girdi evə, içəri girdiyində ətrafa baxdı, kövrəldi gözləri yaşardı. Aylın – Ramizə: gəlsənə, Ramiz keçdi divanın yanında çantasını yerə qoyub baxdı.
Ramiz – Aylına: mən çox peşmanam canım bibim sağ olduğunda bura gəlmədiyimçün, insana necə hüzur verən bir eviniz varmış. Aylın üzgün baxışlarla baxdı – Ramizə: qismət bu günə imiş birdənəm, üzülmə sonunda gəldin bax. Əlindəki çantanı yerə qoyub, gəlib Ramizin boynuna sarıldı. Ramizlə qucaqlaşıb bir – birinə təsəlli verdilər, – Ramizə: yoldan gəlmisən, mən sənə bir şeylər hazırlayım. Ramiz qoymadı – Aylına: heçnə istəmirəm canım yatmaq istəyirəm, Aylın gülümsəyib, – Ramizə: gəl birdənəm mənim. Ramizin əlindən tutub apardı öz otağına gətirdi.
Ramiz otağa baxıb – Aylına: haqlıysanmış evinçün darıxmağında, Aylın Ramizin pencəyini əynindən çıxarıb öz yatağına yatızdırdı. Yanında əyləşib – Ramizə: bir bilsən bu şəhər mənimçün necə doğmadır, Ramizin saçlarını qarışdırıb üzünə sığal çəkdi. Ramiz bilmirdi nədən Aylın belə edirdi, ancaq həmişə ki kimi Ramizə Aylının bu etdiyi hərəkət çox xoş gəlirdi. Ramiz Aylının əlini tutub öpdü, sənin bu saçlarımı qarışdırıb, üzümü sığallamağınçün darıxmışdım canım. Aylın gülümsəyib, – Ramizə: sən mənim birdənəmsən, sən mənim dostum —sirdaşım, ən yaxınımsan, yaraşıqlı dayımın oğlu. Ramiz yorğun idi, – Aylına: səndə mənim bibimin yadigarısan, mənə qalan ən qiymətlimsən canım. Aylın mehribanlıqla Ramizin saçlarını sığalladı, – Ramizə: yum gözlərini yat birdənəm. Ramiz Aylının əlini tutub tez yuxuya düşdü.
Ramizin üstünü örtüb, biraz ona baxıb ehtiyatla ayağa qalxdı, otaqdan çıxdı qapını örtdü. Aylın bilirdi səhər saat 6:00 – da Sərdar yuxudan oyanırdı, gəlib yavaşca Sərdar yatan otağın qapısını açdı baxdı. Sərdar oyanmamışdı hələ, Aylın Sərdarın yanına gəlib əyləşdi. Sərdarın yatışını seyr edərək saatına baxdı, Sərdarın oyanmasını gözləyirdi. Sərdar Aylın qapını açdığında oyanmışdı, yanında oturması ona xoş idi, ona görə gözlərini açmırdı. Aylın saata baxdı, 6 olub 7 – yə işləyirdi Sərdar oyanmırdı, təcüblə yavaş səslə öz – özünə: bu niyə oyanmadı? saatına baxdıb, mənim saatımmı qabağadır. Sərdar yavaş səslə, – Aylına: yox canım düzdür saatın. Aylın Sərdarın oyaq olduğunu anladı -Sərdara: sən mənimi dolamısan? Sərdarın qoluna vurdu yavaşdan. Sərdar gülümsəyib, – Aylına: oyandığımda yanımda səni görməyimə necə sevinirəm bir bilsən canım, – Sərdara: bu səhər mənimdə üzümə sevinc dolu açıldı bir bilsən. Sərdar – Aylına: belə səhərlərimiz çox olaçaq canım, səndə mənim yanımda olduğuna sevinclisən bax. Aylın gülümsəyərək, – Sərdara: bağışla canım bu gün başqadır, tək sənə görə sevincli deyiləm. Sərdar anlamadı nə olduğunu, – Sərdara: birdənəm gəldi biraz qabağa bura. Sərdar anlamadı, biraz fikirləşib – Aylına: Ramizmi? Aylın gülümsəyərək, hə canım Ramiz gəldi.
Sərdar yerində oturdu, – Aylına: bəs hardadı o? Aylın barmağını Sərdarın dodaqlarına tutub, suss səs etmə, yatdı mənim yerimdə yorğun idi. Sərdar pıçıltılı səslə az vaxlığa gəlib yəqin, dodağına tutmuş Aylının barmağından öpdü. Aylın – Sərdara: yox dedi həmişəlik gəlib mənə, bu söz biraz Sərdarı açmadı. Sərdar – Aylına: o burda qalıb nə edəcək həmişəlik? Aylın ayağa qalxıb – Sərdara: orda kimsəsi qalmadı. Nə fərqi var artıq harda olsada? sən qalx əl – üzünü yu danışarıq, qalxarkən səs etmə otaqdan, çıxdı. Sərdar əllərini üzünə çəkərək öz – özünə: səs etməyəcəyikmiş. Ramizə qısqanırdı Aylını hər zaman, yerindən qalxıb öz – özünə: uşaqdır elə bil tək qalmamağa, əyninə köynəyini geyinib otaqdan çıxdı.

Günorta olmuşdu Ramiz hələdə yatırdı, Sərdarın kefi yox idi Ramizin ora həmişəlik gəlməsindən. Aylın yeməklər hazırlayırdı mətbəxtdə, Sərdar divanda oturub Tahirlə mesajlaşırdı. Tahirdən cavab gəldi -Sərdara: (niyə qısqanırsan? Ramiz onun dayısı oğludur) Sərdar cavab yazdı -Tahirə: (deyil dayısı oğlu bilirsən, oların heç doğmalıqları yoxdur bir – birlərinə, bunu Ramizdə bilir Aylında). Tahirdən cavab gəldi-Sərdara: (bax qardaşım Aylın səni sevir dostumu tanıyıram mən, həm işində – həm verdiyi sözündə möhkəm biridir. Bunu sənə deməyə gərək yoxdur özündə bilirsən, sakit ol Aylına güvən yetər, qalanını düşünmə). Sərdar cavab yazdı – Tahirə: (tamam calışaram, ama nədən isə ürəyim rahat deyil) Tahirdən cavab gəldi – Sərdara: (Ramizin orda olması yaxşı oldu, düşünsənə o tipdən qoruyar Aylını. tək olmadığını görəndə rədd olar alcaq). Sərdar cavab yazdı – Tahirə: (səninlə razıyam, mənim dönməyim lazımdır işimə, düz deyirsən mən qayıdınca göz qulaq, olar tapşıraram Ramizə). Tahir cavab yazdı – Sərdara: (sən dönüncəmi?) – Tahirə: (mən Aylını burda tək qoya bilmərəm, o tip Aylından rahatlıqla əl çəkməyəcək). Tahirdən artıq cavab gəlmədi, Sərdar dərindən nəfəs alıb baxdı. Tahirdə Sərdarsız işləyə bilməzdi tək orda qalıb, biri – birinə kiçiklikdən öyrəşmişdilər. Sərdar anladı, Tahir Nərgizidə tək qoya bilməzdi orda, fikirləşirdi ona görə cavab yazmadı özünə.
Aylın gəldi qəhvə fincanı Sərdarın önünə qoyub, – Sərdara: Ramizi oyadım canım, səndə qəhvəni iç. Aylın getmək istəyirdi, Sərdarın kefsiz – üzgün olduğunu görüb – Sərdara: niyə kefsizsən sən? Sərdar birldirmək istəmədi. Tahirlə iş haqda yazışırdıq canım, bilirsən bizim işlərimizi bəzən kefsiz olmağımıza səbəb olur. Aylın – Sərdara: o zaman heç soruşmayım, getdi Ramizi oyatmağa. Sərdardar dərindən nəfəs alıb baxdı Aylının ardınca.

Aylın otağın qapısını açıb ehtiyatla baxdı, Ramiz yatırdı hələ oyanmamışdı, otağa girdi yatağına yaxınlaşıb əyləşdi yanında. Ramizin saçlarını sığalladı mehribanlıqla ki, oyansın. Ramiz gözlərini açıb baxdı, Aylına gülümsəyərək, – Ramizə: günorta yeməyinin vaxdıdır birdənəm hadi qalx. Ramiz gülümsəyib, – Aylına: bura nə rahat yer imiş canım, çoxdandı belə yuxu yatmırdım mən. Aylın mehribanlıqala – Ramizə: qalx Sərdar səni gözləyir yeməyə. Sərdar deyəndə Ramiz pərt oldu, yerində oturdu, – Aylına: Sərdarmı? onun burda nə işi var? Aylın gülümsəyərək, sən qalx gəl danışarıq. Ayağa qalxıb çıxdı otaqdan, Ramiz Sərdarın burda olmasına əsəbləşdi öz – özünə: bunun əlindən rahatlıq yoxduda, əsəblə yataqdan qalxıb çıxdı otaqdan.

Anası – oğluna: Dilqəm oğlum get Aylına de Sərdarı gətirsin bizə günorta yeməyinə, Dilqəm anasına bir söz demədən çıxdı evdən.

Aylın masaya yemək qoyub əyləşdi, Ramiz qolların bir – birinə dolaylb oturmuşdu kefsiz. Ramiz – Sərdara: deməli sən indi mələk oldun? Sərdar gözünü çəkmədən Ramizə baxırdı. Aylın – Ramizə: birdənəm bu haqda danışdıq biz artıq Sərdarla. Ramiz imkan vermədi Aylın sözünü bitirsin, – Aylına: hə bildim sevgilisiniz artıq. Aylın Ramizin bu davranışına sadə baxırdı, – Ramizə: birdənəm sən Sərdarı istəməyə bilərsən, ancaq mənim xətrimə nə olar bir – birinizi didməyin. Qapının zəngi basıldı, Aylın qalxıb qapıya getdi.
Sərdar – Ramizə: mənə bax Aylının kefini pozma biraz anlayışlı olmağa çalış, – Sərdara: sənmi danışırsan anlayışdan? sən onun başına açmayan oyunlar qoymadın, az qala öləcəkdi sizin üzünüzdən. Sərdar əsəbləşdi – Ramizə: sənin ananın üzündən oldu mənim deyil, bunu unutma. Atana olan borcunu ödəməsini sənin anan tələb etmişdi o zamanlar Aylından. Mən Aylını tanımırdım o vaxtdı, istərsən indi günahkar axtarma, bilirisənmi niyə? çünki bu işdə sizində az zibilləriniz olmayıb. Mən Aylını sevirəm bunu sox beyninə, heç kim onu məndən ala bilməz. Ramiz – Sərdara: sevirmiş oğlan, desənə özünüz getməyə qorxan yerlərə göndərməkçün istifadə etdərək sevgili rolunu oynayıram. Sən göyə çıxıb yerə düşsəndə, buna mən icazə verməyəcəm. Sən ya öz istəyinlə ayrılacaqsan Aylından yada, Sərdar – Ramizə: yada nə?
Aylın gəldi Dilqəmlə, Dilqəm Sərdarı tanıyırdı, Ramizi birinci görürüdü, Ramizlə Sərdar Dilqəmə baxdılar. Dilqəm biraz pərt oldu, Aylına tərəf əyilib pıçıltılı səslə – Aylına: buda rəyisin oğludurmu? Aylın gülümsəyib, – Dilqəmə: xeyir deyil. İkisidə eyni sözü eyni vaxtda dedilər – Dilqəmə: yüksəkdən de bizdə eşiidək. Aylın bilirdi Ramizlə Sərdar dartışmışdılar özü olmayan qısa vaxtda. Dilqəmə tərəf əyilib pıçıltıyla Ramizi göstərib, – Dilqəmə: o mənim dayım oğludur səhər gəlib. Dilqəm dayısı oğlu dediyində kefi açıldı, – Aylına: bu sənin dediyin dayın oğlu Ramizdirmi? – Dilqəmə: hə özüdür. Dilqəm – Aylına: artıq pıçıltıyla danışmayaq, baxışlarından hiss edirəm vurulmama az sanyələr qalıb. Aylın Dilqəmin sözünə gülümsədi,
Dilqəm Ramizə yaxınlaşdığında, Ramiz ayağa qalxıb baxdı ona. Dilqəm əlini uzadıb – Ramizə: xoş gəldin buralara qonşumun birdənəsi. Ramiz anladı qonşu dediyində, həmdə Aylının özü haqda qonşusuna danışmasından xoşlandı. Ramiz Sərdara kinlə acıq verən baxışlarla baxıb, Dilqəmin əlini sıxıb qucaqlayıb görüşdü. Ramizdə – Dilqəmə: xoş günün olsun qardaşım, necəsən? Dilqəmində Ramizin mehribanlığından xoşu gəldi. Ramizlə qucaqlaşıb görüşdülər, – Dilqəmə: gəl əyləş yanında otuzdurdu. Ramizdə əyləşdi – Dilqəmə: demək canımın qonşususan. Dilqəm xanım dediyində biraz anlamadı, ancaq tez düşünüb canım sözünü Aylına dediyini bildi. Dilqəm gülümsəyərək, – Ramizə: hə canının qonşusuyam birdənsi. Sərdarın özünə tərs – tərs baxdığını görüb – Aylıana: mənə su versənə zəhmət olmasa, boğazı qovuşdu.
Aylın mətbəxtdəxtdən gedib su gətirdi verdi, Diləqəm təşəkkür edib suyu içdi. Ramizlə Sərdarın Aylına görə bir – birinə qarşı olan nifrət dolu hisslərini anlamışdı. Dilqəm boş bakalı masaya qoyub Sərdara baxdı. Sərdarda Dilqəmə baxırdı, – Sərdara: anam səni bizə çağırıdı, Sərdarın kinli baxışlarından biraz sözünü düz demədi, – Sərdara: yəni sizi bizə yeməyə dəvət etdi. Dilqəm – Ramizə: qardaşım səndə gəl. Ramiz – Dilqəmə: sən apar Sərdarı qardaşım, mən burda onun kimi müvəqqəti qonaq deyiləm. Artıq məndə sizin qonşunuz sayılıram, biz daha sonra oturarıq rahat səninlə. Sərdara baxdı acıq verən baxışlarla. Aylın ayaq üstə dayanıb baxırdı olara. Sərdar – Aylına: gəl əyləş canım, Aylın keçib Sərdarın yanında əyləşdi. Dilqəm olara altdan – altdan baxırdı. Sərdar gülümsəyərək, – Aylına: canım yadındadırmı məni əlinlə yedirdiyin günlərin? – Sərdara: yadımdadır canım. Sərdar – Aylına: yadındadırmı biz istirahətə getdik birdənəndə vardı bizimlə, orda o sərxoş oldu Tahirlə Nərgiz apardılar onu evinə, – Sərdara: yadımdadır canım. Sərdar dərindən nəfəs alıb – Aylına: sənidə mən evinə gətirdim, səhərə qədər keşiyində dayandım yanında yataraq. Gözəl keçirmişdik birlikdə o günümüzü, elə deyilmi canım? – Sərdara: ayıldığımda Tahir dedi ki mən səni çox pis söymüşəm sərxoş olub. Ramiz səsli yüksəkdən güldü, Aylın anlamırdı Sərdarla Ramiz nəyə görə davalaşırdılar bir – biri ilə. Sərdar əlini tutub öpdü – Aylına: artıq sənindi varım yoxum, söyədə bilərsən sevədə canım. Aylın gülümsəyib, – Sərdara: sevərəm canım söymərəm çalışıb. Sərdar əlini öpüb ürəyinin üstə tutdu, – Aylına: sənə syurprizim var canım. Dilqəm bakalın dibində qalan suyuda içdi. Ramiz Sərdara elə baxırdı ki, imkanı olsa boğardı bəlkədə onu.
Diləqm anlamışdı artıq. Aylın – Sərdara: nə syurprizidi canım? Sərdar gülümsəyib, – Aylına: mən işimdən tam çıxıb bura yerləşəcəm atam ilə. Aylın qulaqlarına inanmadı – Sərdara: buramı? zarafat edirsən canım. Ramizin qalan kefidə qaçdı üzünün ifadəsi dəyişdı. Dilqəm bakalın dibinə baxdı, su qalmamışdı içməyə. Aylın – Sərdara: bəs işiniz? atan işini buraxmaz inanmıram. Sərdar – Aylına: biz bu haqda danışmışıq canım sənin ilə, bilirsən atam mənsiz qala bilməz ayrı. Dediyimdə o da razılaşdı, və ordakı hər şeyimizi satıb burda iş quracağıq səninlə birlikdə.
Aylın çox sevindi bu xəbərə, – Sərdara: canım əgər dediklərin doğrudursa çox sevindim. Ramiz dərindən nəfəs alıb – Dilqəmə: içməyə bir şeyin varmı qardaşım? Dilqəm anladı – Ramizə: əlbətdə qardaşım var gedək. Anamlada tanış olarsan, artıq qonşumuz olacaqsan. Ramiz əsəblə qalxdı masadan, Dilqəmdə qalxdı.
Aylın – olara: hara gedirsiniz? yemək yeyəcəyik oturun. Ramiz – Aylına: iştahım yoxdu canım nuş olsun sizə, getdi. Dilqəm – Aylına: mənimlədi narahat olma, yalandan gülümsəyib, tez Ramizin ardınca getdi. Aylın Ramizin niyə incidiyini anlamadı – Sərdara: indi buna nə oldu ki? mən olmayan o anda davamı etdiniz? – Aylına: boş ver canım, o məni istəmir əvəldən bilirsən. Nərgizlə Tahirin başına açdıqları oyundan sonra Kamili vurmuşdum, dostuna görə mənimlə kin saxlayır hələdə. Aylın dərindən nəfəs alıb – Sərdara: sən ondan incimə canım tamammı? onun ürəyi çox yumşaqdır bilirsən. Onunda başına gəlməyənlər qalmadı son zamanlar. Sərdar gülümsəyib, – Aylına: sən məni yedirməyəcəksənmi? – Sərdara: yedirərəm canım. Yaxın əyləşib yeməkdən çəngələ götürüb verdi yesin, Sərdar çəngəli əlindən masaya qoyub – Aylına: əlinlə ver canım. Aylın – Sərdara: uşaqdan betərsən olursan bəzən, yeməkdən əliylə götürüb verdi ağzına yedizdirdi. Sərdar yeməyi yeyərək – Aylına: mmm çox dadlıdır canım, dur indi mənim növbəmdir, yeməkdən əliylə götürüb Aylını yedirdi. Aylın Sərdarın verdiyi yeməyi yeyərək, – Sərdara: əllərimə sağlıq canım doğurdan dadlı olub. Sərdar Aylının sözünə zarafatına gülümsədi, – Aylına: qıymadın mənim əlimdən yediyinçün dadlı oldu dəməyə. Aylın üzülmüşdü Ramizin getməsinə, Sərdarda anlayırdı bunu. Aylının zarafat edib başını qatmağa çalışırdı.

Dilqəm Ramizi özlərinə gətirmişdi, anasıylada tanışdırmışdı. Bahar – Ramizə: oğlum gərçəkdən çox sevindim gəldiyinə, inan Aylın mənə qızım sayılır. Ona görə çox narahat oluram, sən burda olsan rahat olaram artıq. Ramizin kefi o qədərdə yox idi, zorla gülümsəməyə çalışırdı yalandan, Dilqəm anlayırdı halından. Ramiz – Bahara: məndə çox sevindim sizin kimi qonşusu var canımın. Bahar anlamadı Ramiz canım dedikd. Dilqəm – anasına: Aylını deyir ana, anası gülümsəyərək, – Ramizə: düz deyirənsən oğlum candı o cann. Ramizə yemək çəkdi təşəkkür etdi arvada. Dilqəm qalxıb mətbəxtdə getdi. Az vaxtdan əlində içki şüşəsiylə, balaca rumkalarla qayıtdı. Ramiz – Bahara: Bahar xala mənə biraz bibim haqda danışarsanmı? çox peşmanam sağlıqlarında bura gəlmədiyimçün. Bahar dərindən nəfəs alıb üzgün baxışlarla baxdı Ramizə. Dilqəmdə iki rumkaya içki süzdü əyləşdi. Bahar Ramizə danışmağa başladı qonşularının nə qədər yaxşı insanlar olduqları haqda. Ramiz qulaq asırdı diqqətlə, danışdıqca gözləri dolurdu yaşla.

Artıq gec idi Ramiz hələ gəlməmişdi evə – Sərdara: bu nə çox qaldı Dilqəm gildə? – Aylına: bir – birini sevdilər canım, yəqin söhbət edirlər gələr. Aylının Ramizə görə narahat olmasınıda qısqanırdı, ancaq bildirməməyə çalışırdı. Bilirdi Aylınçün Ramiz çox dəyərli idi, istəmirdi Aylın ona görə özündən incisin.
Qapı açıldı, Aylın tez qapıya tərəf getdi gələn Ramiz idi. Çox iÇmişdi ayaq üstə zorla dayanırdı, Aylın Ramizin qolundan tutub gətirdi, divana otuzdurdu. Sərdar xoşlamadı Ramizin içib gəlməsini, Aylın Ramizi yanında əyləşdi. Ramiz – Aylına: canım Bahar xala danışdı bibim haqda hər şeyi, mən çox üzgünəm sağlıqlarında bura gəlmədiyimçün, gərçəkdən çox üzgünəm, gözləri yaşardı. Aylın Ramizin kürəyini əli ilə sığallayaraq, mehribanlıqla – Ramizə: səhər gedərik birdənəm oları ziyarət edərik. Anamın ürəyi çox kövrəkdi səndən inciməmişdir üzülmə, qismət deyilmiş nə edək. Ramiz heç Sərdara baxmadı, elə bil Sərdar yox idi onunçün bu evdə. Aylının çiyninə başını qoyub gözlərini yumub dayandı. Sərdar Ramizə olan əsəbini çarəsiz içinə atıb sakit qalırdı yerində.

Sabah olmuşdu, üçü birlikdə məzarlarına gəlmişdilər Aylının valideyinlərinin. Ramiz sakit oturmuşdu bibisinin məzarı yanında, çox üzgün görünürdün. Aylın məzarların üstündəki gülləri səliqə ilə qoydu. Ramiz fikirə dalmışdı, Aylın Ramizin nə düşündüyünü anlamasada, onu fikirindən ayıltmaq istəmirdi. Sərdar qollarını bir – birinə dolayıb baxdırdı Ramizə. Aylın – Sərdara: yazıq gəlmədiyiçün xəcalət çəkir indi, Sərdar – Aylıana: canım boşa deməmişlər, etdiyin hörməti insana sağlığında et, sonrakı peşmançılıq fayda verməz. Aylın – Sərdara: Ramiz çox dəyişdi anasının açdığı oyunlardan sonra. Sanki elə bil o vaxta kimi hələdə balaca uşaq idi, artıq o günərindən iz qalmamış. Sərdar Ramizə baxıb nə isə başqa şey düşünürdü.

Beləcə bir ay ötdü keçdi, Sərdar atasıyla Aylına yaxın yerdə ev a alıb köçmüşdülər öz şəhərlərindən. Ramizdə Aylınla yaşayırdı, Sərdarın bütün qısqanmaları ancaq ürəyində qalmışdı. Aylını Sərdar yeni almış evlərinə gətirmişdi, atası söhbət edirdi olarla. Rəyis – Aylına: qızım sən razısan bizimlə iş qurmağa çox sevindim. Aylın – rəyisə: mən bankda olan pulumu çıxardım bu gün və sizinlə ortaq şirkət açmağa razıyıq. Sərdar şüphəli baxaraq – Aylına: razıyıq deyərkən, anlamadım canım, – Sərdara: Ramizlə ikimiz razıyıq. Sərdarın elə bil başından aşağı qaynar su tökdülər, nəə? Ramizləmi? özünü zor tutdu. Aylın – Sərdara: hə Ramizlə, nə var ki? atası Sərdara işarə etdi ki, sussun səhv danışmasın. Sərdar zorla özünü ələ aldı, bildirməməyə çalışsada Aylın hiss etdi. Aylın – Sərdara: sənin Ramizlə probleminmi var mən bilməyən başqa? rəyis tez söhbəti dəyişdi. Rəyis – Aylına: çox gözəl qızım Ramizdə özümüzküdür yad deyil, elədir demi oğlum? Sərdara baxaraq işarə etdi ki, işə başdan davayla başlamasınlar. Sərdar anladı, çarəsiz – atasına: elədir ata elədir. Aylın – rəyisə: Ramiz məndən gizlin öz evini satıb, Rəyislə Sərdar təcüblə baxdılar.
Sərdar – Aylına: evinimi satıb? o ev ona xatirədir deyirdiniz necə sata bildi? Aylın dərindən nəfəs alaraq – Sərdara: artıq qalmamış xatirə filan. Aylın – olara: sizə demək istədiyim budur, Ramizlə mən bir şirkətə pul qoyacağıq, başqa çürə düşünməyin, Ramiz pulsuz girmir şirkətə. Aylının biraz acığına gəlmişdi Sərdarın Ramizi istəməməsi. Sərdar anladı bunu – Aylına: canım sadəcə olaraq təcübləndim onunda işə qatılmasına, bu qədər. Aylın – Sərdara: şirkətə böyüklüyü atan edəcək və o qərar verəcək hər işin gedişatına. Rəyisin hər zaman Aylının özünə qarşı olan hörmətindən çox xoşu gəlirdi, dərindən nəfəs alıb baxdı oğluna gülümsəyərək, Aylın ayağa qalxdı. Sərdar – Aylına: nə oldu canım? – Sərdara: o qədər görüləcək işlərimiz var ki, əlimizi – qolumuzu sallayıb boş oturmayacağıq hər halda. Sərdar əlini dizinə çırpqaraq öz – özünə: ay daaa işə düşdükdə, desənə günümüz qara olar indən belə. Atası güldü oğlunun mızıldanmağına, Sərdar – Aylına: otursaydın axşam yeməyinə bizimlə. Aylın – Sərdara: başqa vaxta qalsın, mənim çataçaq yerim var, icazənizlə yoldaş rəyis. Rəyis gülümsəyərək, – Aylına: icazə sənindir qızım, Aylın getdi. Sərdarda qalxıb getdi ardınca, atası başını narazılıqla sirkələyərək, güldü oğlunun hərəkətinə.

Sərdar Aylının dalınca yetişib qolundan tutub saxladı, – Aylına: hara belə tələsirsən sən? – Sərdara: dedim axı çataçaq yerim var. Sərdar – Aylına: bilmirəm haradır çatacaq yerin, bunu bil mənimlə gedəcəksən, danışdıqmı? Aylın dayanıb baxdı Sərdara. Sərdar maşınına tərəf gedirdi, Aylının özünə baxdığını görüb dayandı. Sərda – Aylına: nə oldu? Aylın yaxınlaşdı, – Sərdara: bax canım indi gedəcəyim yer sənin xoşuna gəlməyə bilər. Sərdar – Aylına: mən artıq alışdım canım, tufanda islanmışın yağışdan nə qorxusu? bu söz Aylına ayit idi. Gəl gedək mənimlə, məni qırma xayiş edirəm. Aylın razılaşdı, gəlib əyləşdi maşına. Sərdarda keçdi sükan arxasına, maşını işə salıb – Aylına: ünvanı desən doğru istiqamətə gedərdik canım. Aylın – Sərdara: Vəfaya gedirik, Sərdar Vəfa dediyində xoşlamadı, sevmirdi o qadını. Çarəsiz dərindən nəfəs alıb – Aylına: baş üstə canım, ünvanımız Vəfa xanımadır, maşının qazına basdı getdilər.

Gəlib catdılar, Vəfa yaşayan evin qarşısında maşını saxladı. Aylın – Sərdara: mən onunla danışıb gəlirəm, istəsən səndə gəl mənimlə. Sərdar etibar etmirdi Vəfaya, Aylını tək qoymaq istəmədi, gəlirəm canım. Maşından düşdülər, Aylınla gəlib qapının zəngini basıb gözlədilər. Sərdar öz – özünə: Allah bilir hansı küncdədir, Vəfa xanım evdəmi dayanar? Sərdar Vəfanı sonuncu dəfə içəridən çıxanda görmüşdü. Qaqapı açıldı, Sərdar kənara baxırdı, birdən qapıda dayanıb gülümsəyərək, baxan Vəfanı gördükdə gözlərinə inanmadı. Aylına qollarını açıb, canım mənim gəll, Aylınla qucaqlaşıb görüşdülər.
Vəfa – Sərdara: xoş gəldin Sərdar bəy, necəsiz? Sərdar hələdə yerində donub qalmışdı. Sərda – Vəfaya: sağolun Vəfa xanım, yaxşıyam siz necəsiz? Vəfa gülümsəyərək, – Sərdara: Aylının sayəsində gördüyün kimiyəm, buyurun içəri. Sərdar yavaş səslə öz – özünə: heç pis görünmürsünüz. Aylında eşitdi Sərdarın dediyini, gülümsəyərək, geçdilər içəri.
Gəlib əyləşdilər, Sərdar evə nəzər saldı, ev səliqəli idi. Vəfa – Sərdara: mənə təkrar insan olmağa sevgilin öyrətdi. Aylının sayəsində bu evdə yaşayıram, bir illik əvəzimə kirayə haqqımı ödəmiş, Sərdar nə deyəcəyini bilmədi. Vəfanı çirkin geyimdə başqa çürə görmüşdü, Vəfa doğürdanda gözəl qadın idı. Sərdar Aylının əlindən tutub – Aylına: sən möcüzələr edə bilirsən canım, təbrik edirəm bunuda başardın. Vəfanın gözləri yaşardı, – olara: mən sizə qəhvə hazırlayım, mətbəxtdə getdi.
Aylın – Sərdara: canım insanlığı olmasaydı bunu etmək mümkün olmazdı. Vəfa xanımın xarici görkəmi başqa çürə olsada, onun necə gözəl ürəyə sahib olduğunu anlamışdım gördüyümdə. Ona bu şansı verməkdə məni peşman etmədi, sağolsun. Sərdar gülümsəyib, baxdı Aylınla fəxr edirdi.
Vəfa səliqəli balaca sinidə qəhvələr gətirdi, birinci Sərdara verdi qəhvə fincanını, Sərdar götürüb təşəkkür etdi. Aylınında qəhvəsini verib keçib əyləşdi özüdə. Vəfa – Sərdara: Sərdar bəy sizə təşəkkür etməyə imkan tapmadım. Sərdar anlamadı, – Vəfaya: nə təşəkkürü? Vəfa dərindən nəfəs alıb – Sərdara: xatırlamaq istəmirəm, ancaq o günləri xatırladıqca bu günümə dəyər verməyə çalışıram. Siz məni qurtardınız o şərəfsizin şərindən, Sərdar anladı Vəfa özünü içəridən çıxarmağa yardımçı olduğunu deyirdi. Sərda – Vəfaya: maşallah siz güclü qadınsınızmış, nə gözəl sevindim, artıq həyatınıza belə gözəlliklə davam edin, sizə yaraşanıda budur. Vəfa – Sərdara: söz verdim, o günü Aylının mənə deyib getdiyi bir kəlmə sözünü çox düşündüm.
Aylın qəhvəsini içərək – Vəfaya: sən demişdin unversetini bitirə bilməmişdin, imtahandan kəsilmişdin. Vəfa – Aylına: hə imtahandan kəsildim, avara oldum ondan sonra. Aylın – Vəfaya: sabahdan imtahana hazırlaşacaqsan, Vəfa anlamadı Sərdara baxdı, Sərdarda Aylını anlamadı. Aylın qəhvə fincanını masaya qoyub – Vəfaya: Ramiz kömək edəcək sənə hazırlaşmağa. Məndə yardım edəcəm və sən o imtahandan keçib diplomunu alacaqsan, necə demişlər? oxumaq və evlənmək heç vaxtı gec deyil. Vəfa pərt qalmışdı – Aylına: mən bu başla – yaşla necə oxuyaram? indi hər şey kampyuterlə həll olunur, bacarmaram mən buna hə deyə bilmərəm. Aylın – Vəfaya: bacaracaqsan və insanları təcübləndirəçəksən yenidən. Sən gücünlə – məharətinlə inanıram bacaracaqsan və yeni işimdə mənimlə çalışcaqsan. Sərdar anladı, Aylının Vəfanı şirkətə işə götürmək fikrində olduğunu, qəhvəsini içərək baxdı Vəfaya. Vəfa – Aylına: nə işidir? mən sənə hər çürə yardım edərəm bacım, ancaq diplom işi imtahan işi alınmaz. Aylın – Vəfaya: alınacaq, mənə sənin yanımda çalışman lazımdır və sən imtahandan keçərək, diplomunuda alacaqsan mənim xətrimə. Vəfa Sərdara baxdı çarəsiz baxışlarla. Sərdar – Vəfaya: Aylın xanım hər adamla xətir söhbəti etmir, məncədə bütün gücünlə çalışıb alacaqsan diplomunu. Aylın – Vəfaya: biz şirkət açırıq Sərdarla birlikdə, istəyirəm səndə yanıımızda çalışasan və başqa heçnə duymaq istəmirəm.
Aylın ayağa qalxıb – Vəfaya: sabah Ramiz gələcək, burda sənə yardım edəcək. Mənimdə bəzi həll edəcək işlərim var, məndə oları bitirib gələcəm, tamammı? Sərdarda qalxdı ayağa. Vəfa Aylına yox deyə bilməzdi, bunu Aylında bilirdi. Vəfada ayağa qalxıb Aylına yaxınlaşdı, biraz baxıb – Aylına: əlimdən gələni bilirsən əsirgəmərəm bacım, sənin üçün canımdan belə keçərəm bil. Aylını qucaqlayıb öpdü üzündən, -Aylına: sən mənimçün əlindən gələni əsirğəmədinsə, mən necə sənə yox deyə bilərəm ki? sabah gözləyəcəm Ramizi. Aylın gülümsəyib, – Vəfaya: o zaman sabaha qədər Vəfa xanım. Sərdarda sağollaşıb Aylınla getdilər, Vəfa həyəcanlı idi çox.

Sərdarla Aylın gəlib maşına əyləşdilər, – Aylına: hələdə gözlərimə inana bilmirə vallahi, insan necə dəyişərmiş? – Sərdara: deyəsən Vəfaya vuruldun sən. Sərdar maşını işə salaraq – Aylına: canım mənim gözüm səndən başqasını görmür bilirsən. Deyim bil məni qısqanman xoşuma gəldi, gərçəkdən gözəl qadın imiş. Aylın – Sərdara: mən sənimi qısqandım? Sərdar qaza basaraq, maşını idarə edərək – Aylına: qısqandın canım qısqandın, gördüm mən gözlərindən. Aylın boynuna almaq istəmədi, – Sərdara: heçdə yox. Səni nə səbəbdən qısqanacam? Sərdar gülümsədi, – Sərdara: nəyə gülürsən? öpücük göndərdi dodaqları ilə. Sərdar – Aylına: sevgilin olduğumçün qısqanman məni normaldır canım. Aylın üzünü turşudaraq yola baxdı yan aynadan, Sərdarın xoşuna gəlirdi Aylının bu halları.

Sərdar Aylını evə gətirdi, evə tərəf baxdı maşından. Aylın – Sərdara: sən yeni iş yerimizə get bax, nə lazımdır yaz sonra birlikdə həll edərik. Məndə bir neçə işləri həll edəcəm, sabah Vəfaya gedəçəm. Sərdar Aylını Ramizə qısqanırdı, evə tərəf baxıb nə isə fikirləşirdi. Aylının dediyini duymadı, Aylın Sərdarın fikirli olduğunu görüb – Sərdara: Sərdar bəy. Sərdar – Aylına: hay cann canım buyur, – Sərdara: əgər xəyallarından ayıldınsa, deyirəm sabah şirkətə gedib baxarsan eksik bir şey varmı. Sərdar fikrini toplaya bilmirdi – Aylına: nəyə baxacam? Aylın əsəbləşdi – Sərdara: sənə nə olub? – Aylına: heçnə canım səni dinləyirəm. Aylın qapını açıb – Sərdara: sən məni dinləmirsən canım, sonra zəng edib deyərəm sənə lazım olanları,.
Sərdar gördü Dilqəmlə Ramiz gəlirlər. Tez özünə tərəf qolundan çəkib Aylını öpdü dodaqlarından. Dilqəmlə Ramiz gördülər Sərdarın Aylını öpdüyünü. Dilqəm görməməzliyinə vursada, Ramizin olara necə əsəblə baxdığını görürdü. Dilqəm başını qatmaqçün – Ramizə: qardaşım mən zəng edib həll etdim o işi, Ramizin gözü olarda idi. Aylın Sərdarı özündən qırağa çəkib dodaqlarını sildi qoluyla, – Sərdara: nə edirsən sən? Sərdar özünü elə apardı ki, güya Ramizi görməyib. Sərdar – Aylına: canım öpməyə olmazmı sevgililmi? Aylın əsəbləşdi – Sərdara: olmaz, səninlə heç nişanlıda deyilik. Burda məni tanıyan bilən var, görən olsa nəfikirləşərlər. Sərdar – Aylına: yaxında nişanda olacaq canım, kimə nə? biz sevgili deyilikmi? Aylın maşından düşərkən özünə baxan Ramizlə, Dilqəmi gördü.
Qapını örtüb Sərdara baxdı əsəblə, Sərdar öpücük göndərib gülümsəyərək, maşının qazına basaraq, əl yelləyərək getdi. Aylın Dilqəmin qarşısında utandı. Ramizi özünə çox yaxın hesab edirdi, ondan gizlin söhbəti sirri yox idi. Dilqəm əli ilə Aylına salam işarəsi etdi, Ramiz Aylına tərəf gəldi. Aylın – Ramizə: bir neçə işim vardı oları həll etdim. Ramiz – Aylına: görürəm canım deməyə gərək yoxdur, həll edirsiniz o tiplə birgə işinizi. Aylın bilirdi Ramizin Sərdarı sevmədiyini, dərindən nəfəs alıb – Ramizə: bax birdənəm bilirəm sən. Ramiz Aylının sözünü bitirməyə imkan vermədi – Aylına: sən heçnəyi bilmirsən canım, heçnəyi bilmirsən, anladınmı? getdi əsəbləşib. Aylın anlamadı Ramizin nə dediyini, Dilqəmə baxdı. Dilqəm Ramizin ardınca getdi evə tərəf. Aylının axlına başqa heçnə gəlmirdi, əlinin üstüylə burnunu silib getdi evə tərəf.
Ramiz Dilqəmlə öz otağına gəldi, əynindən gödəkçəsini çıxarıb atdı kənara əsəblə. Dilqəm – Ramizə: qardaşım bu halınla hər şeyi aydın edəcəksən Aylına. Ramiz keçib əyləşib – Dilqəmə: gördünmü? mən görüm deyə öpdü o… Aylını. Mənə acığa qəstdən bilərəkdən öpdü, qapı döyüldü içəri Aylın girdi. Ramiz əllərinin barmaqlarını bir – bir sıxarq çıqqıldatdı, baxdı içəri girən Aylına. Aylın – Dilqəmə: nə olub Ramizə? bu gün axşama kimi onunla sən olmusan, nədir onu belə əsəbləşdirən? Dilqəm qaldı bir söz deyə bilməyib ortalıqda. Ramiz – Aylına: canım mən o tipi gördüyümdə əsəbləşirəm, anlayırsanmı? – Ramizə: anlayıram birdənəm, ancaq bilmirəm sizinlə nə edim mən. Bir – birinizi görən gözünüz yoxdur, düşmən kimi baxırsınız qarşılaşdığınızda. Sabah birlikdə çalışacaqsınız, nə olacaq sizin halınız? imkan olsa bir – birinizi yeyərsiniz vallahi. Ramiz – Aylına: bir – birini yeyənlər görünür kimlərdir, maşında yeməsənizdə bir şey qalmamadı. Aylın xəcalət çəkdi Diləqmin qarşısında utandı, Dilqəm başını qaşıyaraq kənara baxdı. Aylın yavaş səslə öz – özünə: axx Səradar sənin mən, sözünün axırını demədən çıxdı otaqdan.
Dilqəm gəlib əyləşdi Ramizin yanında – Ramizə: qızı mənim qardaşım utandırmasaydın. Sən özündə gördün o bilərəkdən çəkdi öpdü Aylını zorla. Ramiz əsəbləşdi, onun öpən mən … … … söydü Sərdarı. Anlamıram bu tip hardan peyda oldu bizim həyatımıza? – Ramizə: qardaşım Aylınında ona könlü var, görmüsənmi? niyə vaxtında ürəyini açmamısan qıza? İndi günahsız yerdə danlayırsan yazığı. Ramiz cibindən siqaret qutusunu çıxardı, siqaret götürüb qoydu dodaqlarına. Alışqanı axtardı ciblərindən tapmadı, əsəbləşdi ağzındakı siqareti atdı kənara. Dilqəm dərindən nəfəs alıb Ramizin halına üzülürdü. Qalxıb yerə atdığı pencəyinin cibindən alışqanı tapıb gətirib uzatdı, – Ramizə: qardaşım bir qərara gəl belə olmaz. Axlımda bir fikir var, bununla onu Aylından ayıra bilərik çətində olsa. Ramiz alışqanı götürüb – Dilqəmə: mənə uyar qardaşım sən fikrini de, razıyam mən hər şeyə, nəyin bahasınada olsa o tipi Aylından ayırmalıyam.

Bir ay keçdi birlikdə şirkət açmışdılar artıq çalışırdılar. Ramizlə Aylın eyni otaqda çalışırdılar, atasıyla Sərdar başqa bir otaqda çalışırdılar, Dilqəmdə menidjer kimi çalışırdı şirkətdə. Vəfada katibə kimi çalışırdı, Vəfaya yardım edirdilər bilmədiyi işlərdə, 10 – na yaxında işçilərdə vardı çalışan. Aylın otaqdan çıxıb gəldi Sərdar gilin yanına, qapını döyüb içəri keçdi – olara: uğurlu çalışmalar yoldaş rəyis. Rəyis gülümsəyib, – Aylına: sənədə qızım, Sərdar çox əsəbi idi Ramizlə Aylının bir otaqda çalışmalarına. Bunu atasıda bilirdi, ancaq işdə söz – söhbət etməməsini xayiş etmişdi oğlundan.
Sərdar baxmadı Aylına kampyuterdə nə isə işlə məşğul idi, – Aylına: əyləşsənə qızım. Aylında bilirdi Sərdarın Ramizi sevmədiyini, ancaq susmağı üstün tuturdu, keçib əyləşdi, – rəyisə: yoldaş rəyis sizdən bir xayişim olacaq. Rəyis gözündəki eynəyi çıxarıb baxdı, – Aylına: buyur qızım, – rəyisə: bilirəm yeni açdıq şirkətimizi, hələki tanınmadıq başqa şirkətlər qədər. Rəyis anladı ki Aylın sözünü deməyə çətinlik çəkir, – Aylına: qızım əsas məsələyə keç çəkinmə. Aylın boynunu qaşıyıb, o zaman deyim sözümü, fikirləşirəm işçilərimizdə səhərdən axşama qədər masa arxasında çalışırlar, olarçündə oturmağa normal kreslolar alsaq pis olmazdı. Sərdarın gözü kampyuterdə olsada, qulağı Aylında idi, Aylına baxıb başını narazılıqla sirkələdi, bütün pullarını şirkətə qoymuşdular iş yerini acmaqçün. Rəyis dərindən nəfəs alıb – Aylına: qızım bilirəm sənin ürəyini mən, hər kəsə acıyan – üzülənsən. Ancaq inidi buna imkanımız yoxdur bilirsən, daha sonra söz verirəm heç bir işçi qalmayacaq kreslosuz. Aylın – rəyisə: anladım sizi, düzdür indi vardır biraz çətinliklərimiz, ümid edirəm bütün çətinliklərimiz aradan qaldırılacaqlar tezliklə.
Sözünü Sərdara tərəf baxıb dedi ki, Sərdar anlasın özünün nə mənada dediyini. Ramizlə aralarındakı dava – şavalarına son qoysunlar deyə qandırırdı, rəyisdə anladı Aylının nə demək istədiyini. Rəyis – Aylına: inşallah qızım, inşallah dediyin kimi olar – oğluna: elə diyilmi oğlum? amin deməyəcəksənmi? Sərdar cavab vermədi. Aylın ayağa qalxıb – rəyisə: görüləsi çox işimiz var sizidə işinizdən etməyim, otaqdan çıxdı.
Atası – Sərdara: oğlum bu nə hərəkət idi etdiyin? niyə qızın ürəyini qırırsınız siz? Uşaqlıq etməyin yetər. Sərdar – atasına: siz deyərkən ata? mən işimlə məşğulam burda icazə versəniz. Vallahidə mən çox yoruldum artıq, qalxıb əsəblə otaqdan çıxdı. Aatası gözünə eynəyini taxıb oğlunun – ardınca: baxacam o qapı çırpıb getməklə qalan işinidə həll edə biləcəksənmi oğlum.

Aylın Diləqəmə yaxınlaşdı, Dilqəm öz masasında işiylə məşğul idi. Aylın əllərini Dilqəmin çiyinlərinə qoyub arxadan qulağına pıçıldadı, – Dilqəmə: mən biraz vaxtlığa çıxıram idarə et. Diləqəm dönüb soruşmaq istəyidi hara gedirsən? Aylın getdi gözləmədi cavab verəcəyini. Dilqəm tez Ramizə mesaj atdı ki, Aylın getdi.

Aylının valideyinlərindən qalmış bankda pulları var idi. Aylın banka gəlib işçi qızla söhbət edirdi, qız – Aylına: sizi anladım xanım bir dəqiqə mən öyrənim gəlirəm, qalxıb getdi. Aylın əyləşib gözləyirdi qızı, telefonuna mesaj gəldi Ramizdən – Aylına: (hardasan sən?) Aylın cavab yazdı – Ramizə: (bankdayam birazdan gələcəm mesajı yolladı Ramizə) cavab gəldi az vaxtda (demədən getmisən) Aylın cavab yazdı (imkan olmadı anlataram döndüyümdə). Ramizdən cavab gəlmədi, Aylın telefonu cibinə qoydu. Qızda qayıdıb əyləşdi yerinə – Aylına: Aylın xanım sizə xoş xəbərim var, valideyinlərinizdən qalan pulu ancaq siz ala bilərsiniz. Bilirsiniz biraz gözləməli olacaqsınız lazım olan kağızları hazırlayınca, – qıza: nə qədər vaxt çəkər? saatına baxdı. Qız Aylının tələsdiyini anladı – Aylına: dəqiq bilmirəm, o zaman belə edəyin, işiniz varsa siz telefon nömrənizi qoyun mənə, hazır olduğunda mən sizə bildirərəm gələrsiniz. Aylın – qıza: bu dahada yaxşı oldu, çox sağolun tələsirdim gərçəkdəndə, telefon nömrəsini yazıb verdi qıza. Aylın ayağa qalxıb təşəkkür edib getdi, bankdan çıxdığında qapıda adamlarla rastlaşdı. Qapını açan orta yaşlı kişi Aylına əliylə işarə etdi ki gözəsin, Aylın arxadan gələn 50 – 60 yaş arası bir kişini gördü, dayandı. Görünür varlı biri idi və gözətçiləridə vardı ətrafında. Aylın biraz geri çəkilib dayandı ki keçsinlər, gəlib keçib getdilər yanından. Aylın qapıdan çıxarkən nədənsə dönüb baxmaq istədi, ancaq baxmadı çıxdı qapıdan getdi.

Axşam olurdu işdən çıxası vaxta az qalırdı, Aylın oturmşdu fikirli idi. Ramiz gəldi otağa, Aylının fikirli olduğunu görüb – Aylına: nə olub canım? – Ramizə: işdən çıxmağımıza nə qədər qalıb? Ramiz saatına baxıb, 17 dəqiqəmiz var canım. Sənin canını sıxan bilmədiyim bir şeymi var? Aylına zəng gəldi tez telefona cavab verdi alo, biraz qulaq asıb, çox yaxşı mən indi gəlirəm. Ayağa qalxıb – Ramizə: mən çıxmalıyam sən evə get Dilqəmlə, bu dokumentləridə apar evdə çalışacam. Ramizin yanından keçib getmək istədikdə, qolundan tutub saxladı, – Aylına: sən nə iş çevirirsən yenə? – Ramizə: sonra deyəcəm indi getməliyəm, dokumentləri unutma getdi.
Ramiz dayanıb fikirləşdi, nə olub buna? axlına min fikir gəldi, dözmədi tez otaqdan çıxıb yaxınlaşdı – Dilqəmə: qardaşım getməliyəm tələsik, masada dokument pafkasını unutma evə getdiyində götürməyə. Hə birdə mənə maşının açarlarını ver, Dilqəm Ramizə açarları verdi, ancaq soruşmağa imkan tapmadı. Ramiz Dilqəmin çiyninə vurub, idarə et qardaşım evdə görüşərik, tez getdi Aylının ardınca. Dilqəm öz – özünə: hansınızı idarə edim mən? nələr qarışdırırsınız siz? qalxıb getdi otaqdan pafkanı götürməyə.
Hamı işdən çıxmaqçün hazırlaşırdılar, bir – biriləriləriylə işçilər sağollaşıb gedirdilər. Sərdar Aylın otağı tərəf gəlirdi, otaqdan Dilqəm çıxdı əlində pafkayla, Sərdarı görüb üzləşməməkçün tez getdi. Sərdar gəlib qapını açıb baxdı, Ramizlə Aylın yox idilər. Dərdindən nəfəs alıb şüphəli baxışlarla baxaraq qapını örtüb getdi.
Şirkətdən çıxarkən Dilqəmi səslədi arxadan, Dilqəm dayan. Dilqəm Sərdarın səsəindən tanıyıb üzünü turşudub dayandı, yaxınlaşıb – Dilqəmə: qardaşın hardadı? iş vaxtı bitmədən çıxmışlar, əsəblə dedi sözünü. Dilqəm – Sərdara: mən hardan bilim? məndən niyə soruşursan? mən buranın gözətçisi filan deyiləm ki, Sərdar ətrafa baxdı. Maşınında yoxdur qardaşına vermişsən demək ki, Dilqəm nə isə demək istəyirdi, Sərdar imkan vermədi. Sərdar – Dilqəmə: bax nə deyəcəm diqqətlə qulaq as mənə peşman olmassan, böyük sözü dinləsən hələ sənə + bonusuyla peşman olmassan deiyirəm, inan mənə. O qardaşınada tapşır iş vaxtı bitməmiş heçkim işdən çıxmayacaq bu bir, ikincisidə mənim həyat işlərimə qarışmayın, yoxsa yaxşı olmaz sizinçün. Dilqəm – Sərdara: başqa əmrin? Sərdar əsəblə -Dilqəmə: hələki yoxdur, dediklərimi edin əl – ayağıma dolaşmayın. Dilqəmin üzünə yavaşdan şillə vuraraq, bax belə axıllı ol və qardaşınada de axıllı olsun, göz vurub getdi. Diqləm əsəbindən özünü zorla saxladı, öz – özünə: Ramiz haqlıymış, sən elə – belə tip deyilsən, göstərəcəm sənə təhtid necə olur gerdi.

Aylın taxsidən düşüb banka tərəf getdi, qapıdan girdi içəri. Ramizdə maşını saxlayıb baxırdı Aylın hara gedirdi, banka girdiyini görüb öz – özünə: nə işin var sənin bankda? maşından düşüb getdi banka tərəf.
Qız Aylını görüb gülümsəyərək, – Aylına: bağışlayın, bu qədər vaxt çəkdi dokumentlərin hazırlanmasıçün. Aylın – qıza: axşamınız xeyir, keçib əyləşdi – Aylına: axşamınız xeyir. Qızda yerinə əyləşdi, – qıza: çox sağolun yardımınız çün, qız gülümsəyərək, – Aylına: borcumuzdur Aylın xanım, kağızları Aylının önünə qoydu. Qız – Aylına: işarə olunan yerlərə imzanızı atın, pulunuzu həmən ala bilərsiniz. Aylın qələmi götürüb imzasını atdı deyilən yerlərə, kağızları qız götürüb baxdı, – Aylına: tamamdır, buyurun bunlar sizdə qlaçaqlar. İndi gedib pulunuzu ala bilərsiniz 2 – ci qapıdan, Aylın ayağa qalxdı, qıza təşəkkür edib pulu almağa getdi qızın göstərdiyi tərəfə.
Ramiz Aylının başqa kabinetə girdiyini görüb qıza yaxınlaşdı. Qız – Ramizə: salam, nəcə yardım edə bilərəm sizə? – qıza: o gələn xanımdan xoşum gəldi çox, onunla məni tanış edə bilərsinizmi? qıza baxıb gülümsədi, zarafatla. Qız gülümsəyərək, – Ramizə: bankımızla əlaqəli bütün suallarınızı cavablandıra bilərəm, təssüflər olsun ki başqa çürə yardım edə bilmərəm. Az vaxtdan Aylın çıxdı kabinetdən, Ramiz arxasını çevirib dayandı ki, Aylın özünü görməsin. Qız – Ramizə: qızı qaçırma əlindən getdi, Ramiz dönüb ehtiyatla baxdı ardınca Aylının.
Aylın qapıya çatıb dayandı, nə fikirləşdisə dönüb gəlirdi qıza tərəf. Ramiz dodağını dişləyib öz – özünə: gəlmə, gəlmə, yavaş səslə pıçıldadı. Aylın gəlib – qıza: az qala gedəçəkdim nə isə demək istəyirdi, birdən yanında dayanan Ramizə gözü sataşdı, – Ramizə: sən nə edirsən burda? Ramiz başını qaşıyaraq qıza baxdı. Ramiz – Aylına: mən bu xanımla tanış olmaqçün gəlmişdim bura, – qıza: xanım siz çox gözəlsiniz, qız anladı Ramizin tutulduğunu. Qız gülümsəyərək, – Ramizə: baxın qismətiniz özü gəlib qarşınıza, fürsəti əldən qaçırmayın sevginizi etiraf edin. Ramizin canından üşütmə bir soyuq keçdi ki, Aylın fikirli idi anlamadı heçnə – qıza: siz tanışsınızmı? Ramiz qıza işarə etdi ki, hə desin. Qız anladı Ramizin çətində vəziyyətdə qalmış halından, yenədə tərslikdən kömək etmək niyyəti ilə – Aylına: sizə vurulub cavan oğlan. Görünür deməyə çəsarət etmir üzünüzə, sevənlərə yardım etmək savabdır demişlər, məndə bir savab işləmiş oldum sizə bunu deyib, yaraşıqlı oğlandır xöşbəxt olun.
Ramiz əli ilə üzünü tutub baxdı qıza, Aylın – qıza: təşəkkür etməyə qayıtmışdım sizə. Cibindən biraz məbləğdə pul çıxarıb masaya qoydu – qıza: əğər tanıdığın yetim və ya xəstə birisi varsa, bu pulu o insana ver. Mənim rəhmətlik valideyinlərimində işləri elələrinə yardım etmək idi, bu pul olarındır halal xoşu olsun alanın. Qız baxa qaldı, söz deməyədə imkan tapmadı, Aylın dönüb getdi. Ramiz – qıza: salamat qalın, qız ayaq üstə qalmışdı yerində baxa, gözləri yaşardı pula baxıb.

Aylın bankdan çıxdı, Ramizdə sakitcə yanınca adımlayırdı, – Aylına: canım bu tərəfə gəl maşınlayam. Aylın Ramizə əsəbi idi arxasınca izlədiyiçün, ançaq nə qədər əsəbi olsada, Ramizin gözlərinə baxdısa onu acılaya bilmirdi heç vaxtdı. Kənara baxıb bir anlıq özünü toparladı, – Ramizə: hanı maşın? Ramiz gülümsəyib, – Ayına: canım mənim qıymassan məni acılamağa bilirəm, gəl qolunu göstərdi yapış deyə. Aylın narazılıqla başını sirkələyərək – Ramizə: birdə sən çıxdın başıma izləmələrinlə filan, Ramizin qolundan tutub maşına tərəf getdilər. Ramiz maşının qapısını açıb – Aylına: buyur canım, Aylın keçib əyləşdi. Ramiz qapını örtüb keçib sükan arxasına əyləşdi. Ramiz – Aylına: bax canım məni qınama bu etdiyimə görə, sən mənim həyatımda qalan tək bir yadigarsan. Aylın gülümsəməyə çalışdı, o anda da gözləri doldu yaşla – Ramizə: anam gildən qalan pulu aldım bankdan, işcilərimizə kreslolar almaqçün. Olarda səhərdən axşama kimi masa arxasındadırlar, yazıqdırlar rahat otursunlar. Ramizin ürəyi göynədi duyduğunda, Aylının nə qədər insaflı biri olduğunu bilirdi. Əliylə Aylının göz yaşlarını sillib – Aylına: sənə yaraşanda bu idi canım, sən bir mələksən, səninlə fəxr edirəm mən, ruhlarını şad etdin oların. Aylın elə yorgun idi ki, – Ramizə: gedək evə yatmaq istəyirəm mən. Ramiz Aylına tərəfə əyilib ehtiyat kəmərini taxdı, indi gedək canım, maşını işə salıb qaza basdı getdilər.

Sərdar atasıyla evə gəldi. əsəbindən nə edəcəyini bilmirdi, telefonunu açarlarını masanın üstünə atıb getdi vannaya. Atası oğlunun halına üzülürdü, bir tərəfdəndə hər şeyə reaksiya verdiyiçün əsəbləşirdi.
Sərdar vanna otağına gəlib soyunub duşa girdi, suyu buraxdı altında dayanıb üzünü suya tutub dayandı. Birdən əsəbləşib yumuruğunu vurdu divara, əlləriylə üzünün suyunu silib baxdı kinli baxışlarla.

Aylında evə çatmışdı Ramizlə, elə yorğun idi ki, pulu telefonunu masaya qoyub – Ramizə: mən bir saat yatacam birdənəm. Ramiz pençəyini çıxarıb atdı divanın üstünə – Aylına: sən yat canım, mən biraz dokumentləri gözdən keçirəcəm. Aylın getdi otağına, Ramiz keçib əyləşdi divana, arxaya söykənib nə isə düşündü. Telefonuna zəng gəldi, baxdı Kamil idi tez cavab vedi, – Kamilə: alo dostum, biraz quaq asıb üzünün ifadəsi dəyişdi, nəə? yerindən ayağa qalxdı. Sən zarafatmı edirsən? dayan bir sakit ol bu ola bilməz, telefonda Kamilin coşduğu – əsəbləşdiyi aydın eşiidilirdi. Ramiz əliylə başını tutub – Kamilə: sakit ol dediyin doğrudursa, səsə Aylın gəldi. Ramizin həyəcanlı olduğunu görüb baxdı narahat baxışlarla.
Ramiz ardında dayanmış Aylını görüb – Aylına: bax sənin o tip dostunun etdiyi işə. Aylın heçnə anlamadı – Ramizə: nə olub? kimi deyirsən? Ramiz – Kamilə: dostum sən sakitləşməyə çalış, harda olsalar tapılacaqlar sonunda. Telefonu söndürüb – Aylına: de canım mənə indi nə edək ki, aslana dönmüş dostumu sakitləşdirə bilək? – Ramizə: anlatsana adam kimi nə olub. Ramiz oturub başını tutdu əlləriylə, öz – özünə: bu yuxudur vallah inanmağım gəlmir. Ramiz – Aylına: bu iki tip özlərini nə hesab edirlər? Aylının səbri çatmadı – Ramizə: desənə nə olub, nə deyinirsən öz – özünə kənt qarıları kimi? anlamıram mən heçnə. Ramiz – Aylına: sənin dostun Tahir iti Nəgizi qaçırmış.
Aylın qulaqlarına inanmadı, nəə? Tahir Nərgizimi qaçırmış? ola bilməz, bu yenə Kamilin oyunudu, bilirəm ki dostuma şər atır. Tahir etməz elə iş, Nərgizlə bir – birilərini sevirlər, niyə qaçırsın ki? yox olmaz elə şey inanmıram. Sadəcə Kamilin dostuma allergiyası var, qaşınır dinc dura bilmir. Ramiz ciddi baxışlarla baxaraq – Aylına: dostunu savununca düşün, onu Kamildən bu dəfə necə qoruyaçaqsan?
Aylın inanmadı, götürüb telefonunu Ramizə baxdı, mən indi Tahirə zəng edərəm soruşaram. Dostum mənə yalan danışmaz, Tahirin nömrəsinə zəng etdi, Tahirin telefonu söndürülmüşdü. Aylın narahat olamağa başladı, təkrar zəng etdi, yenədə telefonun söndürüldüyünü dedi operator. Ramiz – Aylına: ee nə oldu, dostuna zəng çatırmı? Aylın tez Sərdara zəng etdi. Sərdarda vannada oldugundugundan, eşitmirdi zəngin səsini. Aylın nə edəcəyini bilmədi, tez evdən çıxdı getdi.
Ramiz Nəgizə zəng etdi, onunda telefonu sönülü idi, Ramiz əsəbləşib telefonu atdı masaya, çarəsiz qalmışdı nə edəcəyini bilmirdi, öz – özünə: Allah cəzanızı verməsin.

Sərdar vannadan çıxıb gəldi mətbəxtdə, telefonunada baxmadı heç, özünə qəhvə hazırladı. Atasını səslədi, ata ordasanmı? atasından səs çıxmadı, öz – özünə: yatdınmı belə tez, qəhvəsini götürüb əyləşdi, qəhvəsini içməyə istəyirdi qapının zəngi basıldı. Əlindəki fincanı masaya qoyub qapıya getdi.
Gəlib qapını açdı, Aylın dayanmışdı həyəcanlı idi üzündən bilinirdi, – Aylına: canım bu nə gözəl syurprizdir? həmdə tək gəlmisən birdənənsiz. Aylın – Sərdara: niyə bu zibil telefona cavab vermirsən? içəri keçdi dəvətsiz əsəblə. Sərdara nə isə olduğunu anladı, qapını örtüb ardınca gəldi.
Aylın Sərdarın telefonunu götürüb – Sərdara: Tahirin başqa bildiyin nömrəsi varsa zəng et ona. Sərdar narahat oldu qorxdu! – Aylına: nə olub Tahirə? Aylın əsəblə – Sərdara: hələ olmayıb, onu tapmasaq olacaq əmin ol. Sərdar tez Tahirə zəng etdi, telefonu sönülü idi, – Sərdara: sən bilirdinmi bunu? Sərdar Tahirin başqa nömrəsini axtarırdı telefondan. Sərdar – Aylına: nəyi bunu? nədən danışırsan sən? telefonu qulağına tutub gözlədi, Tahir telefonu açmadı. Sərdar – Aylına: nə olub Tahirə tez de ürəyimi partlatma. Aylının gözü Sərdarın əlindəki telefondaydı – Sərdara: nə oldu açmırmı? Sərdar telefonu qulağından kənar tutub – Aylına: nə olub Tahirə? Aylın əsəblə – Sərdra: Nərgizi qaçırıb. Sərdar pərt oldu, nəə? sənin dediyini qulağın duyurmu? Tahir nəyə görə qaçırsın Nərgizi, olar bir – birilərini sevirlər, olmaz səhv duymusan. Aylın – Sərdara: tez tap onu, Kamil zəng etmişdi Ramizə, telefonda çox pis eşedilirdi səsi. Sərdar gərçəkdən narahat olmağa başladı – Aylına: sən nə danışırsan? Aylının telefonuna zəng gəldi Tahirdən. Aylın tez cavab vedi, dostum deyilənlər doğrudurmu? biraz qulaq asıb – Tahirə: off, sən nə etdin dostum. Üzgün baxışlarla baxdı Sərdara, – Tahirə: hardasınız siz? Kamil hər yerdə sizi axtarır indi. Sərdar tez telefonu götürdü Alından, alo Tahir doğrudurmu bu? sən qaçırmısanmı qızı? de zarafatdı qardaşım, biraz qulaq asıb gözlərini yumub dayandı. Off Tahir offf nə etdin sən, hardasan de səni gəlib alsınlar uşaqlar, hardasan? burdamı? Sərdar tez Aylına işarə etdi ki, gedirik. Maşının üstündən açarlarını götürüb – Tahirə: mən indi gəlirəm qal orda gözlə, tələsərək Aylınla evdən çıxdılar.
Aylın Sərdarın yanınca maşına tərəf qaçdı, – Sərdara: nə olub, hardadırlar? Sərdar maşına əyləşdi. Aylında tez əyləşdi, – Aylına: burda hava limanındadırlar, yeni enmişlər. Sərdar tez maşını işə salıb qaza basdı. Aylın – Sərdara: indi mən buna sevinimi, yoxsa kədərlənimi? nədir bunun etdiyi iş bizdən gizlin, adam dostuna xəbər verməzmi. Sərdar maşını sürəətlə idarə edirdi hava limanına doğru, – Aylına: bilmirəm canım bilmirəm, mənə demişmi ki sənə desin. Aylın – Sərdara: sən ayrı – mən ayrı, sən qardaşı sayılırsan, mən isə can bir dostu. Aylın həyəcanlı idi, – Sərdara: bassana qaza nəyə tısbağa kimi gedirik? Sərdar maşının sürəətinə baxıb – Aylına: 160 – la gedən tısbağa harda gördün sən? Aylın susdu yan şüşədən yola baxdı. Sərdar anladı Aylın həyacanlıdır olana görə, artıq bir söz demədən önünə baxıb maşını idarə edirdi. Yol boyunca Aylın susaraq, Sərdara baxmadan yola baxırdı. Sərdar üzülürdü Aylının bu halına, dərindən nəfəs alıb ara – sıra Aylına baxaraq maşını idarə edirdi.

Ramiz Dilqəmin yanına gəlmişdi, özünə yer tapa bilmirdi, əl – qolla danışırdı. Diqləm baxa qalmışdı, Ramiz oyana – buyana gedirdi boynunu əliylə ovub, əlinidə tez – tez açıb yumurdu. Telefonuna zəng gəldi Kamil idi, Ramiz Dilqəmə baxdı. Diləqəm anladı dostudur zəng edən Ramizin baxışlarından, əllərni belinə qoyub kənara baxdı. Ramiz telefona cavab verdi, Kamil necə əsəbdən qışqıraraq danışırdısa, telefonu qualğından kənara tutdu. Diqləmlə Ramiz bir – birinə baxaraq çarəsiz qalmışdılar, bilirdilər Kamil sakitləşməyəcəkdi.

Sərdarla Aylın Tahirin dediyi yerdə maşından endilər, Aylın ətrafa göz gəzdirib baxdı dostunu axtarırdı. Sərdara Tahir hava limanının çıxışındayıq demişdi. Aylın adamların içindən Tahirlə Nərgizi axtarırıdı, tapmırdı. Birdən arxadan səs eşitdi dostum, Aylın Tahirin səsindən tanıdı, bir anlıq sevindi duyduğunda, dönüb baxdı arxsında dayanmış Tahirlə. Aylında çox darıxmışdı olarçün, bir anlıq ürəyindəki həyəcanı unutdu, qaçıb ikisinizdə qucaqlayıb öpdü. Nərgizlə Tahir Aylına sarılıb qucaqlaşıb görüşdülər, Aylın ikisinidə sinəsinə sıxaraq – olara: ay sizi dəlilərim mənim xoş gəldiniz, təkrar öpdü qucaqladı. Tahirlə Nərgiz Aylını təkrar – təkrar qucaqlayıb, üzündən öpdülər. Tahir – Aylına: sənsiz bacarmadıq orda, bağışla bizi belə etdiyimizə görə. Aylının ürəyindən sevinc dolu qurur havası keçdi, – olara: canlarım mənim inanın məndə sizinçün çox – çox darıxmışdım. Nərgizin saçlarından öpüb, oxx canım bacım mənim, ürəyim tək varlığım. Tahir boynuna təkrar sarılıb – Aylına: dostum inan sizsiz oralar bizə dar oldu, başqa çarəmiz qalmadı, bağışlayın bizi.
Aylının gözü qollarını bir – birinə dolayıb olara baxan Sərdara sataşdı, Sərdar ciddi dayanmışdı. Aylın bir anlıq unutmuşdu dərdini və olaçcaqları, Sərdarı elə gördüyündə anladı ki, olacaqlar hələ qarşıdadır ifadəsi vardı Sərdarın baxışlarında. Tahirdə hiss etdi Aylın kiməsə baxır, dönüb baxdı, Sərdarı görüb çiyinlərini çəkib, başqa çarəm yoxdu işarəsini etdi. Nərgizdə baxdı Tahirin baxdığı tərəfə, Sərdarı görüb utandı, başını aşağı salıb dayandı. Sərdar olara baxırdı, heç kim yaxınına getmirdi. Nəgiz utancaq baxışlarıa ona baxdığında Sərdar gülümsədi, qollarını açdı ki gəlsin, darıxmışdı özündə olarçün.
Nərgiz uşaq kimi o anı gözləyirmiş, qaçaraq Sərdara tərəf gedib sarıldı ağladı. Sərdar Nərgizi qucaqlayıb öpüb özünə sıxdı, – Nərgizə: xoş gəldin gözəl bacım mənim, ağlama hər şey yaxşı olacaq. O bir qolunuda açıb Tahirə işarə etdi ki gəlsin, Tahir gülümsəyib, getdi Sərdara sarıldı qucaqlaşıb görüşdülər. Sərdar – Tahirə: xoş gəldin qardaşım. Tahir yavaş səslə – Sərdara: sizsiz alımadı qardaşım çətin oldu ikimizədə, bağışlayın bizi.
Nərgiz göz yaşlarını əlləriylə silib, Tahirə qısıldı uşaq kimi, Sərdar anlayırdı Nərgiz qorxurdu! Tahir Nərgizin alnından öpüb, özünə sıxıb tutdu. Sərdarın gözü özlərinə baxan Aylına sataşdı, Aylın dərindən nəfəs alıb baxdı olara, gülümsədi. Sərdar – Tahirə: gedəyin canlarım mənim, cantalarını götürüb gətirib maşının baqjına qoydular. Tahirlə Nərgiz arxada əyləşdilər, Aylın keçib Sərdarın yanında əyləşdi. Aylın – Sərdara: bizə gedirik, Sərdar təcüblə baxdı – Aylına: zarafat edirsən? – Sərdara: yox nə zarafatı? bizdə qalacaqlar. Sərdar maşını işə salıb qaza basdı.
Sizdə niyə qalırlar ki? sizdə birdənən qalır bəsdi, bizdə ev böyükdür rahat yaşayarlar qardaşının yanında. Aylın – Sərdara: pardon Sərdar bəy, sizin kimi imkanı olamamış atamın böyük ev almağa. Sərdar – Aylına: aydaa, mən eləmi dedim canım? sadəcə bizdə yemək hazırlayan kimsə yoxdur, bilirsən iki kişiyik. Bacım yeməyimizi hazırlayar, həmdə ev darıxdırıcıdır çox. Allah insaf versin səndə, gələndə 5 dəqiqədən qaçırsan qalmırsan, bundan sonra artıq qardaşım və gəlinimiz bizimlə qalsacaqlar bu qədər. Tahir – Aylına: dostum biz həm orda, həmdə səndə qalacağıq üzülmə sən, bundan sonra birlikdəyik vaxtımız olacaq. Tahir Nərgizi qucaqlayıb özünə tərəf çəkdi. Aylın -Tahirə: sağol dostum birdənəsən, Sərdar maşını idarə edərək – Aylına: mən elə bilirdim sənin birdənən başqadır. Tahirlə Nərgizdə bilirdilər, Sərdarla Ramizin bir – birini sevmədiklərini. Aylın yorulurdu Sərdarın bu atmacalı sözlərindən, özünü zorla saxladı ki Sərdarı acılamasın. Arxaya baxıb gülümsəyərək, – Nərgizə: canım bacım doymadım səni öpüb – qucaqlayıb.

Ramiz Aylına zəng edirdi, Aylın Sərdar gilə gəlmişdi Nərgizlə Tahiri gətirib, rəyisdə çox şad olmuşdu Tahirilə Nərgizi görüb. Aylın mətbəxtdə gəldi, telefona cavab verdi alo, az vaxtda gəlirəm evə. Anladım səni danışarıq hər şeyi səbir et, tamam birdənəm əsəbləşmə az vaxtda evdə olacam, nə olar səbir et məndə yorgunam. Telefonu söndürüb dərindən nəfəs alıb baxdı, hamının başı qarışıq idi.
Sərdarın gözü Aylını axtardı, Aylın mətbəxtdən gəldi. Gülümsəyib, zarafatla – rəyisə: yoldaş rəyis artıq evinizdə gəlin var, Nərgiz bundan sonra sizin qızınız sayılır. Bacımda sizin qulluğunuzda bilirəm hörmətlə duracaq. Rəyis gülümsəyərək, – Aylına: sənin bacında sənin kimi hörmətli olacaq qızım, bunu yaxşı bilirəm. Nərgiz mənimdə qızımdır bundan sonra, kimsə qızımı üzə bilməz əmin ol sən. Aylın – olara: mən getməliyəm indi Ramiz gözləyir məni, onada anlatım burda olduğunuzu sakitləşsin.
Sərdarın kefi qaçdı Ramizin adını eşitdikdə, – Aylına: ona nə anladacağıq ki? o kimdir? Nərgiz artıq mənim qardaşımın həyat yoldaşıdır. Gedib anlatarkən dediklərimi yeri – yerində anlat ki birdənənə, sonra lazımsız yerlərə burunu soxub problem yaratmasın özünə. Aylın – Sərdara: o qanacaqlı oğlandır narahat olma anlayar, Nərgizədə qardaş sayılır Ramiz. Sərdar – Aylına: onun artıq bir qardaşı var burda, o da mənəm, anladınmı canım? Sərdarın kobut danışığından hər kəs kefsiz oldu. Aylın – Sərdara: anladım Sərdar bəy, məndə o qədər anlayışsız deyiləm. Yəqin ki bundan sonra mənimədə bacılıq haqqım yoxdur, burda sən varsan artıq, qalanını nəzərə almasanda olar. Sərdar anladı yenə Aylını üzdüyünü, ancaq Aylının ona bacılıq haqqım yoxdur dediyi sözdən əsəbləşdi, – Aylına: son sözünə diqqət et. Aylın – Sərdara: çalışaram diqqət edim.
Gəlib Tahirlə Nərgizə qucaqlaşıb – olara: dincəlin siz, sabah görüşərik Sərdar bəy icazə verərsə, Sərdara söz atdı. Ehtiyatlı olun, mən çalışıb danışacam Kamilnən. Sərdar – Aylına: mən səni çatdırım evə, Aylın qoymadı əliylə işarə etdi ki, dayansın gəlməsin. Aylın – Sərdara: taxsi çağırdım gərək yoxdur. Hər kəs anladı ki, Aylının Sərdar xətrinə dəymişdi, Tahir narazılıqla başını sirkələyib baxdı Sərdara. Nərgizdə üzüldü Aylına görə.
Aylın getdi, Sərdar baxa qaldı ardınca, atası – Sərdara: bravo oğlum bravo, qızın işdə ürəyini qırdığın yetmir, evdədə sakit dura bilmirsən. Sərdar əsəbləşib keçib əyləşdi Tahirin yanında, Tahir Sərdarın dizinə əlini vurub, baxdı ona narazı baxışıarla. Sərdar – Tahirə: mən nə dedim qardaşım? Tahir dərindən nəfəs alıb susdu. Sərdar – olara: anlayın məni istəmirəm o tiplə yaşasın Aylın. Nərgiz Ramizin xətrini çox istəyirdi, ancaq Sərdarın sözünün üstünə söz demədi susdu, kövrək baxışlarla baxdı.

Aylın taxsidə evə gedirdi, çox əsəbi idi Sərdarada, birdən şofer maşını kənara çəkdi. Yanınca gedən maşına baxıb, heyvan oğlu heyvan nə edirsən? Aylın fikirli olduğundan nə olduğunu anlamadı. Şoferin maşınının qarşısına keçib saxlamasını işarə edirdilər, şofer çətinliklədə olsa maşını sağa çəkib saxladı. Şofer maşından düşdü, çavan oğlanlar tez yaxınlaşıb – şofetə: sakit ol yoxsa yeyərsən kurşunu, əllərində tapanca vardı. Şofer qorxub sakit dayandı,
Aylın qapını açıb düşmək istəyirdi, qapını kimsə açdı Aylın baxdı, tanıdı rəyisin barmağını qırdığı oğlu idi. Oğlan – Aylına: salam Aylın xanım, çox gəzdirdin ardınca məni yordun, en maşından tez, əlindəki tapanca ilə işarə etdi. Aylın maşından enib ona baxdı əsəblə, – oğlana: bir sən əksikdin indi. Oğlan əlindəki silahı kimsə görməsin deyə, gizlincə Aylının böyrünə tutaraq işarə etdi ki, özü deyəni etsin. Oğlan – Aylına: keç maşına az danış, Aylın getdi oların maşınına tərəf.
Başqa oğlan qapını açdı Aylın əyləşdi, hamısı tez maşınlarına oturdular, qaza basaraq ordan uzaqlaşdılar. Şofer qorxmuşdu! tez öz maşınına əyləşdi getdi ordan.

Aylının böyrünə silahı dayayayıb oturmuşdu başqa oğlan, rəyisin oğlu qabaqda oturmuşdu. Yol gedərək arxaya çevrilib – Aylına: səni indi elə bir yerə aparacam ki, ürəyincə olacaq inan. Aylın böyrünə silah dayamış oğlana baxdı, oğlan işarə etdi ki sakit dayan. Aylın rəyisin – oğluna: sən baş bəlasısan, bilirdim geci – tezi görüşəcəyik. Ancaq bu gün heç uyğun deyildim, bəlkə başqa günə qalsın? adınıda bilmirəm, neçəncidi qarşılaşırıq səninlə maraqlanmadım. Aylına silah dayayan oğlan – Aylına: adı Əmirdi, sənin ağzını skoçlayaqmı az danışasan? Aylın rəyisin oğlunun adının Əmir olduğunu anladı. Gülməyi tutdu adını duyunca – oğlana: adın Əmirmiş? mən birinci günü şövbəyə aparıldığımda düşündüm, hətta təklifdə etdim polislərə ki, sənə soska alım. Gör ürəyimə necə damıbmış sənin Əmir olduğun. Əmir – Aylına: az qaldı gül sən, necə demişlər? çox gülən və özünə güvənən sonunda ağlayar. Aylın – Əmirə: elə məsəl eşitmədim mən, mən məsələn beləsini duydum. Birdən yanında silah dayanan oğlanın böyründən dirsəyi ilə necə vurdusa, oğlan zarıdı. Aylın məsəlini çəkdi, su çanağı suda sınar demişlər, duydunuzmu? oğlanın əlindən silahı almağa çalışdı, dartışdılar. Əmir şofer – oğlana: maşını saxla tez, oğlan maşını qırağa çəkib saxlayınca, Aylınla arxada oturan oğlan əllərində silah davalaşırdılar. Aylın silahı ondan almaq istəyirdi, birdən silahdan atəş açıldı. Əmirlə şofer oğlan qorxdular! Aylın oğlana güc gələ bilmirdi, silah ikisinin ortasında qalmışdı, əllərindən tutmuşdular bir – birinin. Maşını saxlayıb tez qapıları açıb Aylını tutmağa çalışdılar, Aylının əli oğlanın əlindəki silahın üstündə idi, buraxmırdı. Zorla Aylının əlini tutub, arxaya burdular. Oğlan maşından düşüb böyrünü tutub, – Əmirə: icazə ver vurum öldürüm onu mən indi burdaca. Aylın vuran udar yaxşıca tutmuşdu oğlanı, … səni mən, söydü Aylını. Oğlanı sakitləşdirdilər çətinliklədə olsa. Arxadan gələn maşında dayandı, gəlib Aylının əllərini bağlayıb baqaja atdılar, baqajı bağlayıb tez maşınlarına oturub getdilər.

Gecə saat 11 olurdu, Ramiz Aylına zəng edirdi telefonu sönülü idi, Dilqəmdə Ramizlə idi. Ramiz elə əsəbləşmişdi ki – Dilqəmə: bu nə edir axı? mənə gəlirəm dediyi neçə saat olu? – Ramizə: sakit ol gələr. Ramiz – Dilqəmə: necə sakit olum axı, necə? əlini masaya vurdu. Dilqəm telefonunu çıxarıb – Ramizə: məndə Sərdarın nömrəsi var işlə əlaqəli götürmüşdüm, zəng edib soruşum istərsən Aylını. Ramiz susudu heçnə demədi, Dilqəm zəng etdi Sərdara. Biraz gözləyib – Sərdara: alo Dilqəmdi zəng edən, Aylın Ramizə evə gələcəyini demiş hələ gəlməmiş, onu soruşaçaqdım. Anlamadım necə yəni çoxdan çıxıb sizdən, gəlməyib evə telefonunada zəng çatmır.
Ramiz Diqləmə baxdı narahat baxışlarla, – Ramizə: Aylın çoxdan çıxıb deyir özlərindən. Dilqəm telefonu söndürüb baxdı şüphəli baxışlarala. Dilqəm – Ramizə: hara getmiş olar bu? Ramiz narahat oldu, bəlkə Vəfaya getmişdir? mən indi zəng edib soruşaram Vəfadan. Dilqəm Vəfaya zəng etdi, alo Vəfa xanım axşamın xeyir, bağışla geç zəng etdiyimçün. Aylın səninlə deyil ki? biraz qulaq asıb, gəlmədimi? anladım gevən xeyirə. Yox – yox narahat olma, olan bir şey yoxdur sağol, telefonu söndürüb başını yoxdur deyə sirkələdi. Ramiz narahat oldu – Dilqəmə: bu tip həmişə evə gətirirdi Aylını. Sən inandınmı onun yoxdur deməsinə? Dilqəm çiyinlərini çəkib baxdı. Ramiz əsəbləşdi – Dilqəmə: gedək olara, Aylın ordadırsa mən o tipin ağzını – burnuna qatmasam adam deyiləm. Diqləmlə çıxdılar evdən Sərdar gilə getməyə.

Sərdarda narahat idi, hara getdi bu? atası – Sərdara: qızın xətrinə dəydin acıladın, tək qalmaq istəmiş yazıq. Tahirlə Nərgizdə üzüldülər Aylının evə getmədiyinə. Tahir – Sərdara: qardaşım sən söz vermişdin onu bir daha qırmayacaqsan. Nə olar dilini şirin etsən? – Tahirə: qardaşım mənim danışığım belədir, nə edim? anlasın məni artıq. Uşaq kimi dəqiqə başı küsmələr yaraşırmı sevdiyinə? Nərgizin gözləri yaşardı. Sərdarın gözü qorxub Tahirə qısılıb oturan Nərgizə sataşdı, – Nərgizə: ayy canım mənim qorxma, qardaşın arada əsəblərimə tabe ola bilmirəm, üzülmə sən. Q alxıb Nərgizin yanında oturub, qucaqlayıb alnından öpdü. Sərdar – Nərgizə: sən qorxma, danışdıqmı? Aylınla ara – sıra olur atışmalarımız bilirsən. Ançaq biz bir – birimizi çox sevirik küsülü qala bilmərik, birazdan özü zəng edəcək bilirəm. Nərgiz gözünün yaşını silib, Sərdara qısıldı uşaq kimi.
Atası – Sərdara: uşaqlar yol gəlmişlər yorğunlar, otaqlarını göstər dincəlsinlər. Bu vaxtdı qapının zəngi basıldı. Tahir ayağa qalxıb, mən baxaram getdi, rəyis Tahirə deməyə istəyirdi getmə qapıya sən, gec oldu.
Tahir gəlib qapını açdı, Ramizlə üzləşdi qapıda, Ramiz Tahiri görüb pərt oldu. Ramiz – Tahirə: sən? sən burdasanmı? Tahir söz deməyə imkan tapmadı. Ramiz düşündü ki, Aylında burdadır aldadıblar özünü, əsəbindən Tahirə necə yumuruq vurdusa ağzından, Tahir ağzını tutdu. Səsə tez Sərdarla atası gəldilər. Ramiz Tahirə hücüm çəkdib – Tahirə: alçaq səni bura gəl, qız qaçırmağın bədəlini necə ödəyirlər sənə öyrədim. Rəyis Ramizin qarşısına keçdi, – Ramizə: bəsdir, Ramiz sakit ol. Ramiz – rəyisə: şərəfsizsinizmi siz hamınız? sizin şərəfiniz – mərəfətiniz yoxdurmu heç?
Sərdar irəli keçib Ramizi vurdu bir neçə dəfə, Tahirlə atası tutusalarda alınmadı. Sərdar əllərindən çıxıb Ramizi vurmağa başladı, Sərdar – Ramizə: mən sənə indi şərəfli olmağı öyrədərəm, bura gəl. Ramizi pis – pis vururdu bütün gücü ilə. Nərgiz gəlib bağırdı! ağladı – Sərdara: vurma Ramiz qardaşımı, vurma nə olar. Sərdar Nərgizin bağırıb ağlayan səsinə dönüb baxdı, Nərgiz ikki əlləriylə qulaqlarını tutub hönkürüb ağladı. Tahir tez Nərgizi tutdu qucaqlayıb, qorxma ömrüm qorxma, vurmayacaq qorxma sakit ol.
Ramiz qapının yanında yıxılmışdı yerə, ayağa qalxmağa çalışdı bacarmadı, qarnını tutub dayandı. Nərgiz Tahirdən qaçıb Ramizi qucaqladı ağladı, – Ramizə: bağışıla qardaşım məni nə olar. Ramiz Nərgizə baxdı, Nərgiz Ramizin qanamış ağzını – burnunu sildi əli ilə, elə qorxmuşdu ki Nərgiz, ürəyi az qalırdı həyacandan partlasın. Bunu Ramizdə hiss etdi, ağlayaraq – Ramizə: mən Tahirlə özüm gəldim bura, onun günahı yoxdur qardaşım nə olar bağışla məni. Ramiz zorla qalxıb dizi üstə dayandı. İkki əliylə Nərgizin üzündən tutub baxdı, bi ixtiyar özünündə gözləri yaşardı. Ramiz – Nərgizə: sən nə etdin bacım, bilirsən Kamil sizi yaşatmaz, sən ki bunu bilirsən canım bacım. Səni görməyimə çox şadam, gözlərindən yaş süzüldü Ramizin üzünə – Nərgizə: bacardığım qədər səni qoruyacam Kamildən, söz verirəm. Anxaq nə qədər vaxtı qoruya biləcəm bunu heç axlım kəsmir, Nərgizi qucaqlayıb özünə sıxdı. Nərgiz ağladı hönkürüb başını sinəsinə qoyub. Ramiz – Nərgizə: sənə bir şey olsa ölərəm, bilirsən səni necə çox istəyirəm bacım. Nərgiz – Ramizə: məndə səni çox istəyirəm qardaşım, Ramiz Nərgizi qucaqlayıb ayağa qalxmağa çalışdı. Nərgiz kömək etdi ayağa qalxmağına, gəl qardaşım qanın axır. Ramiz – Nərgizə: Aylın hanı? mənə o lazımdır, – Ramizə: Aylın çoxdan çıxdı taxsi çağırdı getdi, dedi ki sənə olanları anlatacaq. Ramiz narahat idi – Nərgizə: gəlmədi evə o. Vəfadanda soruşduq onada getməmiş, mən bilməyən bir şeymi oldu burda? nədən gəlmədi Aylın evə? Nərgiz Tahirə baxdı. Ancaq heç kim demədi Sərdarla dalaşdığını. Ramiz tez cibindən telefonu çıxarıb zəng etdi taxsi sifariş edən operatora, alo bu ünvana sizdən taxsı çağırılıbmı tez baxın, əlaqə saxlayın hara aparılıb burdan götürülən adam ünvanına çatmayıb. Ramiz əsəbləşdi – operatora: bura baxın adam ünvanına çatmayıb deyirəm necə saat keçib, sizin kantorunuzu başınıza yıxmadan deyin mənə.
Biraz gözlədi ağzının qanını silib Sərdara tərs – tərs baxdı. Nərgizi özünə sıxıb tutmuşdu qucaqlayıb. Tahirədə baxdı kinli baxışlarla, öperatorun cavab verəyəcəyini gözləyirdi qulağında telefonla. Eşidirəm sizi, biraz qulaq asıb, nəə? siz nə danışırsınız? kim, kim, qaçırmış? Ramizin dili dolaşdı danışa bilmədi. Anlamadım, necə – nəə? – necə yəni hüçum olub qaçırılıb, hamı bir – birinə baxdılar. Ramizin halı qurtardı yıxılacaqdı ki, Nərgiz tutudu ağladı.
Tez Tahirlə rəyis tutub gətirdilər içəri, divan uzandırdılar Ramizi. Rəyis Ramizin üzünü şillələyərək – Ramizə: oğlum nə olub anlat? Ramiz yavaş səslə – rəyisə: Aylını qaçırıblar silahlı adamlar. Sərdar analdı kimin işi olduğunu, öz – özünə: mən səni yer üzündən silmərəmmi? tez qaçıb getdi evdən çıxıb. Tahir – Nərgizə: sən burda qal çıxma heç yerə, getdi Sərdarın ardınca qaçaraq. Nərgiz tez Ramizə su gətirdi iç qardaşım, nə olar özünə gəl, sudan Ramizin sinəsinə vurdu. Rəyis qalmışdı baxa, necə yəni qaçırıblar? kim qaçırıb? Nərgiz ağlayırdı. Rəyis – Nərgizə: qızım ağlama qorxma, biraz vaxtda tapacağıq Aylını. Sən Ramizin yanında qal, qapını kimsəyə açma, getdi tez evdən çıxıb.
Nərgiz Ramizin yanında əyləşdi – Ramizə: nə olar qorxuzma məni, Ramizin ağzının – burnun qanını sildi yavaş – yavaş dəsmalla. Ramiz gözlərini açıb baxdı Nərgizə, ayağa qalxmağa istədi qoymadı. Nərgiz – Ramizə: Murad dayı dedi indi tapacaqlar Aylını, Ramiz zorla oturdu yerində – Nərgizə: mən tapmalıyım Aylını. Ayağa qalxmağa istəsədə bacarmadı başı döndü, başını tutub oturdu geri yerinə. Nərgiz yanında oturub qısıldı uşaq kimi – Ramizə: məni tək qoyma nə olar, qorxuram. Ramizin yazığı gıldi Nərgizə, qorxduğunuda hiss edirdi, Nərgiz titrəyirdi həyəcandan. Ramiz Nərgizin saçından öpüb sakitləşdirməyə çalışdı, şş sakit ol hər şey yaxşı olacaq, yanındayam qorxma. Mənim telefonum hara düşüb bax canım. Nərgiz ayağa qalxıb qapıya tərəf getdi, tez qayıtdı əlində telefonla, gəlib qısılıb oturdu Ramizin sinəsinə. Ramiz Dilqəmə zəng etdi, alo Dilqəm Aylını qaçırmışlar yoxdur burda, şüphələndiyim birisi var. Məncə sənin o tip dostunun işi olmalıdır, qoruya bilmədim Allah bəlamı versin mənim. Zəng et o tipi tap, tez ol mənə bildir gözləyirəm, telefonu yanına qoyub Nərgizin kürəyini sığallayaraq sakitləşdirməyə çalışdı.

Sərdar Tahirlə rəyisin evinə gəldilər, qapının zəngini basmadı Sərdar yumuruğu ilə vurmağa başladı. Qapını xadimə açdı – Sərdara: kim lazımdır, Sərdarı görüb tanıdı. Rəyis gəldi, nə olur burda kimdi? qapıda Sərdarı görüb pərt oldu, Sərdar? nə olub nə xəbərdi?
Sərdar – rəyisə: küçüyünə tez zəng et Aylını gətirsin. Rəyis anlamadı – Sərdara: nə küçük? Sərdar bağırdı! oğlun Əmirdi nə itdi Aylını qaçırmış, onun bir telinə belə zərər gələrsə yaşatmaram onu, tez tap zəng et bağırdı!
Rəyis – xadiməyə: tez telefonumu gətir, xadimə qaçaraq getdi, rəyis həyəcanlı idi – Sərdara: Sərdar bəy səhv anlayış olmasın sonra. Sərdar kinlə baxdı rəyisə gözləri qızarmışdı əsəbdən, dişlərini bir – birinə sıxıb – rəyisə: bu şəhərdə ondan başqa düşməni yoxdur Aylının. Oğlun demişdi ondan heyif çıxacam, sonunçu dəfədə kağız yollamışdı təhtit edərək. Ama mən oğluna tapşırdım qıraq olsun anlamadı, əsəbdən bağırdı! Tahirdə dayanmışdı arxasında, nifrətli baxışlarla baxırdı rəyisə, xadimə telefonunu gətirdi rəyisin verdi. Rəyis tez oğluna zəng etdi, oğlu telefonu açmadı, öz – özünə: aç bu zəhrimarı Əmir, açç bağırdı! Başqa yerə zəng etdi, tez mənə Əmirin nömrəsinə baxaraq harda olduğunu tap de. Soruşma tap dedim, bağırdı! biraz gözlədi telefonda, hardadır? tamam anladım. Sərdarla – Tahirə ardımca gəlin bilirəm hardadırlar, qaçaraq getdilər maşınlarına oturub sürəətlə.

Aylını yaxşıca döymüşdü böyründən vurulan oğlan, altı nəfə idilər. Əmir gəlidi, Aylını qan içində görüb baxdı dostlarına, kim bu günə qoydu qızı? böyründən vurulan oğlan – Əmirə: mən vurdum. Əmir oğlana yaxınlaşıb, sənə dedimmi mən onu vur? oğlan – Əmirə: demədin, ancaq mən vurdum. Unutdunmu sənində barmağını qırmışdı, nə oldu yazığınmı gəldi? Əmir oğlana alnı ilə vurdu burnundan. Oğlan burnunu tutub baxdı – Əmirə: ona görə mənimi vurdun sən?
Əmir əsəblə – yanındakılara: ona lazım olan cəzanı özüm verəcəm, anladınızmı? mən demədən telinə belə zərər gəlməməli idi, ama görürəm gəlmiş. Obirlər başlarını aşağı salıb dayandılar, Əmir gəlib Aylının üzünü şillələdi – Aylına: ey sən möhkəm birisən bilirəm, aç gözlərini mənə bax. Aylın açmadı gözlərini, Əmir – oğlana: səni eşşək heyvan, oğlanın burnu qanamışdı Əmirin vurduğu zərbədən. Əmir Aylını yerdən qucağına alıb divana uzandırdı, su gətirin mal kimi baxmayın üzümə, gedib su gətirdilər bakalda. Əmir sudan əlinə töküb Aylının sinəsinə üzünə – vurdu, uzünə sığal çəkib – Ayılına: əsəb oluram aç gözlərini. Aylının üzünü sığalladı əlinin arxası ilə, baxdı gözlərini açmasını gözlədi. Aylının dodağı qanamışdı, Əmir barmağı ilə Aylının dodağının qanına toxunub, ehtiyatla əyilib dodağının qanamış yerindən öpdü.
Bu vaxtdı qapıya təpik vurub açdılar, içəri birinci girən Sərdar idi, Sərdar gördü Əmirin Aylının dodoğından öpdüyünü, dəliyə döndü. Ardınca Əmirin atası girdi gördü, oğluna bağırdı! Əmir sən dəlimi olmusan? Tahirdə girdi içəri. Sərdarın üzünün ifadəsi dəyişdi, kəssələr qan çıxmazdı canından, birdən Əmirə bağırdı! eyyy. Sərdar hucum çəkdi Əmirə tərəf, qabaqda dayanan dostları Sərdarı tutub saxlamağa calışdılar, Tahir gəldi köməyə, oları vurmağa başladılar. Arxadan Sərdarın atasıda gəldi, atası Əmirin qaçmasına imkan yaratmağa çalışırdı ki, arxadan silahını dayadı böyrünə Sərdarın atası. Sərdarın atası – ona: tərpənmə sənidə, oğlunuda vuraram gözümü qırpmadan. Bizdə namus üstə vurmaqda var, öldürməkdə bil.
Əmiri tutdu Sərdar, vurmağa başladı təpiklə yumuruqla, Sərdar Əmiri elə vurudu ki, atası bağırdı! – Sərdara: vurma öldürəcəksən oğlumu. Sərdar fikir vermədi, təpklə yumuruqla vururdu, Əmirin üstünə oturudu yaxasından tutdu – Əmirə: sən nə cürəətlə onu öpdün? sənə demişdimmi ondan uzaq dur? Əmirin dodağına yumuruqla vurmağa başladı. O qədər vurdu ki, sonunda ağzından qan gəldi, Tahir silahla o birilərinin yerə yatmalarını tələb etdi. Tahir- olara: yatın əlləriniz başınızın arxasına tez olun, yatmadıqlarını görüb silahdan yuxarı atəş açıb bağırdı! – olara: yatın şərəfsizlər. Qorxub tez hammısı uzanıb, əllərini başlarının arxasına tutdular.
Tahir – Sərdara: öldür şərəfsizi vur, Əmirin atası – Sərdara: öldürmə oğlumu bəsdi yalvarırdı. Sərdar vurduqca atası pis olurdu, yalvardı təkrar – təkrar ağlayırdı. Sərdar bəy nə olar öldürmə oğlumu, Sərdar vurmaqdan yorulmuşdu. Əmirdən səs gəlmirdi, ya özündən keçinmişdi, yada ölmüşdü vurulmaqdan. Atası üzünü tutub ağlayırdı, oğlunu öldüyünü düşünürdü. Sərdarın atası gəlib, Sərdarı Əmirin üstündən zorla qıraq etdib – Sərdara: bəsdi oğlum aldı cəzasını şərəsiz. Əmirin atası tez gəlib oğlunun yanında dizləri üstə dayanıb oğlunu səslədi, Əmir oğlum aç gözlərini, nə olar oğlum ölmə, ağladı oğlunu qucaqlayıb.
Sərdar tez gedib Aylını qucağına alıb apardı, Tahirdə silahı yerdə uzananlara tuşlayıb dayanmışdı, rəyisədə işarə etdi ki çıxsın, rəyis nifrətlə olara baxıb, Sərdarın ardınca çıxdı. Tahirdə silahı olara turşlayaraq dala – dala gedərək çıxdı getdi ordan. Atası oğlunun cansız bədənini qucaqlayıb ağlayırdı, tez ayağa qalxıb tibbi yardım çağırın. Hansısa oğlan tez qalxıb yanına gəlib yardım etməyə çalışdı, Əmirin atası hanmısını qovdu kənara, – olara: rədd olun dəyməyin oğluma. Sizin hamınızı salacam içəri oğluma bir şey olsa, hammısı baxa qalmışdılar peşman çarəsiz.

Aylını xəstəxanaya gətirmişdilər, həkim Aylını yoxlayıb çıxdı. Sərdar özünə yer tapa bilmirdi əsəbdən, gözünün önündən getmirdi Əmirin Aylının dodağından öpdüyü o an. Atasıyla Tahir həkimə yaxınlaşdılar, Sərdar – həkimə: görə bilərəmmi? həkim bir söz deyincə, Sərdar içəri girdi. Həkim – olara: əzikləri var xəstəmizin, başqa narahat olunacaq bir şeyi yoxdur. Artıq ayılıb, özündən getməsinə səbəb başında keçmişdən qalan travmanın səbəbidir, eyni yerdən vurulmuş təkrar. Mən lazım olan ilacları yazıb bir azdan sizə verəcəm, bir daha keçmiş olsun, həkim getdi. Tahirlə rəyis olanlardan və gördüklərindən şokda idilər hələdə. Tahir qapını açıb içəri girmək istəyirdi, rəyis qolundan tutub qoymadı. Tahirə başıyla işarə etdi ki, Sərdala biraz vaxt tək qoysunlar. Tahir anladı, keç ib divara söykənib dayandı, rəyis dərindən nəfəs alıb getdi ordan. Tahir yumuruğunu bir neçə dəfə divara vurdu.
Sərdar Aylıana baxırdı qapının yanında dayanıb, gözü önündə idi hələdə gördüyü. Aylına bildirməməkçün özünü topladı yaxınlaşdı, Aylın uzanmışdı Sərdara baxdı. Sərdar gəlib yanında əyləşdi, heç bilmrdi nə deyəcəyini, sanki dili tutulmuşdu. Özünü günühkar sanırdı, tək qoymuşdu Aylını evə getməyə. Aylın başını tutub baxdı, Sərdar əlini tutub – Aylına: bağışla məni. Aylın əlini Sərdarın əlindən çəkdi – Sərdara: sən kimsən? niyə tutursan mənim əlimi? Sərdar Aylının özünə küskün olduğunu düşündü. Haqlısan canım səni qırdım yenə, baxmayaraq söz vermişdim. Aylın yerində əyləşməyə çalışdı, Sərdar yardım etmək istəyirdi qoymadı. Aylın -Sərdara: toxunma mənə, kimsən sən? nə lazımdır sənə? Sərdar Aylına baxdı. Sərdar – Aylına: canım üzür istədim, bax olanlardan o qədər əsəbiyəm ki, o şərəfsiz ölmədisə gedib öldürəcəm indi. Aylın biraz dala oturdu – Sərdara: mən səni tanımıram kimsən sən, məni kiminləsə səhv salmışsan hər halda. Ətrafa baxdı, mən hardayam? bura xəstəxanadırmı?
Sərdar qorxdu! Aylının belə danışığından, tez ayağa qalxıb otaqdan çıxdı, dərindən – dərindən nəfəs alıb baxdı Tahirə. Tahir Sərdarı elə halda görüb qorxdu! nə oldu? Sərdar udqunub həyəcanla – Tahirə: hanı həkim? həkimi çağır. Tahir tez qaçaraq getdi həkimi çağırmağa, Sərdar əlləriylə dizlərindən tutub gözlərini yumub dayandı. Atası gəlib – Sərdara: oğlum nə oldu? Səradar ikki əliylə başını tutub kövrəldi, – atasına: o məni tanımır ata. Atası – Sərdara: kim tanımır oğlum, sən nə danışırsan? Sərdar çarəsiz idi, – atasına: Aylın məni tanımır. Atası inanmadı Sərdarın dediyinə, tez qapını açıb içəri girdi.
Aylın yerində oturmuşdu, rəyiisi görüb ayağa qalxmağa çalışdı, – Aylına: qalxma qızım otur, tez yaxınlaşıb qolundan tutub otuzdurdu. Aylının başında ağrı vardı, başını rəyisin sinəsinə dayayıb dayandı. Rəyis yanında oturub – Aylına: qızım necəsən? – rəyisə: başımda ağrı var, rəyis Aylını özünə sıxıb qucaqladı, – Aylına: keçəcək qızım, keçəcək.
Bu vaxtı içəri həkimlə Tahirlə və Sərdar girdilər. Həkim gəlib – Aylına: Aylın xanım özünüzü necə hiss edirsiniz? varmı narahat edən bilmədiyim birşəylər? Aylın rəyisin sinəsindən başını qaldırıb – həkimə: başımda küt ağrı var. Həkim – Aylına: onu bilərəm, burdakı insanlar sənin kimlərindir? Aylın baxdı, bular mənim, biraz dayanıb fikirləşdi – həkimə: bu rəyisdir. Sərdarla Tahirə baxıb – həkimə: olarda mənim, deyə bilmədi kiləridir. Aylın – rəyisə: olar kimim olurlar? rəyis pərt halda dönüb Tahirlə Sərdara baxdı. Rəyis – Aylına: qızım ikisidə mənim oğullarımdır, biri Tahir yaxın dostun, o biridə sevgilin Sərdar. Aylın Sərdara baxdı, sevgilimmi?
Həkim Aylının gözlərini işıq salıb yoxladı, mən indi sənin başının tamaqrafyasını etmələrini tapşırım, otaqdan çıxdı getdi. Aylın başında pis ağrı hiss etdi, uşaq kimi rəyisin sinəsinə qısılıb dayandı. Rəyis elə pis odu ki, gözləri yaşardı. Sərdar baxa qalmışdı Aylına, Tahirin canından – can aldılar elə bil, gözlərini yumub yavaş səslə öz – özünə: Allahım nə olur gerçək olmasın. Sərdar yaxınlaşdı baxdı, birdən Aylının qolundan tutub sirkələdi, – Aylına: canım bax məni incidirsən bilirəm. Aylın məndən heyif almaqçün belə edirsən, etmə yetdik çəkdim mən, Allah verdi cəzamı. Aylının qolu acıdı, qolunu dartıb Sərdarın əılindən çıxarmağa çalışdı – Sərdara: sən kimsən, nə istəyirsən məndən? rəyisə qısıldı. Yoldaş rəyis baxsana qolumu acıtır, atası Sərdara baxdı üzgün baxışlarla, gözlərindən yaş süzüldü yanaqlarına, Aylını qucaqlayıb tutudu. Sərdar anladı hər şeyin gərçək olduğunu, öz – özünə: ola bilməz yox – yox, bu ola bilməz.
Həkimvə yanında tibb bacısı gəldilər. Yaxınlaşdı tibb bacısı – Aylına: gəlin bizimlə, qolundan tutub qaldırdı ayağa. Aylın rəyisə baxdı, sanki hər kəsdən qorxurdu, rəyis işarə etdi ki getsin qorxmasın, artıq Aylının yaddaşında problem vardı. Aylını apardılar aparata salmağa.
Sərdar gözlərini yumub dayandı, gözünün axan yaşı sel kimi üzünə süzüldü. Atası ayağa qalxıb, oğlunun çiyninə əlini vuraraq otaqdan çıxıb getdi. Tahir şokda idi olanlardan, Sərdarın halınada acıyırdı, bir tərəfdən ən yaxın dostu yaddaşını itirmişdi. Ən yaxın sandığı can bir dostunu tanımırdı Aylın artıq. Bir yandada çarəsiz gözü yaşlı qalan qardaşı Sərdar idi, Tahirdə çarəsiz üzgün çıxdı otaqdan. Qapını örtmüşdü ki, içəridən Sərdarın ağlayan səsini eşitdi. Tahir qapıya söykənib dayandı, çox pis olmuşdu nə edəcəyini bilmirdi. Sərdar içini çəkə – çəkə elə ağlayırdı ki, adamın ürəyinə toxunurdu səsi və bi çarə ağlaşı.

Aylının aparatdan keçirmişdilər başını, həkim cavablara baxıb başınnı narazılıqla sirkələdi. Həkim – olara: bu yeni travma deyil dediyim kimi, vaxtında müalicə edilməmiş və indi isə özünü biruzə verməyə başlayır, yaddaşında problemlər olaçaq. Bundan sonra tanımaya, unuda bilər tanıdıqlarını. Siz ona yardımcı olmalısınız, xatırlatmağa çalışın çox ehtiyatla yormadan, müalicəsini davam edəcək, bu dəfədə etməssə dahada qorxulusu ola bilər. İstirahətə ehtiyacı var, beynini yormamalıdır. Burda qalıb müalicə olmasını çox istəyərdim, ancaq deyirsiniz xəstəxanada hövsələ etmir, o üzdən evdə keçəcək müalicəsini və mənimlədə tez – tez əlaqə saxlayıb bildirəcəksiniz halını. Rəyis başı ilə yaxşı deyə işarə etdi, heç kimin danışmağa nə halı, nədə sözü vardı.
Sərdarla Tahir çıxdılar həkimin otağından üzgün, Aylında otaqdan çıxıb gedirdi, arxadan Sərdar səslədi, Aylın. Aylın dönüb baxdı, Sərdarı görüb ondan qaçmaq istədi, tez – tez addımlamağa başladı. Sərdar arxasınca qaçıb yetişib qolundan tutudu, – Aylına: canım dursana. Aylın Sərdarı xatırlaya bilmirdi – Sərdara: buraxsana qolumu, Tahirdə gəlib atdı. Aylın qolunu Sərdarın əlindən çıxarmağa dartındı, burax qolumu acıtırsan. Tahir Sərdarın əlindən çıxardı qolunu, Aylın Tahirə yaxın dayandı. Aylın – Sərdara: sən kimsən, mənim canımı niyə acıtırsan? sənə nə pislikmi etmişəm mən? Sərdar pis olurdu. Canım mən sənin, Tahir tez ortaya girdi, Sərdara işarə etdi ki Aylını yormasın. Tahir – Aylına: gedək evə biraz dincəl dostum, Nərgizdə səni gözləyir. Tahir Aylının qolundan tutub apardı, Aylın gedə – gedə dönüb yerində ardınca baxan Sərdara baxdı. Sərdar Aylına elə peşman baxışlarla baxırdı ki, arxadan atası gəlib oğlunun qolundan tutub apardı.

Aylını evə gətirdilər, Ramizlə Nərgizdə çox narahat idilər. Nərgiz Aylını görüb tez qaçıb qucaqladı, canım bacım yaxşısanmı? Ramizinlə Nərgizin xəbəri yox idi olanlardan. Aylın Nərgizi xatırlya bilmədi, anacaq Ramizi xatırladı tək. Aylın – Ramizə: birdənəm dedikdə Sərdar Aylına elə baxdı ki, qalan umududa itdi, ürəyi titrədi həyəcandan. Ramizin agzını yaralı görüb Nərgizdən ayrılıb yaxınlaşdı, əliylə Ramzin dodağına toxunub baxdı üzünə. Nə oldu dodağına? Ramiz demədi Sərdar vurub. Aylının əlindən öpüb, sən yaxşısanmı canım? harda idin? Aylın xatırlamadı nə olduğunu, deməyə çətinlik çəkdi.
Mən sənə gələcəkdim birdənəm, bilmirəm niyə xəstəxanaya getdim. Arxaya çevrilib rəyisə baxdı, yoldaş rəyis biz nəyə görə xəstəxanadaydıq?
Ramiz narahat oldu – olara: nə xəstəxanası? rəyis dərindən nəfəs alıb – Ramizə: gəl mənimlə, mətbəxtdə getdi. Ramizdə rəyisin ardınca getdi mətbəxdə. Nərgiz baxa qalmışdı Aylının soyuqluğuna, Tahirə baxdı, Tahirində yanında Sərdar dayanmışdı. Sərdar gölərini dikib baxa aqalmışdı Aylına. Tahir işarə etdi ki gəlsin özü ilə otağa, Nərgiz getdi Tahirlə. Aylın Sərdardan çəkinirdi, mətbəxt tərəfə baxdı ki Ramiz gəlirmi. Sərdar anlayırdı Aylının özündən çəkindiyini və bu onu dahada dəli edirdi. Aylının ən sevmədiyi insanı xatırlaması ürəyini ağrıdırdı. Sərdar – Aylına: əyləşsənə canım, Aylın başıyla yox deyə işarə etdi, yenə mətbəxt tərəfə baxdı, az vaxtdan Nərgizlə Tahir qayıtdılar. Nərgiz özünü zor tuturdu ağlamamaqçün Tahir danışmışdı olanları, Nərgiz Aylının qolundan tutub mehribanlıqla əyləş. Aylın əyləşdi, Nərgizdə yanında əəyləşdi.
Aylına üzgün baxışlarla özünə baxan Sərdara baxdı, Sərdarın gözləri yaşardı, Aylın görməsin deyə kənara baxıb göz yaşını sldi. Tahir – Aylına: dostum sənə çay hazırlasınmı Nərgiz? Aylın – Tahirə: dostunmu? biz dostuqmu? Nərgiz Aylının əlindən tutub, – Aylına: həmdə can bir dostsunuz Tahrlə. Məndə sənin bacınam, ayaq üstə dayanıb baxan Sərdarı göstərib – Aylına: oda sənin sevgilin Sərdardı, mənədə qardaş sayılır. Aylın Sərdara baxdı, sevgilimmi? Nərgiz – Aylına: çoxdan səni sevir, ancaq bunu biz bilirik sən yox. Mən bilirəm ki qardaşım ürəyini sənə açınca özü qocalar, elə sözləri söyləməkdə tənbəlliyi var, elə deyilmi qardaşım? Sərdar yavaş səslə – Nərgizə: elədi gözəl bacım. Aylın yavaşca – Nərgizə: yaman kobut qardaşın var, Nərgiz gülümsəməyə çalışdı. Nərgiz – Aylına: elə görünsədə ürəyi çox gözəldir bacım, işiylə əlaqəli ciddidir sadəcə üzünün ifadəsi. Aylın – Nərgizə: harda işləyir o? Nərgiz yavaş səslə – Aylına: polisdir Sərdar. Aylın polisdir sözünü duyduğunda, axlından olub keçənlər keçməyə başladı. Xatırladı Sərdarın özünə silah tutumağa öyrətməsini, bir anlıq beynindən o qədər şeylər keçdi ki, oturduğu yerdən ayağa qalxıb ağrıdan gözlərini yumub dayandı. Nərgizdə ayağa qalxdı, Aylın heçnə eşitmirdi, gözlərini açıb baxdı. Başı dönürdü yıxılacaqdı ki, Sərdar anladı cəld yaxınlaşıb tutdu, qucağına alıb otağına apardı Aylını. Tahirdə – Nərgizdə ardınca getdilər.
Ramiz eşitdiklərindən dəhşətə glmişdi, – rəyisə: siz bu qızın başına bəla oldunuz bəla. Baxsana sizin üzünüzdən başına gəlməyənlər qalmadı, birdə bular yetmirmiş kimi, yazığın axlınıda aldı başından oğlun sonunda. Rəyis – Ramizə: bax bizdə üzgünük oğlum, Sərdar Aylını sevir bilirsən, Aylında Sərdarı sevir. Səni xatırladı Sərdarı xatırlamadı, bu oğlumçün ağız bir zərbə oldu, səndə yardımcı ol gərçəkləri xatırlamasına qıza. Ramiz – rəyisə: sizin gerçəyinizədə o birinizədə, Allah bəlanızı versin. Mətbəxtdən çıxıb getdi əsəblə, rəyis dərindən nəfəs alıb, başınnı narazılıqla sirkələdi.

Sərdar Aylını yatağına uzadıb yanında əyləşdi, – Aylına: canım indi həkim çağıracam, Aylın yavaş səslə, lazım deyil. Ramiz gəldi otağa, Aylın Ramizi görüb kövrəldi – Ramizə: hardaydın birdənəm? apar məni burdan. Ramiz Aylına yaxınlaşıb, qucaqlayıb öpdü üzündən. Sərdara tərs – tərs baxıb – Aylına: indi gedirik burdan evimizə və bizə kim isə mane ola bilməz. Sərdar Aylının Ramizi xatırlamasından çox əsəb olurdu, ayağa qalxıb Ramizin qolundan tutaraq nifrətlə baxdı ona. Ramiz qolunu Sərdarın əlindən çəkib – Sərdara: baxmaram bu dəfə kimsən nəçisən, səni öldürərəm bu qızın başına birdə xəta gəlsə. Aylını qucağına alıb əsəblə baxdı Sərdara, gedək canım evimizə burdan.
Nərgizlə Tahir baxa qaldılar Ramizin ardınca. Sərdarı kəssələr qanı çıxmazdı, elə əsəbləşmişdi ki Ramizin sevdiyini qucağına alıb aparmasına, əli – qolu bağlı qalmışdı çarəsiz. Aylın Ramizi xatırlayırdı, başqalarını xatırlamağa çalışsada, alınmırdı.
Ramiz Aylını qucağında evdən çıxarıb aparırıdı, Aylın Ramizin üzünə baxıb, əli ilə üzünə sığal çəkib saçlarını qarışdırdı. Aylının bu hərəkəti Ramizin çox xoşuna gəlirdi, qucağında apardığı Aylına baxdı çarəsiz gülümsəyərək.
Sərdar isə hələdə yerində qalmışdı donub, Nərgiz kövrəldi bütün olanlardan, yaxınlaşıb Sərdarı qucaqlayıb ağladı hönkürüb. Tahirdə dərindən nəfəs alıb kənara baxıb üzüldü, həm qardaşının bu halına, həmdə bircəçik dostunun yaddaşını itirməsinə.

Ramiz Aylını evə gətirmişdi, isti limonnu çay hazırlayıb gətirdi yatağına, Aylın yerində oturdu. Ramizdə yanında əyləşib – Aylına: iç canım limonnu çay hazırladım sənə. Aylın ikki əli ilə çay fincanını tutub bir qurtum içib – Ramizə: dayım çox darıxmışdır indi bizimüçün. Ramiz istəmirdi atasının haqda eşitsin, ancaq Aylının bu halında deyə bilmirdi gerçəkləri. Ramiz – Aylın: sən onu düşünmə canım, iç çayını yaşı olacaqsan. Aylın – Ramizə: biz bura nə vatı gəldik? o adamlar kim idi? biz niyə oların evindəydik? Ramiz Aylının suallarına cavab verməkdə çətinlik çəkirdi. Ramiz – Aylına: olar bizim iş yoldaşlarımızdı canım, Aylın əllərini sıxıb xatırlamağa çalışdı. Aylın – Ramizə: biz hardasa işləyirikmi? Ramiz pis olurdu Aylının yaddaşının itməsinə görə, – Aylına: hə canım, səninlə ikimiz olarla ortaq şirkət açmışıq. Aylın xatırlamadı – Ramzə: yadımda deyil birdənəm, niyə mən xatırlamıram? nə oldu mənə?
Ramiz dərindən nəfəs alıb baxdı. Aylının üzünə sığal çəkdi əliylə – Aylına: sənin çantanı oğurlamaq istəmişlər yolda. Səndə dava etmisən alçaqlarla və olarda səni vurmuşlar başından, o üzdən xatırlamırsan canım, üzülmə yaxşı olacaqsan mən yanındayam.
İçəri Bahar girdi həyəcanla – Aylına: qızım yaxışanmı? gəlib Aylını qucaqlayıb öpdü. Aylın gülümsəyərək, baxdı Bahar xalasını tanıdı. Bahar xala xəsislik etmişəm yolda çantamı verməmişəm, ona görədə başımdan zərbə almışam. Necə deyəllər? xəsislər iki qat ödəyəllər, mənimkidə ondan olmuş. Əlimdən çantamı buraxsaydım olmazdı belə, əli ilə başının vurulan yerinə toxundu, ofuldadı.
Bahar Ramizə baxdı anlamdı yazıq arvad nə dediyini. Ramiz işarə etdi ki, gərçəyi deməməkçün yalan danışıb Bahar anladı, üzgün baxışlarla baxıb – Aylına: ah qızım ah, bu nə bəladır sənin başından çəkilmir heç qara bulud kimi. Aylın əlindəki çayı Ramizə verdi, Baharın əllərindən tutub mehribanlıqla gülümsəyərək, canım Bahar xalam mənim üzülmək yox, yaxşıyam bax. Hər kəsin başına gələ biləcək bir hadisədi, Dilqəm neynir sözünə qulaq asırmı? hardadıq o. Bahar əllərindən öpüb – Aylına: Dilqəm yaxşıdı qulaq asır sözümə, evdədir qızım. Aylın-Bahara: bu nədir xəstə kimi yerimdə qalmışam, gedək birdənəm çox qəşəng çay hazırlamış içəyin birlikdə. Gülümsəyib, baxıb zarafatla – Ramizə: çaylar səndən birdənəm. Ramiz gülümsəyərək, – Aylına: sən qalx canım mən hazırlayıram indi. Aylın ayağa qalxdı, Baharı qucaqlayıb gülümsədi, vallah yaxşıyam Bahar xala narahat olma. Baharı mehribanlıqla özünə sıxaraq, otaqdan çıxdılar, Ramiz Aylınçün canınıda verərdi, ardlarınca çıxdı otaqdan.

Sərdar özünə yer tapa bilmirdi, evdə oyana – buyana gəzirdi düşünürdü, düşüdükçədə axlı oynayırdı az qala yerindən. Birdən bağıraraq, vurub otağındakı əşyaları qırmağa başladı. Səsə qaçıb Tahirlə atası gəldilər, Tahir Sərdarı tutub saxlamağa çalışdı. Sərdar əl – ayaqla vurub sındırırdı hər şeyi, Tahir saxlaya bilmirdi Sərdarı. Atası tutub boynundan ikki əlləriylə sıxıb çağırdı oğlunu. Sərdar oğlum özünə gəl, sən vurub qırmaqla iş həll olunmaz, Sərdar atasını özündən kənara itələyə bilmədi. Dərindən – dərindən nəfəs alaraq baxdı kövrəldi, – atasına: mən nə edim ata? nə edim mən? gözləri yaşardı. Gözümün önündən apardı o tip Aylını, həmdə qucağına alaraq apardı, sanki onun sevgilisiymiş kimi. Sərdar bağıraraq danışırdı, – olara: sevdiyimdə məni deyil o tipi xatırladı, de mən nə edim? varmı verəcək məsləhətin? atası oğlunu bərk – bərk tutub qucaqladı. Atası – Sərdara: bu dəqiqə sakitləşməkdən başqa çarən yoxdur oğlum, Sərdar əsəbindən atasını qucaqlayıb bağıraraq ağladı. Tahir otaqdan çıxdı dözmədi dostunun bu halına. Nərgizdə kənarda dayanıb ağlayırdı olanları duyub.
Beləcə günlər keçirdi, bir sabah Aylın Ramizlə işə gəldi. Dilqəm oları görüb ayağa qalxıb gülümsəyərək, qarşılarına getdi – Aylına: vayy mənim qonşum gəldin sonunda iş yerinə, xoş gəldin. Aylınla qucaqlaşıb görüşdülər, işçilərdə – Aylına: xoş gəldin Aylın xanım, – olara: sağolun xoş gününüz olsun. Aylın xatırlamırdı çalışdığı yeri, Vəfa gəldi qaçaq, amanda kim gəlmişşş, gəlib sarıldı Aylına,. Vəfanıda xatırlamırdı Aylın, Ramizə baxıb çiyinlərini çəkdi. Vəfa Aylının üzündən öpüdü, dodağının pomadasının izi qaldı Aylının üzündə. Vəfa gülümsəyərək, Aylının üzünü sildi – Aylına: darıxdıq canım bacım sənsiz. Aylın heç kimi xatırlamırdı qalmışdı çətin vəziyyətdə. Ramiz – Aylına: gedək canım otağımıza, Ramiz – Vəfaya: Vəfa xanım işlə əlaqəli bizə ayid hər şeyi gətir. Vəfa gülümsəyərək, – Ramizə: baş üstə Ramiz bəy.
Ramiz Aylının qolundan tutub apardı çalışdıqları otağa, qapını açıb içəri keçdilər. Aylın otağa baxdıb – Ramizə: burda bizmi çalışmışıq? Ramiz əynindəki pencəyini çıxarıb asdı. Hə canım orası sənin masandır, Aylın keçib öz kreslosuna – masasına baxdıb əyləşdi, biraz düşündü xatırlamadı heçnəyi. Ramizdə yerinə keçib əyləşdi, qapı döyüldü, içəri Vəfa gələb əlindəki pafkanı qoydu Ramizin qarşısına. Vəfa – Aylına: sənə qəşəng bir qəhvə hazırlayım bacım, sən mənim hazırladığım qəhvəni özləmişsən bilirəm. Aylın Ramizə baxdı xatırlamırdı, çətin vəziyyətdə qalırdı. Ramiz gülümsəyərək, – Aylına: Vəfa xanım bizim katibəmizdir canım, həqiqətən sən sevirdin onun hazırladığı qəhvəni, yəni məndə Vəfa xanım.
Vəfa gülümsəyərək, – Ramizə: anladım Ramiz bəy iki qəhvə hazırlayım mən sizə, çıxdı otaqdan. Aylın – Ramizə: sizin aranızda nə isə varmı Vəfa xanımla? Ramizi öskürük tutdu – Aylına: yox canım o bizim sadəcə katibəmizdir. Sən indi xatırlamırsan, əslində Vəfa xanımı sən almısan işə. Aylın dərindən nəfəs alaraq – Ramizə: xatırlamıram canım heç kimi, necə pis bir şeydir xatırlamamaq, Aylın üzüldü. Ramiz ayağa qalxıb gəlib Aylının arxasında dayandı. Əyildi masaya tərəf – Aylına: bax canım bu kampyuteri açmaq lazımdır, düyməsini basdı kampyuterin açıldı, bütün işlər burdadır. Aylın uşaq kimi Ramizə baxdı altdan yuxarı, Ramiz Aylının alnından öpüb gülümsədi. Ramiz – Aylına: mən sənə yardım edəcəm çalışa bilməsən, Aylın başını qaşıyıb baxdı kampyuterə. Barmaqlarını oynadaraq dümələrin üstündə tutudu, ancaq hardan başlayacağını bilmədi. Ramiz anladı – Aylına: sən yorma özünü mən sənə yardım edəcəm, bax bunu basırıq, sonra bunu. Aylına yardım etməyə başladı arxasında dayanaraq.
Qapı açıldı içəri Sərdar girdİ, Aylının ardında dayanmış Ramizi görüb dəliyə döndü. Ramiz heç kefini pozmadan – Sərdara: sənə qapını döyməyi öyrətməyiblərmi? Sərdar Aylına baxdı. Aylın Sərdara yad adama kimi baxdı, altdan yuxarı uşaq kimi baxıb – Ramizə: bu bizimləmi çalışır? – Aylına: təssüf ki hə canım, sən bularla iş qurdun mənim narazılığıma baxmayaraq. Aylın qapıda dayanan – Sərdara: bağışlayın xatırlamadım sizi, siz mənə yolda görüb yardım etmisiniz, təşəkkür edirəm çox sağ olun. Ramiz – Sərdara: çantasını əlindən alarkən alçaqlar vurmuşdular başından, unutdunmu? onu deyir canım, Sərdar anladı. Ramiz Aylına gərçəyi deməmişdi, baxdı üzgün baxışlarla – Aylına: bir şey deyil canım, səninçün canımıda verərəm mən. Əlindəki kağızları Aylının masasına qoyub, çıxdı qapını bərk çırpdı.
Aylın qapının səsinə səksəndi, Ramiz Aylının çiyinlərindən tuturaq – Aylına: qorxma canım mən ardındayam. Aylın mehribanlıqla Ramizin əlinin üstünə əlini qoyub – Ramizə: o mənə niyə canım dedi? məndən ötrü canını verərəm nə deməkdi? anlamadım. Ramiz tez başını qatdı – Aylına: canım işimizlə məşğul olaq, boş – boş şeylərlə vaxtımızı keçirməyək, elə deyilmi? Aylın başıyla hə deyə işarə etdi. Ramiz Aylını çox istəyirdi, Aylının başından öpüb, oxx qoxuna qurban olum mən, bax burdadır bütün işlə əlaqəli dokumentlərimiz. Kampyuterdə göstərib, izah etməyə başladı Aylına. Qapı döyüldü içəri Vəfa girdi əlində ikki fincan qəhvəylə. Ramiz – Aylına: bax mədəni insan belə olarlar, gördün qapını döyərək girdi içəri. Vəfa qəhvələri qoydu masaya, anlamışdı Sərdarın oların yaxın durduqlarını görüb əsəblə çıxdığını. Sizə nuş olsun canlarım mənim, Ramizlə Aylın təşəkkür edilər. Vəfa – olara: mən çıxım Sərdar bəyin əsəbinə tuş gəlməyim, tez otaqdan çıxdı.
Sərdar oturub gözlərini bir nöqtəyə zilləyib yumuruğunuda sıxıb tutmuşdu, atası oğlunun düşdüyü bu halına çox yanırdı, dözmədi qalxıb otaqdan çıxıb getdi. Sərdar heç gözlərini belə qırpmadı qapınnın vurulan səsinə.
Rəyis gəldi Aylınla Ramizin çalışdığı otağa, qapını döyüb içəri girdi, Ramiz Aylına hər şeyi izah edib anlatmışdı iş haqda. Aylın kampyuterdə çalışırdı, Ramizdə öz yerində əyləşmişdi. Rəyisin girdiyini gördükdə Aylın ayağa qalxdı, – rəyisə: biz sizinlə bir çalışırıqmış, rəyis üzgün olsada gülümsəməyə çalışdı. Rəyis – Aylına: hə qızım yaxında xatırlayacaqsan hər şeyi. Ramizdə sənə yardımcı olaçaq, elə deyilmi oğlum? Ramiz – rəyisə: mən əimdən gələni edirəm. Artıq kampyuterdə sərbəst çalışmağa başladı, xatırladı tez bəzi şeyləri çox şükür, iş ortağı olan oğlunuzdan başqa. Söz verirəm oğlunuzdan başqa hər şeyi xatırlamasına əlimdən gələni edəcəm, siz narahat olmayın. Rəyis bilirdi Ramiz yardım etməyəcəkdi heç vaxdı Aylın Sərdarı xatırlasın. Rəyis – Aylına: qızım əyləş ayaqda qalma, Aylın əyləşdi, rəyis yaxınlaşıb üzgün baxışlarla baxaraq – Aylına: qızım sən məni qırmassan bilirəm, mən artıq oğlumla işləyə bilmirəm bir otaqda. Yerlərimizin dəyişdirilməsində səndən xayiş etsəm, qırmassan məni elə deyilmi? Ramiz anlamadı nə demək istədiyni rəyisin. Aylın – rəyisə: əlbətdə yoldaş rəyis buyurun, nə etməyimi istəyirsiniz? – Aylına: sən Sərdarla bir otaqda çalışacaqsan, mən isə Ramizlə burda birlikdə.
Ramiz ayağa qalxdı əsəblə – rəyisə: nə münasibətlə sizin oğlunuzla bir otaqda çalışacaqmış Aylın? rəyis – Ramizə: sən bilirsən nə münasibətlə. Rəyis – Aylına: nə deyirsən qızım, razısanmı? Aylın çiyinlərini çəkib – rəyisə: mənə fərqi yoxdur yoldaş rəyis. Bilirsiniz unutduğum çox şeylər var, Ramiz mənə yardım edir burda. Məncə oğlunuzda yardım edər xatırlamadığım şeylərdə, necədə olsa iş ortağıyıq. Ramiz Aylına baxıb başıyla yox getmə deyə işarə etdi. Aylın kreslosunu arxaya çəkib kampyuterni götürdü, – rəyisə: qalanlarıda gəlib aparaçam, otaqdan çıxıb getdi.
Ramiz – rəyisə: yenə göndərdiniz qızı o qəddar oğlunuzun yanına, indi nə edəcək sənin manyak oğlun ona? rəyis Ramizə əsəbləşdi, bəsdir yetər. Hər gün oğlumun halına baxıb üzülürəm, çarəsizəm imanın olsun biraz. Ramiz bağırdı! – rəyisə: sizin imanınız vardımı qızı bu hallara salanda? imandan danışır mənə, əsəblə qapını açıb çıxdı getdi. Rəyis yorulmuşdu bütün olanlardan, keçib əyləşdi Aylının kreslosunda öz – özünə: Allahım sən mənə səbir ver.

Aylın qapını döyüb içəri girdi, Sərdqar hələdə bir nöqtəyə baxıb oturmuşdu. Aylın Sərdarın fikirli olduğunu görüb, qapını birdə döydü içəridən, Sərdar baxdı Aylına. Aylını quxağında kampyuterlə görüb tez ayağa qalxdı, – Aylına: canım nə oldu? – Sərdara: rəyis burda çalışmamı xayiş etdi. Sərdar anlamadı, Aylın keçib kampyuteri masaya qoyub – Sərdara: yəni səndən bezib yerlərimizi al dəyiş etməyimizi xayiş etdi. Sərdar indi anladı atasının nə üçün etdiyini, Aylının yanında çalışmağa razı olmasına sevindi – Aylına: mən artıq səni üzməyəcəm canım. Aylın masadan rəyisin əşyalarını kənara edib – Sərdara: yardım etsənə buları toplayaq. Sərdar tez yaxınlaşıb, əşyaları toplamağa kömək etdi. Aylına baxırdı masadan əşyaları toplayarkən, ancaq Aylın heç Sərdara baxmırdı. Sərdar Aylına baxıb gülümsədi, çox darıxmışdı Aylınçün, onu öpmək bağrına basmaq istəyirdi. Ancaq istəmirdi Aylını qorxuzsun, bu qədər yaxın olma şansı olmuşdu təkrar Aylınla. Sərdar Aylına baxıb pıçıltılı səslə – Aylına: bir gün hər şeyi xatırlayacaqsan canım. Aylın – Sərdara: bax bir daha mənə canım demə əsəb oluram, mən sənin canın filan deyiləm. Sərdar – Aylına: tamam ca,,,, Aylın xanım səhvimizi düzəltməyə çalışarıq. Aylın rəyisin kampyuterini Sərdarın qucağına qoyub – Sərdara: apar atana ver buları, ordan gələrkən mənim əşyalarımıda gətir, işimiz çoxdur. Nə baxırsan? Sərdar gülümsəyib, baş üstə Aylın xanım əmir edərsiniz. Sərdar otaqdan çıxıb getdiyində Aylın az qala nələrisə xatırlayacaqdı, biraz düşündü, yenənə fikirləri qarışdı xatırlamadı. Aylın öz kampyuterini masaya qoyub baxdı ətrafa, öz – özünə: öz otağım yaxşı idi, ancaq nə edək rəyisin sözünü yerə salmaq olmazdı. İnşallah mənidə bezdirməz bunun oğlu, nə atasına oxşamayan oğlanmış.

Axşam olurdu, Nərgiz mətbəxtdə yemək hazırlayırdı. Tahir gəlib Nərgizi qucaqladı arxadan – Nərgizə: canım çox yoruldun sən, biraz dincəlsənə. Nərgiz qazanın qapağını götürüb baxdı yeməyə, – Tahirə: az qaldı hər şey hazırdı canım. Qardaşım gil gələnə yemək hazırdı, sən danışdınmı Sərdarla? nə deyir, Aylın xatırlayıbmı onu? Tahir dərindən nəfəs alaraq masaya söykənib baxdı. Tahir – Nərgizə: yox xatırlamayıb, ancaq bir otaqda çalışmağa başlayıblar. Nərgiz sevindi – Tahirə: inşallah xatırlayar canım bacım mənim, bax sən ya mənidə xatırlamadı yazıq, nə edək incimək olmaz ondan. Biz ona hər şeyi xatırladacağıq, elə deyilmi canım? Tahir gülümsəyib, Nərgizi qucaqlayıb bağrına basıb alnından öpərək, əlbətddə ömrüm yardım edəcəyik dostuma.

İş saatı bitmək üzrə idi, Sərdar saatına baxdı, Aylın kampyuteri söndürüb telefonunu götürüb ayağa qalxdı. Sərdar – Aylına: Aylın xanım mən səni evə çatdırım icazə versən, qapı açıldı Ramiz girdi içəri – Aylına: canım hazırsansa çıxaq. Sərdar əsəblə – Ramizə: sənə içəri girdiyində qapını döyməyə öyrətməyiblərmi? Ramiz heç Sərdarı saymadı. Ramiz – Aylına: canım aç olmuşam, ikimizçün restoranda masa hazırlatmışam gedək, işində yorğunluğu çıxsın canımızdan. Sərdara acıq edirdi Ramiz, Aylın gülümsəyərək, – Ramizə: oh birdənəm elə bil ürəyimi oxumuşsan, çox gözəl etmişsən məndə acdım yoruldum. Ramiz qolunu göstəri, b qoluna girməsini işarə etdi – Aylına: Aylın xanım buyurun. Aylın gülümsəyərək, gedib Ramizin qoluna girib çıxdılar otaqdan. Sərdar baxa qaldı ardlarınca, Aylına vaxt ayıra bilmədiyiçün çox peşman idi indi. Keçən günlərinin qədrini bilmədiyinə görə çox üzüldü.

Ramizlə Aylın şirkətdən çıxıb Dilqəmin maşınına əyləşib getdilər, atasıyla Sərdar şirkətdən çıxarkən gördülər oların necə zarafatlaşıb deyə gülə getdiklərini. Atası – Sərdara: gedək oğlum, maşınlarına tərəf gedib əyləşdilər. Sərdar çox əsəbi idi, burnunun ucundan sevdiyini aparırdı başqası, baxa qalırdı. Maşını işə salıb əsəblə qaza basdı getdi, ardıncada atası getdi öz maşınla.

Ramizlə Aylın restorana gəldilər, Ramiz hazırlatan masaya yaxınlaşdılar, afisant masanı göstərib getdi. Ramiz Aylının əyləşməsi üçün yardım etdi, Aylın əyləşib təşəkkür eti. Ətrafa baxıb – Ramizə: burası çox gözəlmiş. Mənim şəhərimin hər yeri gözəldi, elə deyilmi? Ramiz gülümsəyərək, – Aylına: artıq bizim şəhərimiz deyəcəyik canım. Afisant gəldi şərabı açıb südü bakallara – Ramizə: başqa əmriniz varmı? – afisanta: hələki yoxdur təkkür etdi, afisant getdi. Ramiz şərab bakalını götürüb – Aylına: canım sənin varlığının şərəfinə içək, yaxşı ki varsan mənimçün. Aylın şərab bakalını götürüb – Ramizə: birdənəm mənim hər şey qarşılıqlıdır inan, məndə qürur duyuram sənin kimi dayım oğlu olduğuçün. Bakallarını yavaşdan toqquşduraraq içdilər, Aylın azaçıq içib bakalı qoydu masaya. Ramiz şərabın hammısını içib, ohh çox gözəl oldu, əlindəki boş bakalı masaya qoyub Aylına baxdı. Aylın gülümsəyərək, – Ramizə: birdənəm biraz bu şirkət haqda mənə xatırlatsana, biz hardan tanışıq o insanlarla? necə olarla ortaq şirkərt açdıq biz?
Ramiz istəmədi danışsın Aylına gərçəkləri, elə bu vaxtdı yemək gətirdilər. Ramiz – Aylına: canım bax sənin sevdiyin yeməkləri hazırlatmışam, tez söhbəti dəyişdi, ayağa qalxıb Aylının yanında əyləşdi – Aylına: canım səni mən yedirdəcəm. Aylın Ramizi çox istəyirdi, xətrinə dəymirdi heç vaxtı. Ramiz yeməkdən boş qaba çəkib, əli ilə Aylına yedizdirdi. Aylında Ramizə yeməklərdən verib zarafatlaşa -zarafatlaşa yeməklərini yeyirdilər.

Sərdarda oturmuşdu evdə masa arxasında, fikri Aylının yanında idi, atası iki dəfə təkrar yeməyini ye desədə, duymamışdı. Nərgiz Sərdarın yanında əyləşmişdi, əiylə Sərdarın qolundan sirkələdi – Nərgizə: nə isə dedinmi bacım? atası dərindən nəfəs alıb baxdı oğluna. Mən dedim oğlum yeməyini ye, Sərdar anlayırdı hamı özünə görə yeməyini yemirdi normal. Çəngəli götürüb yeməkdən yedi, mmm bacım nə gözəl olmuş yemək, əllərinə sağlıq. Nərgiz – Sərdara: nuş olsun qardaşım. Sərdar çalışdı gizlətsin dərdini. Sərdar – Tahirə: qardaşım sənə mələk çatmış mələk. Tahir baxdı gülümsəyib, – Sərdara: bilirəm qardaşım bacının mələk olduğunu, sənədə mələk kimi Aylın dostum çatmış, heç paxıllıq etmə. Tahir sözü düşünmədən dedi, Sərdar Tahirə baxdı – Sərdara: bağışla qardaşım dilim alışıqdır. Sərdar gülümsədi, – Tahirə: burda nə var bağışlayacaq? o mənim canımdır, birdənəmdir, kimsə məndən onu ala bilməz. Müvəqqəti çətinlikdi, onunçün dözərəm mən hər şeyə, elə deyilmi mənim gözəl bacım? Nərgiz yeməkdən çəngələ götürüb yedizdirdi Sərdarı. Nərgiz – Sərdara: bacım səni əliylə yedirdirdi həmişə bilirəm, bax özündə bilirsən müvəqqəti çətinlikdir hər şey yaxşı olacaq. Məndə səni yedirdim ki, bacım hər şeyi xatırladıqda səni zəyifləmiş görməsin, yenə cəngəllə yemək verdi Sərdara. Tahir Nərgizin Sərdarın qayğısına qalmasına sevinirdi. Tahir – Nərgizə: qulluq et canım qardaşıma, dostum sevmir zəyifləri bilirik biz. Sərdarın başını qatdılar zarafat edərək, atasıda razı baxışlarla baxdı olara.

Aylınla Ramizdə gözəl vaxt keçirdilər restoranda ikisi birlikdə, – Aylına: canım inan bu gecə tamam başqa oldu mənimçün. Bax səninlə tanışdığımdan bu günə kimi, ən sakit və hüzurlu bir yemək yedik. Aylın – Ramizə: indiyə kimi hüzurumuzu pozanlarmı oldu? Ramiz istəmədi Aylına desin xatırlatsın, yox canım söz gəlişi dedim. Aylın baxdı gülümsəyib, – Ramizə: gedəkmi birdənəm? yorğunuq ikimizdə, hələ bu rəyislə yerimizi dəyişdirməyimiz məni dahada yordu. Nə qəribə xasiyyətli oğlu var rəyisin? atası bambaşqa insandır, oğlu kobut özündən razı birisidir. Ramiz afisanta əl etdi ki, şotu gətirsin – Aylına: sən ona fikir vermə canım. Sən onunla çox danışma, tamammı? – Ramizə: onunla nə danışacam ki mən. Ramiz – Aylına: mən həll edəcəm bu günlərdə narahat olma, sən onun yanında çalışmaq zorunda deyilsən, getsin kiminlə istəyir çalışsın. Afisant gəldi, masaya qoydu şot kitabçasını getdi. Ramiz açıb baxıb cibindən pul çıxarıb qoydu kitabcanın arasına, qalxdılar Aylınla masadan. Ramiz qolunu göstərərək – Aylına: canım gedək. Aylın mehribanlıqla Ramizin qoluna – qolunu salaraq, tutub getdilər yanaşı.

Səhər açılmışdı, Nərgiz qalxıb səhər yeməyini çayını hazırladı Sərdara atasına işə gedincə. Sərdar gəldi mətbəxtdə – Nərgizə: sabahın xeyir gözəl bacım, Nərgiz çayları süzərək – Sərdara: sabahın xeyir qardaşım, keçin süfrəyə indi gətirirəm hər şeyi. Sərdar çay dolu sinini götürüb apardı, Nərgizdə yemək dolu sinini gətirib gəldi Sərdarın dalınca. Sərdar çayları payladı masaya, atasıda gəldi – olara: sabahınız xeyir mənim çanlarım. Nərgiz – Sərdar cavab veridlər, sabahın xeyir ata sabahın xeyir dayı. Atası keçib əyləşdiz, masaya baxıb vay mənim gəlinim bax nələr hazırlamış bizə, əllərinə sağlıq qızım. Aylında sənin kimi idi, Sərdarın üzünün ifadəsi dəyişdi. Nərgiz – rəyisə: nuş olsun dayı, Ayilın çox mərifətli qızdır, canım bacımdır o mənim. Rəyis çayını götürüb içməyə başladı. Nərgiz Sərdarın kefinin olmadığını görüb – Sərdara: qardaşım yeməyini ye, səhər yeməyi çox önəmlidir bilirsən. Olarmı mən bu gün iş yerinə gəlim? Aylının tez bir zamanda hər şeyi xatırlamasını istəyirəm, onsuz bizədə çətindir.
Rəyis gülümsəyib, – Nərgizə: əlbətddə qızım ürəyin nə vaxt istəsə gəl, ancaq Tahirlə tək çıxma evdən. Sərdar dərindən nəfəs alıb – Nərgizə: inşallah gözəl bacım, inşallah xatırlayar tez bir zamanda hər şeyi, yoxsa mənimdə axlım gedəcək az vaxtda, kefsiz çayını götürüb içdi. Nərgiz çörək diliminə pasta çəkib uzatdı Sərdara, götürüb təşəkkür edib yedi. Atasıda çox fikirləşirdi son vaxtlar olanlar haqda, çay fincanını masaya qoyub – Nərgizə: bacın hər şeyi xatırlayan günün sabahı bunları mütləq evləndirəcəm. Nərgiz gülümsəyib baxdı Sərdara, inşallah dayı bacımda tez bir zamanda gəlsin bu evə gəlin, bitsin bu həsrətləridə davalarıda. Elə deyilmi yaraşıqlı qardaşım? Sərdar çörək dilimini yeyib ayağa qalxdı. Zarafatla – Nərgizə: davanı deyə bilmərəm bacım, ancaq həsrət bitərdi atam dediyi kimi etsəydi, – olara: mən çıxdım çatacaq yerim var. Nərgizin üzündən öpüb, görüşərik bacım getdi.
Atası Sərdarın ardınca baxıb, bilirəm sənin çatacaq yerini mən, getdi Aylının dalınca bəlkə Ramiz olmadan işə özüylə gələrmi ümidylə. Burnunun dibində qız olduğunda qədrini bilmədi üzdü, indi isə qalıb həsrət sevdiyinə. Nərgiz Ramizində xətrini qardaşı qədər istəyirdi, ancaq Sərdarın tərəfində idi həmişə Aylına görə. Rəyis – Nərgizə: Tahirə de qızım oyandıqda mənə zəng etsin, – rəyisə: baş üstə dayı deyərəm.

Aylın Ramizlə Dilqəmlə birgə şirkətə gəldilər, Dilqəm öz yerinə keçib əyləşdi. Ramiz – Aylına: çalışıb bu gün həll edəcəm canım, sənin onunla bir işləməməyinçün əlimdən gələni edəcəm. Ramiz öz otağına, Aylında Sərdarın otağına getdi.
Gəlib qapını döyüb içəri girdi Sərdar yox idi, Aylın geçib yerində əyləşdi, az vaxtdan Sərdarda gəldi. Aylınla salamlaşıb oturdu öz yerinə, Sərdar hər dəqiqə ümid edirdi Aylın özünü xatırlasın, çox ehtiyacı vardı Aylına. Gözünün önündə ola – ola ona yaxınlaşa bilməməsi canını acıtırdı. Aylın öz qələmini axtardı tapmadı, – Sərdara: səndə artıq qələm yoxmu? Sərdar Aylına baxdı. Aylın masadakı kağızların arasına baxaraq, qələmimi tapmıram hara oldu bu? Sərdar öz qələmlərindən birini gətirib verdi. Aylın təşəkkür etdi, Sərdar dayanıb baxırdı. Həyatda bəzi şeylər nə qəribə deyildimi? sevdiyi insan qarşısında dayandığı sevgilisini xatırlamırdı. Aylın Sərdarın özünə baxdığını görüb – Sərdara: mən öz qələmimi tapan kimi qaytaracam qələmini. Sərdar fikirdən ayıldı – Aylına: gərək yoxdur ca, canım demək istəyirdi sözü ağzında yarımçıq qaldı. Aylın xanım nə lazım olsa deyin çəkinməyin, mən olmasamda masamdan ala bilərsiniz. Aylın – Sərdara: çox sağolun Sərdar bəy, çalışıb itirmərəm qələmimi bir daha. Sərdar keçib yerinə əyləşdi, Aylın ona baxmadıqda gözünü Aylından çəkmirdi. Aylın özünə baxdıqda tez önünə baxıb kağızlara baxaraq özünü işlə məşğul olan kimi göstərirdi.

Günorta olmuşdu, hamı yeməyə çıxırdılar qapı döyüldü içəri Tahir girdi əlində yemək qabıyla. Sərdar görüb zarafat etdi – Tahirə: ay tezə bəy yuxudan oynmış, gəl qardaşım gəl. Tahir Sərdarla görüşdü, Aylın önünə baxıb çalışırdı, Tahirədə pis təsir edirdi dostunü özünü xatırlamaması. Tahir – Aylına: dostum salam, Aylın baxmadı, Tahir əlindəki yemək qabını masaya qoyub – Aylına: Aylın xanım salam. Aylının başı işə elə qarışmışdı ki, adını duyduqda baxdı -Tahirə: salam, bağışlayın duymadım sizi. Tahir yaxınlaşıb – Aylına: Nərgiz sizə yemək hazırlayıb, Aylın Tahirə baxdı anlamadı heçnə. Nərgizmi? Nərgiz kimdir? yəni çox sağolsun da, ancaq mən xatırlamadım onu bağışlayın. Tahir yazıq – yazıq baxıb – Aylına: artıq can bir dostunuda xatırlamırsan sən. Bu mənə çox ağrıdır dostum, nə olar de zarafat edirsən bizimlə gərçək deyil bunlar, nə olar bir şey de dostum. Aylın Tahirə baxırdı xatırlamırdı onu, – Tahirə: bağışlayın mən sizi tanımıram, mənim çalışmağım lazımdır. Tahir Sərdara baxdı, Sərdar dərindən nəfəs alıb Aylına baxdı üzgün baxışlarla. Tahir keçib əyləşdi boş kresloda, ikisidə həsrətlə Aylına baxırdılar üzgün baxışlarla. Birinin can bir dostu, o birinində sevgilisi, bu qədər yaxınkən necə yad uzaq olmuşdular Aylın üçün.

Nərgiz Ramizin başını qatmaqçün ona gətirdiyi yeməkdən yedirdirdi, – Ramizə: bax öz əllərimlə hazırlamışam ye qardaşım. Ramiz Nərgizin xətrinə dəymirdi yeyirdi verdiklərini, – Nərgizə: çox dadlı olmuş bacım əllərinə sağlıq, artıq vermə mədəm partlayacaq. Nərgiz zorla yenədə Ramizi yedirdi, ye bax necə arıqlamısan, üzündə çəkilib. Ramizin üzünü oyana – buyan çevirib baxdı, vallahidə arıqlamısan sən. Heç etiraz istəmirəm qardaşım yeyəcəksən, Ramiz qalmışdı Nərgizin əlində yeməyi ilə.

Tahir – Sərdara: qardaşım yemək yeməyəcəksinizmi siz? işarə etdi ki Aylına desin. Sərdar yavaşdan öskürdü Aylın baxmadı. Aylını səsləməyədə dili gəlmirdi adıyla, çox çətinliklə – Aylına: Aylın xanım hamı yeməyə çıxmış, bəlkə mənimlə yemək yeyərsiniz. Bax bacım yemək göndərmiş, tək yeməyə iştahım yoxdur. Aylın Sərdarın xətrinə dəymədi – Sərdara: azaçıq yeyərəm. Sərdar yemək qabını açıb baxdı, ohh çox gözəl qoxur, Aylının masasına yaxınlaşıb əyləşdi. Tahir ayağa qalxıb, sizə nuş olsun, mən bir baxım ürəyim nə edir. Sərdar – Tahirə: qardaşım sənə mələk çatıb mələk. Tahir olara baxıb gülümsəyib, çıxdı otaqdan.
Sərdar çəngəlləri götürüb buyurun Aylın xanım. Aylın çəngəli götürüb balaca bükülmüş yarpaq dolamasından götürüb yedi, mmm çox dadlıdır, əllərinə sağlıq bacının. Səndə qardaşı olaraq az şanslı deyilsənmiş, bax necə gözəl yeməklər hazırlayan bacın var. Sərdar gülümsədi, hə canım, tez səhvini düzəltdi, hə Aylın xanım çox şanslıyam bacı cəhətddən. Sevgilim tərəfindən unudulmasaydım, bu dəqiqə məndən xöşbəxti olmazdı. Aylın dolmadan yeyeərək – Sərdara: sevgilindənmi ayrılmısan? çox üzüldüm, mən deyirəm sən niyə belə qaş – qabaqlı durursan. Üzülmə qismətin deyilmiş bəlkədə, necə demişlər? qızın – qatarın, bir də avtobusun ardınva qaçmayın. Hər üççü bir sürəət yığdılarsa, arxalarınca qaçaraq yetişmək qeyri mümkündür.

Конец ознакомительного фрагмента.
Текст предоставлен ООО «ЛитРес».
Прочитайте эту книгу целиком, купив полную легальную версию (https://www.litres.ru/pages/biblio_book/?art=66108292) на ЛитРес.
Безопасно оплатить книгу можно банковской картой Visa, MasterCard, Maestro, со счета мобильного телефона, с платежного терминала, в салоне МТС или Связной, через PayPal, WebMoney, Яндекс.Деньги, QIWI Кошелек, бонусными картами или другим удобным Вам способом.